همشهري: ونسا ردگريو كه با يك جايزه و 6 نامزدي اسكار از تحسين‌شده‌ترين بازيگران چند دهه اخير سينماي جهان است، سال گذشته با ديدن تصوير غم‌انگيز جنازه آلان كردي، كودك سوريه‌اي بر ساحل دريا تصميم قطعي خود را براي ورود به دنياي كارگرداني گرفت. به اين ترتيب، مستند «اندوه دريا» را با موضوع بحران مهاجرت و پناهجويان كليد زد تا در كنار فعاليت‌هاي سياسي و صلح‌طلبانه، از ابزار سينما هم براي كمك به پناهندگان و آوارگان بهره‌ببرد.
در واقع ردگريو 80 ساله عزم خود را براي اطلاع‌رساني درباره مردمي كه از ترس فقر، مرگ و نابودي دل به دريا مي‌زنند و از خانه و كاشانه خود آواره مي‌شوند، جزم كرد و با هزينه شخصي، اندوه دريا را ساخت. او در اين‌باره به گاردين مي‌گويد: فقط احساس كردم كه بايد كاري بكنم. چه‌كسي جز خود من مي‌توانست چيزهايي را كه از اوضاع بحراني زندگي پناهجويان ديده‌ام به تصوير بكشد و در قالب يك فيلم به مردم نشان بدهد؟ بازيگري كه تقريبا تمام جوايز مهم دنيا (جز بفتاي سينمايي) را در كارنامه دارد، خيلي خوشبخت بود كه سازمان‌دهندگان جشنواره كن تصميم گرفتند اندوه دريا را در بخش ويژه دوره هفتادم روي پرده بفرستند. شايد هم داغ بودن بحث پناهندگان چاره‌اي جز اين براي دنياي فيلم و سينما باقي نگذاشته است. ردگريو مي‌گويد: اميدوارم اكران فيلم من باعث شود با پناهجويان مهربانانه‌تر برخورد كنيم و انسان بودن خودمان را ناديده نگيريم. مستند اندوه دريا روي زندگي و سرنوشت آدم‌هاي معمولي تمركز مي‌كند؛ ازجمله يك پناهنده افغان كه بازيگر و فيلمساز بريتانيايي او را در يونان ملاقات كرده است. ردگريو با اشاره به شرايطي كه باعث فرار اين زن از سرزمين مادري
خود شده، مي‌گويد: نكته تأسف‌بار اينجاست كه به‌احتمال فراوان او دير يا زود به افغانستان بازگردانده خواهد شد. اين همان سرنوشتي است كه بسياري از پناهجويان در اروپا انتظارش را مي‌كشند. فيلم 74دقيقه‌اي اندوه دريا كه شايد بتوان آن را يك «مرثيه» هم توصيف كرد، مي‌تواند بيانيه انتقادي يكي از بهترين بازيگران سينما عليه تصويري باشد كه برخي رسانه‌ها از پناهجويان مي‌سازند. ردگريو با انتقاد از عملكرد رسانه‌هاي غربي عليه پناهندگان آسيايي و مسلمان، تأكيد مي‌كند: عده‌اي آشكارا تلاش مي‌كنند آوارگان را يك تهديد بالقوه معرفي كنند؛ گروهي كه نبايد اجازه پاگذاشتن به خاك اروپا و آمريكا به آنها داده شود.
دیدگاه تان را بنویسید