تمام آنچه که در قسمت دوم برنامه «هفت» گذشت

خبرگزاری فارس: قسمت دوم برنامه سینمایی «هفت» با اجرای محمدحسین لطیفی شامگاه پنجشنبه ۱۰ آذر با حضور عوامل دو فیلم سینمایی از شبکه سه سیما روی آنتن رفت.

اولین میزگرد این برنامه به فیلم «تیغ و ترمه» به کارگردانی کیومرث پوراحمد پرداخت که پژمان بازغی بازیگر این فیلم سینمایی در ابتدا گفت: نباید بی رحمانه یک اثر و سینما را نقد کرد. یک فیلم‌ساز برای ساخت یک فیلم یک پروسه طولانی از جمله جذب تهیه کننده و سرمایه گذار راه طولانی را طی میکند، ولی خوب سلیقه مخاطبان ما در فیلم‌ها تغییر کرده است.

وی در ادامه افزود: کار‌های قبلی یک فیلم‌ساز ملاک ساخت فیلم‌های جدید نیست. کیومرث پوراحمد اقتباس خوبی از رمان‌های مختلف دارد، سینمای افراد با هم فرق دارد. ما کاملاً تمام آن چیزی که فیلم‌ساز از ما خواست را اجرا کردیم. هر کارکتری که دیده شد یک شخصیت است و ما به نوعی که آن چیزی که خواسته شد را اجرا کردیم.

بازغی گفت: آن روند که من برای فیلم طراحی کردم همان شناسنامه‌ای بود که از من خواستند. فیلم یک موضوع زنانه ندارد و کارکتر امیر، ورژن جدیدی از جهان (عموی ترمه) است و نوعی فساد مدرن‌تر است.

پژمان بازغی در پایان تصریح کرد: تعداد جشنواره‌های سینمایی ایران کم است. وقتی در سال حدود ۲۰۰ فیلم ساخته می‌شود باید جشنواره‌های محتوایی را افزایش داد.

در ادامه خشایار موحدیان تدوینگر این فیلم گفت: درباره پایان فیلم باید گفت که دو سکانس دیگر برای پایان بود. فیلم می‌توانست چند پایان داشته باشد، ولی وقتی دیدیم قصه و معما حل شد آن را به پایان رساندیم. احساس کردیم که باید ترمه به آرامش برسد و وقت آشتی با امیر نیست.

لاله اسکندری مهمان دیگر این برنامه نیز در ادامه گفت: به نظر من کارگردانی مثل کیومرث پوراحمد وقتی در آستانه ۷۰ سالگی چنین سوژه‌ای را انتخاب می‌کند یک جسارت است و خوشحالم که این جسارت به من هم منتقل شد.

وی افزود: این نقش دور از من بود و در پرونده کاری من یکی از متفاوت‌ترین نقش‌های بود که تا به حال بازی کرده بودم و من را دچار یک چالش کرد.

فیلم‌ها ناقص به ما نرسید/ در وقت مشخص شده نسخه کامل به دبیرخانه رسید

محمدعلی حسین‌نژاد عضو هیات انتخاب جشنواره ملی فیلم فجر مهمان دیگر برنامه هفت نیز گفت: امسال حدود ۹۰ فیلم برای حضور در جشنواره کاندید شدند و فشردگی زیادی وجود داشت. فیلم‌ها تقریباً کامل به جشنواره می‌رسید هیچ فیلمی ناقص به ما نرسید و انتهای فیلم‌ها یا مشخص بود یا قابل تشخیص.

وی افزود: عاملی که باعث می‌شد ما نتوانیم فیلم را تشخیص دهیم وجود نداشت. در هر جشنواره‌ای نقص وجود دارد حتی جشنواره‌های خارجی برخی از فیلم‌ها از روی آنونس انتخاب می‌شدند. به هر حال باید مصلحت جشنواره‌ها را در نظر گرفت.

فیلم‌ها برای دریافت سانس بهتر با پیک موتوری فیلم را به کاخ جشنواره رساندند!

محمد رضا باقری منتقد سینما با حضور در برنامه هفت درباره بی نظمی‌های جشنواره گفت::تیز بودن احکام و قوانین بسیار در برگزاری جشنواره‌ها مهم است. خود قانون گذار‌ها احترام قوانین را نگه نداشتند و آن‌ها را نقض کردند. با برگزاری سی و هفت دوره جشنواره باید یک بلوغی به وجود آمده باشد.

