آقای بازیگر: هیچ تلاشی برای بازی در فیلم‌های مهدویان نمی‌کنم

خبرگزاری میزان: بازیگر فیلم ماجرای نیمروز گفت: فیلم‌های محمدحسین مهدویان سبک و سیاق و شیوه کاری خودش را دارد و نوع مستندوار آن باعث می‌شود که ما هیچ تلاشی برای بازی در آن‌ها انجام ندهیم، زیرا اگر در فیلم‌های مهدویان من بازیگر تلاش بر بازی داشته باشم مخاطب مرا پس می‌زند.

مهدی زمین‌پرداز بازیگر جوان سینما درخصوص بازی در آثاری همچون ماجرای نیمروز و دیدن این فیلم جرم است گفت: اینطور نیست که من خودم انتخاب کنم که تنها در فیلم‌هایی با محتوای سیاسی و یا تاریخ معاصر بازی کنم و تلاشم همواره این بوده که نقش‌ها و فیلم‌های متفاوتی را تجربه کنم.

وی درباره بازی در فیلم‌هایی با لقب فیلم ارزشی افزود: واقعیت امر ارزشی بودن و یا نبودن یک فیلم را مخاطب انتخاب می‌کند. مخاطب می‌گوید که فلان فیلم ارزشی است یا نه.

بازیگر فیلم ماجرای نیمروز در همین رابطه ادامه داد: فیلم‌های محمدحسین مهدویان سبک و سیاق و شیوه کاری خودش را دارد و نوع مستندوار آن باعث می‌شود که ما هیچ تلاشی برای بازی در آن‌ها انجام ندهیم، زیرا اگر در فیلم‌های مهدویان من بازیگر تلاش بر بازی داشته باشم مخاطب مرا پس می‌زند.

وی با تاکید بر شخصیت خود در فیلم "دیدن این فیلم جرم است" نسبت به بازی خود در ماجرای نیمروز اضافه کرد: در فیلم ماجرای نیمروز بازیگری باید مستند باشد، اما در دیدن این فیلم جرم است من می‌بایست تماماً یک کاراکتر را ایفا کنم.

بازیگر فیلم "ایستاده در غبار" درباره اولین الگوی بازیگر در مقابله با اثر اشاره کرد: کلیت فضای فیلمنامه و اتمسفر آن است که بازیگر را به خود جذب می‌کند. دیالوگ و نوع شخصیت پردازی به بازی بازیگر هویت می‌دهد. ما این را در دانشگاه یاد گرفته ایم که عرض و طول نقش مهم نیست. مهم ابعاد و درونیات نقش است.

وی در همین راستا ادامه داد: بازیگر باید به کاراکتری که روی کاغذ نوشته شده چیزی اضافه کند. اگر چیزی اضافه کند می‌توان آن نقش را باور کرد، ولی اگر چیزی از خود بازیگر به نقش اضافه نشود روند تکرار در آن فرد آغاز می‌شود. مهم در بازیگری نگرش و افزوده‌های بازیگر به نقش است و نه مقدار و میزان حضور آن. اگر هیچ افزوده‌ای وجود نداشته باشد و نقش بلند باشد ما با یک تکرار بلند روبرو می‌شویم.

زمین پرداز درباره بازی در فیلم "دیدن این فیلم جرم است" خاطرنشان کرد: دیدن این فیلم جرم است چالش جذابی برای من بود. این فیلم با یک قضیه کاملاً شخصی به وجود می‌آید، اما با یک قضیه کاملاً عمومی و بزرگ پیش می‌رود.