«ایستگاه اتمسفر» فیلمی که می‌توانست بهتر باشد

روزنامه شرق: «ایستگاه اتمسفر» فیلمی است که بحران یک خانواده داغ‌دیده را به بحران دراماتیک مواجهه با تصویری متفاوت از فرد ازدست‌رفته بدل می‌کند و البته می‌توانست با روندی پویاتر جذابیت بیشتری پیدا کند.

نخستین تجربه کارگردانی «مهدی جعفری» که تابه‌حال به‌عنوان فیلم‌بردار در سینمای ایران فعالیت داشته، براساس فیلم‌نامه‌ای مشترک از خودش و مهین عباس‌زاده شکل گرفته است. فیلمی که با مجموعه‌ای از بازیگران حرفه‌ای در نقش‌های اصلی و اغلب نقش‌های فرعی و هدایت خوب آنها از یک استاندارد در بازیگری برخوردار است. فیلم قصه تلخ شکافی است که میان یک زوج جوان به وجود آمده و با پنهان‌کردن، آن را به بحرانی تبدیل می‌کنند که مرگ ناگهانی یکی از آنها، این بحران را به کلافی در هم پیچیده تبدیل می‌کند. در واقع ویژگی خوب فیلم‌نامه و درام‌محوری این است که در یک سطح و موقعیت دراماتیک راکد نمی‌ماند، بلکه مرتب تغییر وضعیت می‌دهد و وارد سطحی جدید از بحران می‌شود که برآمده از بحران قبلی است. خط دراماتیک جذاب و مهم فیلم، تصویری است که هریک از کاراکترها از فرد ازدست‌رفته دارند؛ اما کنار هم قراردادن این تصاویر، به چهره واقعی او منجر نمی‌شود.

در واقع همه آدم‌های پیرامونی در حال بازیابی اطلاعات خود هستند و هر کشف جدید به‌منزله خوانش جدیدی است که به کاراکتر اضافه می‌شود. این روند یک سیر تدریجی و پله‌به‌پله دارد که اگر خشت اول آن به‌درستی بنا نشده باشد، طبعا بقیه داستان را نیز لق می‌کند؛ اما رویکرد خوب قصه باعث شده این مهم در فیلم لحاظ شده و تا حد زیادی تا پایان کار نیز حفظ شود. هرچند در میانه کار به‌واسطه رفت‌و‌برگشت‌های متعدد قصه بین کارخانه، طلبکاران، دادگاه، خانه مادر و... این روند دچار رخوت و سکونی می‌شود که چه‌بسا بتوان با نگاهی مجدد انرژی و پویایی نهفته در درون این موقعیت دراماتیک را بیشتر وارد کار کرد، چراکه با کاراکتری مواجه هستیم که دستش از دنیا کوتاه است و چیدمان پازل شخصیتی او بی‌تأثیر بر پازل شخصیتی همسرش نیست و همین نکته، جذابیت کشف و افشا را در فیلم بیشتر می‌کند و می‌شد بهره بیشتری از این جذابیت برد.

حضور رؤیا افشار و شاهرخ فروتنیان در نقش‌های غیرکلیشه‌ای یک خواهر و برادر که یکی آرام و صبور و دیگری عصبی و پرخاشگر اما هر دو کنش‌مند هستند، تصویری متفاوت از آنها ثبت می‌کند. به‌ویژه افشار که خوشبختانه هنوز در نقش‌های مادرانه این‌چنینی کلیشه نشده و البته فروتنیان که از کاراکتر آرام و خوش سخن همیشگی فاصله گرفته و هر دو حضوری قابل قبول و خوشایند دارند.