وی افزود: بعضی حرف‌ها فرار رو به جلوی است. سینماگران ما نخواستند درست شوند برخی کارگردان‌ها با لطایف الحیلی برای جا به جا شدن سانس‌ها فیلم را نمی‌رساند و بعد با پیک موتوری فیلم را به جشنواره می‌رساند تا فیلمشان در سانس بهتری اکران شود. ما چهارچوب و سیاست واحدی نداریم.

با انتخاب تیع و ترمه، هیأت انتخاب چهره کیومرث پوراحمد را تخریب کرد!

محمدرضا باقری منتقد سینما در ادامه با انتقاد از ساخت فیلم تیغ و ترمه گفت: سی‌وهفت سال گذشته و شرایط ساخت فیلم‌ها عوض شده است. ما امسال فیلم‌هایی در جشنواره داریم که چند مورد از آن‌ها اصافی است و واقعاً شایسته حضور در جشنواره فیلم فجر را ندارند. برخی فیلم‌ها برچه مبنایی انتخاب می‌شوند؟ چرا هیات انتخاب چهره کیومرث پور احمد را با انتخاب این فیلم تخریب کرد. شاید معیار انتخاب نام برخی از سازندگان فیلم‌هاست. اگر ۱۰ فیلم خوب داریم همان ۱۰ فیلم انتخاب شود.

محمدعلی حسین نژاد نیز در پاسخ به انتقاد باقری تصریح کرد: معیار انتخاب فیلم‌ها این است که یک فیلم دستاورد هنری داشته باشد، تغییر نگاه و انسجام‌محتوایی و... در آن وجود داشته باشد. انتخاب فیلم‌ها براساس نام سازندگان صورت نمی‌گیرد. تصمیمی که تعداد فیلم‌ها چه تعداد باشد بر عهده هیأت انتخاب نیست. تصمیم نهایی را دبیر جشنواره می‌گیرد. به نظر من اگر امسال ۱۵ فیلم حضور داشت سطح جشنواره بهتر بود

دومین میزگرد برنامه پنجشنبه شب هفت به فیلم «درخونگاه» اختصاص داشت که با حضور بازیگران این فیلم روی آنتن رفت.

امین حیایی بازیگر نقش اصلی فیلم درخونگاه در ابتدای این گفتگو در برنامه سینمایی هفت گفت: اولا فیلم‌نامه و دیالوگ‌های فیلم بسیار جذاب است. قرار بود این‌فیلم را سال گذشته به جشنواره برسانیم، ولی نشد. فیلم و گروه بسیار قوی بود. تصویربرداری در شهر قزوین به خاطر طراحی خاص لوکیشن‌ها انجام شد و من یکی از خاص‌ترین نقش‌های کارنامه هنری خود را ایفا کردم.

ژاله صامتی بازیگر دیگر این فیلم نیز گفت: من آخرین نفری بودم که به فیلم اضافه شدم. اجازه خواستم که با امین حیایی و مهراوه شریفی‌نیا فیلم را بخوانم و بعد قبول کنم و بعد از همراهی بچه‌ها نقش را پذیرفتم. من اساساً عاشق بازی کارکتر‌های سخت هستم. درخونگاه یکی از سخت‌ترین کار‌هایی تمام ما بود، اما در کنار سختی‌ها آنقدر تیم درجه یک بود که آن‌ها را کنار زد.

مهراوه شریفی‌نیا نیز که در فیلم درخونگاه ایفای نقش کرده بود بیان داشت: من از بهار سال گذشته فیلم‌نامه را خواندم و نقش را پذیرفتم. فیلم درخونگاه را بسیار دوست داشتم و برای آن صبر کردم.

تا آخر جشنواره فکر نمی‌کنم فیلمی به بدی فیلم تیغ و ترمه ببینم!

در ادامه این برنامه مسعود فراستی و کامیار محسنین به نقد و بررسی آثار اکران در سینمای رسانه پرداختند.

کامیار محسنین در ابتدای میز نقد با انتقاد شدید از فیلم تیغ و ترمه به کارگردانی کیومرث پوراحمد گفت: فیلم تیغ و ترمه یه خبر خوب داشت آن هم اقتباس از یک رمان بود و نکته آن هم این است که کسی که فیلم را ببینید دیگر حاضر نیست کتاب را بخواند! این فیلم شخصیت‌ها را نمی‌شناسد و نمی‌داند چگونه می‌خواهد فیلم را روایت کند.

مسعود فراستی نیز فیلم پوراحمد را از زیر تیغ نقد خود عبور داد و گفت: هیچ حد و مرزی در برخورد با تابو‌های اجتماعی در این فیلم نداریم. در این فیلم با چیزی طرفیم که فکر نمی‌کنم تا روز آخر جشنواره فیلمی در این حد بد ببینم! چرا باید فیلمی مثل تیغ و ترمه در جشنواره وجود داشته باشد شاید به خاطر واهمه از یک اسم!

