در سازمان سینمایی چه خبر است؟

اما ظاهرا همه اینها فقط در حرف اتفاق می‌افتد. مدیران یادگرفته اند که فقط تایید کنند و در بهترین حالت،همان حرفها را تکرار کنند و بنر و پوسترش را طراحی کنند اما بعد، سیاست و روشی نه‌چندان همسو یا متفاوت و یا حتی متضاد پیشه کنند. نمونه اش محمد مهدی حیدریان رییس سازمان سینمایی است که از مدیران جوان سینمایی در دهه 60 بوده است. او چند روز پیش درباره این‌که برای انتخاب دبیر جشنواره فیلم فجر ممکن است از جوانان استفاده ‌شود یا نه؟ مدعی شد: «حضور جوانان پایه‌های هنر و سینمای ما را نگه می‌دارد. ما با اتکا به جسارت جوانان سینمای ایران را خواهیم ساخت اما الزاما به این معنا نیست که صرفا هر کاری را باید به جوانان سپرد اما حتما باید به جوانان متکی بود و از آنان بهره گرفت.» ساده شده حرف های رییس سازمان سینمایی این است که جوانها خوب هستند و بهتر است که باشند اما اینطور نیست که خیال کنید ما قرار است کارهای مهم را به آنها بسپاریم. حیدریان این رویه را ظاهرا قرار است در عمل هم نشان دهد و روی همین حساب آنطور که در بعضی رسانه‌های غیررسمی آمده است قرار است لشکری از بازنشسته ها راهی سازمان سینمایی شوند و بشوند مدیران تازه نفس! سازمان سینمایی. بر اساس شنیده ها دو مدیر جوان سازمان سینمایی یعنی علیرضا تابش و محمد حیدری هم که اولی در فارابی بوده و دومی در موزه سینما، انصافا کارنامه قابل قبولی داشته است، در راستای جوانگرایی! از سازمان سینمایی خواهند رفت و به جای آنها نیروهای باتجربه و متخصص و البته عمدتا بازنشسته به سازمان سینمایی تزریق خواهند شد. بر این اساس منوچهر شاهسواری که حالا باید پی استراحت و بازنشستگی باشد قرار است همزمان با یازده سمت دیگر ( مدیرعاملی خانه سینما، حضور در شورای صنفی نمایش، عضویت در شورای صدور پروانه ساخت، عضویت در هیأت مدیره صندوق اعتباری هنر، عضویت در هیأت امنای مدرسه ملی سینما، عضویت در هیأت امنای موسسه رسانه های تصویری، عضویت در هیأت امنای بنیاد سینمایی فارابی، عضویت در هیأت امنای مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، عضو شورای تصویب فیلمنامه حوزه هنری، عضویت در هیأت امنای موزه سینما، عضویت در هیأت مدیره موسسه هنرهای تصویری سوره) دبیر جشنواره فیلم فجر هم بشود که یحتمل اتفاق مبارکی نیست و به زودی درباره چون و چرایش ( و اینکه این انتخاب اولین گام برای ازبین بردن مهمترین رویداد فرهنگی حاکمیتی و سپردنش به بخش خصوصی است) خواهیم نوشت. بر همین اساس با داروغه زاده هم برای حضور در فارابی و با رضاداد(58 ساله) و احمد میرعلایی(58 ساله) برای ریاست اداره نظارت و ارزشیابی و همچنین با ناصر باکیده (56 ساله) صحبت شده است تا در راستای جوانگرایی به‌جای مدیر جوان انجمن سینمای جوان بنشیند و رایزنی‌هایی هم با محمد حسین حقیقی(57 ساله) برای ریاست موزه سینما شده است و ... اما برای اینکه بدانیم این اتفاقات عجیب چرا در سازمان سینمایی روی می‌دهد بد نیست نگاهی به کارنامه حیدریان داشته باشیم. حیدریان که در سال 61 تنها 21 سال داشته به عنوان مدیر کل نظارت و ارزشیابی معاونت سینمایی ( جایی که حالا اعتقاد دارد مهم است و نباید آن را به جوانها سپرد) می‌شود. در 33 سالگی مدیر سیما فیلم میشود. وقتی 42 ساله است معاون سینمایی وزیر ارشاد میشود و بعد از سه سال از آنجا می‌رود دست آخر بعد از 10 سال دوباره روی همان صندلی می‌نشیند و اینبار با کمترین اعتماد به جوانان. آیا این بدان معنی نیست که او تجربه خوبی از دوران مدیریت خود در گذشته ندارد و حالا که پا به سن گذاشته، گمان می‌کند مدیر بودنش در دوره جوانی اشتباه بوده است؟ از سوی دیگر، حیدریان 56 ساله که در 21 سالگی رد نهضت تولید محتوا را در سینما گرفته بود و35 سال پیش پیگیرانه آن را به عنوان یکی از اولویتهایش قرار داده بود، حالا دوباره بعد از 40 سال بحث نهضت تولید محتوا را در زمره اولویتهای اصلیش قرار داده است. آیا با تحلیل نگاه و رفتارهایی مشابه این مورد می‌توان حدس زد که اولویتهای حیدریان همچنان متناسب با 40 سال پیش است که برای اجرای آنها نمی‌تواند به نیروی جوان اعتماد کند؟ دست آخر اینکه اگرچه ممکن است رییس سازمان سینمایی اعتقادی به جوانها نداشته باشد اما این میان تکلیف قانون چه می‌شود؟ آیا قرار نیست هیچ نظارتی بر استفاده از لشگر بازنشستگان در سازمان سینمایی صورت گیرد؟ چرا که اساسا طبق دستور العمل استفاده دولت از نیروی بازنشسته محدودیت‌هایی دارد اما حالا سازمان سینمایی ظاهرا بهارستان مدیران بازنشسته شده است.