نمایش توقف چرخ‌های پیشرفت کشور در یک فیلم/ واقعیت‌های برجام را در «ترمینال غرب» ببینید
یکی از مسائلی که در این فیلم به آن اشاره می شود، ماجرای اخراج دانشمندان هسته‌ای پس از برجام و توقف سرعت پیشرفت هسته‌ای کشور است، مسئله ای که اگر کسی از داستان واقعی قضیه و شیوه برخورد مسئولان با دانشمندان هسته ای خبر نداشته باشد، آن را باور نخواهد کرد و دروغی بزرگ قلمداد خواهد کرد که فیلم به خورد مخاطب می دهد.
سرویس فرهنگی فردا: فیلم «ترمینال غرب» را از آن جهت همگان باید ببینند که این فیلم را می توان خلاصه ای از اتفاقات کشور پس از برجام و ماجراهای پیش آمده در صنعت هسته ای کشور دانست و به نوعی آن را خلاصه ای از پیش آمدهای تاریخی کشور در برهه ای از دوران دولت یازدهم در قالب سینمای داستانی دانست.
یکی از مسائلی که در فیلم به آن اشاره می شود، ماجرای اخراج دانشمندان هسته ای پس از برجام و توقف سرعت پیشرفت هسته ای کشور است، مسئله ای که اگر کسی از داستان واقعی قضیه و شیوه برخورد مسئولان با دانشمندان هسته ای خبر نداشته باشد، آن را باور نخواهد کرد و دروغی بزرگ قلمداد خواهد کرد که فیلم به خورد مخاطب می دهد.
قضیه از این ماجراست که شخصیت اول فیلم با بازی یوسف مرادیان پس از بارها مراجعه به سازمان انرژی اتمی جهت پیگیری طرح هایی که پیش از این ها به سازمان داده بود، با شخصی جدید مواجه و متوجه تغییراتی در سازمان می شود، زمانی که پرس و جو می کند متوجه می شود که پس از توافقات هسته ای شرایط جدیدی بر سازمان حاکم شده و بسیاری این وضعیت را درک کرده و رفته اند و به عنوان مثال نام شخصی به نام آقای خوانساری را مثال می زند که هم اکنون در صنعت آب و فاضلاب در اصفهان مشغول به فعالیت است.
اما دانشمند هسته ای قصه ی ترمینال غرب که به همراه چند جوان دانشجو بر روی پروژه ای مهم در حال تحقیق و پژوهش هستند پس از برخوردهای سرد سازمان علیرغم قول های از قبل داده شده دست از کار نمی کشند و با ایجاد مرکزی تحقیقاتی پژوهشی به دستاوردها و اهمیت صنعت هسته ای میان مردم می پردازند.
اخراج دانشمندان هسته ای از تکذیب تا واقعیت
اما اصل ماجرا از زمانی شروع شد که برجام تصویب شد و ما باید خوش عهدی خود را به کشورهای به اصطلاح مدعی صلح جهانی نشان دهیم و نخستین گام از این خوش عهدی توقف ادامه حرکت پیشرونده صنعت هسته ای بود، صنعتی که نه تنها با همت دانشمندان هسته ای در این سال ها اکنون تنومند شده بود، بلکه خون 4 شهید هسته ای نیز آن را آبیاری کرده بود و روز به روز در حال ثمر دادن و رشد بود.
در این خوش عهدی دانشمندان هسته ای که موتور محرک این صنعت بودند حذف شدند، خبری که نخستین بار توسط پدر شهید احمدی روشن منتشر شد، او در آذرماه 92 از رییس جمهور سوال کرده بود که چرا همکاران فرزند شهیدش یکی یکی از سازمان انرژی اتمی برکنار شده اند؟
وی گفته بود: «آقای روحانی شما یک نیروی خوب و کارامد را کنار می گذارید مگر دولت شما «دولت اعتدال» نیست؟! آیا اعتدال این است که بیایید نیروهای ارزنده را کنار بگذارید؟ حرف بنده این است که احساس می کنم در این صنعت زحمات بچه های ما که در این کار دخیل بودند نادیده گرفته شده اگرچه در ظاهر از خانواده شهدا قدردانی می شود ولی باید اصل این باشد که از خون شهدا هم قدردانی شود و لفظی نباشد بلکه در عمل باشد.»
وی چندی بعد نیز مجددا با تاکید بر این مسأله گفت: «تیم مذاکره کننده به عنوان پشتیبان صنعت هسته ای در حال فعالیت هستند و امیدواریم که از حقوق هسته ای ما ذره ای عقب نشینی نکنند.»
