جنجال رضا گلزار با ریخت و پاش‌های میلیونی در تلویزیون

رکنا:مسابقه تلویزیونی «برنده باش» با پز ارتقای سطح مطالعه جامعه شکل گرفت و به عنوان یک هدف فریاد زده شد، اما این پز در لابه‌لای سئوالاتی نظیر پر افتخارترین لیگ قهرمانان اروپا، محل آرامگاه فردوسی، سازنده فیلم مادر، تعداد خانه‌های شطرنج، اولین مدال طلای وزنه برداری، باهوشترین حیوان جهان، پایتخت سوئیس، پایتخت کشور ترکیه، تعداد اعضای شورای نگهبان، خالق تابلوی لبخند ژکوند، و. فرو ریخت! اجرای این برنامه سئوالات بسیاری را در ذهن مخاطبان فهیم و نکته سنج برنامه پدید آورده که گردانندگان این برنامه باید به آنان پاسخ دهند. این که آیا قرار است سطح مطالعه را با چنین سئوالات دم‌دستی و سطحی در جامعه افزایش دهیم یا با ریخت و پاش‌های میلیونی قرار است جامعه را با یک چشم باز به خواب کم‌بینی و سطحی نگری فرو ببریم؟!

بدون تعارف، اگر قصد، هدف و نیت پدیدآوردگان برنامه «برنده‌باش» تلاشی برای ارتقای سطح دانش، آگاهی و بینش عمومی در جامعه است، چنین برنامه‌ای با چنین کیفیتی خود یک ضد ارتقاست. خواه مدیران شبکه و گردانندگان این برنامه از این تصور و تحلیل و نگاه ملول شوند یا پند گیرند و چاره‌ای نو در اندازند! اگر ارتقاء سطح دانش و مطالعه در جامعه را دست یازیدن افکار عمومی به مسابقاتی در حد بازی‌های سنین نوجوانی در سطح آشنایی با اسامی پایتخت کشور‌های جهان یا حداقل معلومات عمومی پنداشته‌ایم قطعا راه به خطا می‌رویم. چه بسا برخی از کارشناسان و معلمان نیز این خطر را در هدایت داهیانه‌اشان گوشزد کرده و می‌کنند. حجت الاسلام حسینی قمی این خطر را در برنامه معروف سمت خدا (اینجا) گوشزد کرده است.

البته به نقل از برخی از عوامل این برنامه در واکنش به انتقادات از پایین بودن سطح سئوالات این‌گونه ادعا شده که این آغاز راهی است برای جذب بیشتر مخاطب و ایجاد علاقه برای شرکت در این مسابقه و در نهایت سئوالات عمیق‌تر و سخت‌تر خواهد شد؟

به راستی سئوالاتی که در مسابقه «برنده‌باش» از شرکت کنندگان پرسیده می‌شود از دل کدام تحقیق و پژوهش بیرون آمده است؟ نکته قابل تاملی که مدیران شبکه باید به آن توجهی مضاعف کنند این که دقیقا همزمان با این مسابقه، مسابقه دیگری در شبکه‌ای دیگر از سیما در حال برگزاری است که کیفیتش به مراتب بهتر از مسابقه برنده باش است و مجری در این مسابقه به مراتب از «محمدرضا گلزار» اجرای کیفی‌تر و حرفه‌ای‌تری دارد!

مدیران شبکه و گردانندگان برنده‌باش باید به این سئوال پاسخ دهند که استراتژی و هدف‌گذاری آنان در تولید این چنین برنامه‌ای چگونه بوده است؟ آیا ادعای مجری برنامه برنده‌باش را به عنوان یک هدف بپذیریم که به صراحت می‌گوید آرزویش این بوده که معادل ایرانی برند خارجی میلیونر شوء را دوباره احیا کند؟!

به راستی آیا باید با این گروه از سلبریتی‌ها و دامنه نگاه قابل نقد آنان، سطح شعور، بینش و آگاهی جامعه را ارتقاء دهیم؟ آیا این حق را برای مخاطبان برنامه می‌توان قائل شد که بدانند هزینه تامین جوایز میلیونها تومانی این برنامه و برنامه‌هایی این چنین چگونه تامین می‌شود؟ حامیان مالی این برنامه کدام هدف یا اهداف را دنبال می‌کنند که این گونه به ریخت وپاش‌های میلیون‌ها تومانی تن داده‌اند؟!

گردانندگان این برنامه به خاطر دارند که درباره نحوه شرکت علاقه‌مندان به این برنامه نیز انتقاداتی شکل گرفت. قرار بود منتخبین و منتخبان در برنده باش از طریق اپلیکشین منتخب شوند، اما حضور آقای کارگردان و همسرش در میانه میدان مسابقه - که اتفاقا مجری برنامه نیز در چند فیلم همراه آنان بوده است! - شبهات جدیدی بر دامنه شبهات گذشته افزوده است و پاسخ‌گویی صریح و صحیحی را می‌طلبد.