ابراهیم حاتمی کیا با اشاره به بازتاب صحبت هایش در اختتامیه سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر گفت: نمیدانم نان چه کسی را از سفره اش برداشته ام که اینگونه غضب میکنند. عصر امروز ۲۹ بهمن پردیس ملت میزبان مراسم تجلیل خانواده شهدا از ابراهیم حاتمی کیا بود که این فیلمساز با حضور روی صحنه گفت: حرف آنچنان گفتنی از من بر نمیآید و وقتی جلوی شما میرسم زبانم بند میآید. دیروز در مشهد هم همین اتفاق افتاد و در دل میگفتم کاش بتوانم حرف بزنم. وی افزود: «به وقت شام» ذرهای است از آنچه در منطقه سوریه و عراق گذشته است. محبت عزیزان است که من را به خاطر آن میبخشند وگرنه فیلم را آنقدر عجیب و غریب نمیبینم و هنوز در حال مشق کردن هستم. این نویسنده و کارگردان سینما با اشاره به اینکه صحنههایی از فیلم برای بچههای زیر ۱۳ سال خوب نیست، توضیح داد: من وقتی فیلم میساختم فکر نمیکردم روزی برسد که چنین تصاویری ضبط کنم، ولی وقتی جنگ سوریه و عراق شروع شد دیدم جنگ ما در آنجا رنگ میبازد، زیرا این جنگ بسیار پیچیدهتر و غریبانهتر است. حاتمی کیا با عنوان اینکه گاهی کار دوستان مستندساز را میبیند و با خود میگوید نمیشود از این لحظات
گذشت، گفت: در رسانهها میبینم سر و صداها درباره حرفهای من شدت گرفته است در حالی که من کلا سه دقیقه حرف زدم و طوفانی به پا شد. یکی میخواهد من را به چپ و راست وصل کند، یکی میخواهد افشاگری کند، نمیدانم نان چه کسی را از سفره اش بر داشته ام که غضب میکنند. وی افزود: فکر میکنم جشنواره انقلاب باید به این مسایل توجه نشان دهد، باید داوران التزام خود را به انقلاب نشان دهند. من اینها را برای شخص خاصی نمیگویم، زیرا سال هاست که این اتفاقات میافتد و من از این مسیر رد شده ام. من هنگامی که آن حرفها را میزدم بیست ثانیه قبلش نمیدانستم میخواهم این حرفها را بگویم، اما به یکباره فکر کردم باید بگویم. من انرژی خودم را از خانواده شهدا میگیرم و خجالت میکشم که نمیتوانم سالی یک فیلم بسازم تا به آنها نزدیک شوم. کارگردان «به وقت شام» با اشاره به اینکه در فیلم به فاطمیون و ... پرداخته نمیشود، اما حرف هایشان گفته میشود، توضیح داد: من بی دلیل سراغ این سوژه به این شکل نرفتم بلکه خیلی تحقیق کردم تا فیلم را بشود در منطقه مطرح کرد. این غربت بچههای ما است که هرچیزی را نمیتوان گفت. حاتمی کیا با اشاره به اینکه به دعای
خیر شما نفس میکشم وگرنه گاهی خسته میشوم، گفت: عالم مجازی عالم وهم است و جدی نیست گاهی میترسم آتشی که پیش میآید عزیزان دیگر را اذیت نکند. وقتی برخورد خانواده شهدا را میبینم دلم قرص میشود که همچنان باید فیلم ساخت. وی در پایان عنوان کرد: من با همکاران خودم حرفی ندارم و اصرار دارم نگاهم فارغ از نگاه صنفی باشد. مسأله بزرگتر از این است که گرفتار مسایل صنفی شوم. اینجا مسیر گذر است و گاهی تنها هورایی برایت میکشند. خدا کند آن سوی مسیر بتوانیم سرمان را بالا بگیریم.
دیدگاه تان را بنویسید