کسی که فیلم تیغ و ترمه را ببیند دیگر سراغ آن رمان نمی‌رود/ تا آخر جشنواره فکر نمی‌کنم فیلمی به بدی فیلم تیغ و ترمه ببینم!

کامیار محسنی ادامه داد: فیلم تیغ و ترمه یه خبر خوب داشت آن هم اقتباس از یک رمان بود و نکته آن هم این است که کسی که فیلم را ببینید دیگر حاضر نیست کتاب را بخواند! این فیلم شخصیت‌ها را نمی‌شناسد و نمی‌داند چگونه می‌خواهد فیلم را روایت کند.

فراستی: هیچ حد و مرزی در برخورد با تابو‌های اجتماعی در این فیلم نداریم. در این فیلم با چیزی طرفیم که فکر نمی‌کنم تا روز آخر جشنواره فیلمی در این حد بد ببینم! چرا باید فیلمی مثل تیغ و ترمه در جشنواره وجود داشته باشد شاید به خاطر واهمه از یک اسم!

مسعود فراستی در نقد فیلم بنفشه آفریقایی: نمای اول فیلم به طور کلی پرت است! ترکیب رنگ‌ها کارت پیتالیست و واقعی نیست و تبدیل به هارمونی رنگی فیلم نمی‌شود. آن میزان کسالتی که این فیلم به وجود می‌آورد و دنیایی که این زن و مرد دارند مرا وارد حس نمی‌کند. این فیلم؛ فیلم بدی نیست، ولی به شدت کسالت‌آور است.

کامیار محسنین: تصویر فیلم بنفشه آفریقایی در رنگ‌بندی باعث دور شدن از ناتورالیسم می‌شود و یک‌جلوه دیداری متفاوت در سینمای ایران مطرح می‌کند. این فیلم به مخاطب این‌امکان را می‌دهد که در لحظه‌های حساس بخندد. کارگردان لحظه‌های حساس را به خوبی به تصویر کشیده است. البته کارگردان‌های ما در شوخ‌نویسی یه شدت محافظه کار شده‌اند.

مسعود فراستی: درخونگاه سقوط کامل کارگردان است

فراستی درباره فیلم درخونگاه گفت: درخونگاه سقوط کامل کارگردان است! بحث سینمایی فیلم یک شوخی کامل است. نما‌های فاجعه بار که تصویربردار در زندان گرفته است بسیار فاجعه بار است و یکی از بدترین دوربین‌های حال حاضر جشنواره است. آدم‌ها همه شوخی و توهین آمیز هستند. به حدی تصور بد پشت فیلم است که نمیتوان درباره آن صحبت کرد. دیالوگ نویسی، شخصیت پردازی، به شدت ضعیف است. مرگ شخصیت فیلم واقعا بی معناست. تبدیل دوستی با یک نیاز غریضی به شدت توهین آمیز است. این فیلم نشان دهنده یک خانواده از بین رفته است. شخصیت سازی و فضا سازی این فیلم به شدت ضعیف است. کارگردان نتوانسته از بازیگر یک حس و بازی را به خوبی بگیرد و فیلم بدون فکر ساخته شده است. حرکت دوربین، گذشته نامفهوم بازیگران همه و همه سخت و گیج کننده است و اصلا کارگردان نفهمیده چه ساخته است!

کامیار محسنین: درخونگاه در چند سکانس دوربین می‌خواهد کار‌هایی را انجام دهد که اصلاً موفق نیست. اما درمورد برخی سکانس‌ها به شدت تصویربرداری خوبی شده است. من فیلم را زیاد منفی نمی‌بینم.

شخصیت اصلی اغراق شده است و فیلم بدون فکر نیست. مشکل اصلی فیلم دیالوگ‌های فیلم است. اما انتخاب این نوع فیلم‌ها برای جشنواره فیلم فجر برمبنای چه معیاری است؟ می‌خواهیم بگویم آستانه تحمل ما در این موارد زیاد شده است؟ این فیلم‌ها ربطی به چهل سالگی انقلاب ندارد.

مسعود فراستی: من پیشنهاد می‌کنم که برا تهیه‌کننده فیلم یک نشست بگذاریم تا با در باره واژگان صحبت کنیم.

کامیار محسنین: ما در جشنواره قرار بود با دو فیلم تختی و درخونگاه ادای دین کنیم به دو شخصیت، ولی با هر دو فیلم بزرگترین ضربه را به افراد زدیم.