بلافاصله نیز آیت الله جنتی در یکی از سخنرانی های خود مجددا به این موضوع اشاره کرده و گفت: «به من گفتند که در سازمان انرژی اتمی، بعضی از جوانان حزب اللهی را کنار زده اند و من هم به این موضوع انتقاد کردم. بعد آقای دکتر صالحی که مرد بسیار خوب و متدینی است که واقعا من هم ایشان را قبول دارم، با تعدادی از معاونین‌شان نزد من آمدند و گفتند این که به شما گفته اند که جوانهای حزب اللهی را اخراج کرده اند، درست نبوده و اینها خودشان از سازمان رفته اند و ما کنارشان نزدیم.»
پس از این اظهارات بود که نوبت به تکذیب مسئولان رسید، یکی از استعفای داوطلبانه کارکنان صنعت هسته ای جهت حضور در انتخابات خبر داد و دیگری می گفت آنچه در سازمان انرژی اتمی انجام شده جابجایی محدود در حد یک یا دو نفر از کارکنان بوده که براساس اصل شایسته سالاری صورت گرفته و این مسئله امری عادی است.
پس از این ها بود که خبرنگار رجانیوز در گزارشی مدعی شده بود که به اسنادی دست پیدا کرده است که نشان می دهد «برخلاف اظهارات مقامات ارشد سازمان انرژی اتمی ده ها تن از نیروهای خدوم و متعهد این سازمان انرژی اتمی به طور محترمانه ای تحت عنوان اینکه قرارداد شما در سال آینده قابل تمدید نخواهد بود از سازمان انرژی اتمی برکنار شده اند.»
و در پایان این کش و قوس ها مهندس حسین آبنیکی، رئیس سابق مرکز توسعه سازمان انرژی اتمی در برنامه تلویزیونی ثریا حاضر شد و در سخنانی نسبت به اخراج دانشمندان هسته ای واکنش نشان داد و گفت: «تیمی که همراه با شهید احمدی روشن در سازمان بودند از شهریور 92 به نحوی از سازمان کنار گذاشته شدند و دیگر هیچ کدام از آن دوستان و مدیران سطح پایین تر آنان نیز در سازمان حضور ندارند و به طور مثال آقای خوانساری که مدیر سایت نطنز بود در شرکتی که در حوزه فاضلاب‌های صنعتی کار می‌کنند، مشغول است و یکی دیگر از دوستان در یکی از شرکت‌های کوچک کامپیوتری مسئول فروش است و چند تن دیگر از دوستان شهید احمدی روشن در صنعت نفت و پتروشیمی پروژه‌های کوچکی دارند و بنده هم در سازمان اوقاف نقش مشاور را دارم.»
قصه ای تلخ از واقعه ای غیر قابل باور
شاید باشند کسانی که پس از خوانش این متن هنوز این واقعیت تلخ را باور نکرده اند، اما این اتفاق نیز برگی دیگر از تاریخ این کشور را رقم زد، اتفاقی که شاید در قامت رسانه آن چنان که باید و شاید رخ نمایان نکرده باشد اما تأثیری که این مسئله در چرخ دنده های پیشرفت کشور از خود به جای گذاشت، شاید تا سال های سال همچنان باقی بماند و هرگز پاک نشود.
اما «ترمینال غرب» سعی کرده این خیانت بزرگ را در قالب هنر ماندگار کند، مسئله ای که تاکنون توانسته بسیاری را آگاه کند و مادر شهید احمدی روشن در سخنرانی خود پس از آیین اکران فیلم ترمینال غرب در دانشگاه امیرکبیر تهران بیان داشت: این فیلم داستان هایی تلخ از اخراج دانشمندان هسته ای روایت می کند که همه آن ها عین واقعیت هستند، طرز صحبتی که مسئولان انرژی اتمی با دانشمندان هسته ای داشته را نیز فیلم به خوبی نشان داده است و متأسفانه هر چه دولتمردان از سوی غرب تحقیر و تمسخر می شوند اما مسیر اشتباه خود را ادامه می دهند و این مسئله واقعا چیزی جز شرمساری را به دنبال ندارد.
وی گفت: فیلم همه چیز را به خوبی به تصویر کشیده است و در این فیلم صحنه برخوردی را که با دکتر جزایری از سوی مسئولان سازمان انرژی اتمی شد، من با تمام وجود حس کردم و می دانم که همینطور بوده و این مسئله قصه نبود بلکه واقعیتی بود که اتفاق افتاده است.
دیدگاه تان را بنویسید