ولایتی: آریایی بودن فضل نیست، ایرانی بودن فضل است
رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: آریایی بودن فضل نیست، اما ایرانی بودن فضل است؛ زیرا آریایی‌بودن افتخار به خون و نژاد است و تفاوتی با فخر جهالت عرب پیش از اسلام ندارد.
خبرگزاری مهر: علی اکبر ولایتی روز پنجشنبه در برنامه مستند ایران که از شبکه سوم سیما به روی آنتن رفت، در ادامه برنامه های گذشته در پاسخ به سئوالی در خصوص اطلاق نام ایران به سرزمین قوم آریایی و این که آیا استعمال واژه‌های ساختگی‌ای چون «آریامهر» به معنی پادشاه آریایی‌ها درست است یا خیر و از کجا و چطور رایج شد، اظهار داشت: در کشور ما، ایران، هیچ‌کدام از این اقوام، در هیچ دوره‌ای، خود را از پیکرۀ اصلی سرزمین ایران جدا نمی‌دانستند. این یکی از الطاف الهی بی‌نظیر به مردم ایران است که تقریباً در هیچ‌جای عالم نظیر و مشابهی ندارد هر چند که در قرن بیستم، بالاخره تلقینات استعمارگران تاحدودی نتیجه داد و بی‌توجهی دولت پهلوی به چـندگانگی قـومی ایـران به تدریج به نارضایتی‌های قومی و مذهبی افزود و آن را در مسیری جدید قرارداد. در دوران جنگ جهانی دوم، رضاشاه برای نزدیک‌کردن ایرانیان به نازی‌ها که از دید او، برندگان جنگ جهانی محسوب می‌شدند، نظریۀ نادرست و بی‌پایۀ وحدت نژادی ایرانیان و ژرمن‌ها را مطرح کرد. وی در ازای جلب دوستی آلمان‌ها، وحدت قومی و نژادی ایرانیان را که از فارس‌ها، عرب‌ها، کردها، لرها، آذری‌ها، بلوچ‌ها و
سیستانی‌ها، گیلک‌ها و ... تشکیل شده بودند از دست داد. وی با اشاره به مواضع نظریه پردازان نژادی در قرون ۱۸ و ۱۹م در اروپا افزود: در نوشته‌های همۀ مورخان دنیای قدیم از جمله هـردوت، به هـیچ وجه اشاره‌ای به مقام و منزلت خاص و انحصاری قوم آریایی در پیدایش علم و فرهنگ و هـنر در مـیان نـیست و سخنی نیز در این مورد گفته نمی‌شود که این قوم احتمالاً از دیگر اقوام قدیمی‌تر بوده است. نکته‌ای هم دربـارۀ مـشخّصات جسمانی آنان ذکر نشده است تا بتوان به استناد آن، این قوم را چه به لحاظ جـسمانی و چـه از جـهت فرهنگی و فکری قوم «برتر» و «برگزیده» دانست. رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، به دیدگاه اسلام در مردود دانستن نظریات نژادی اشاره کرد و افزود : از نظر دین مبین اسلام هم، نظریات نژادی مطرود است. آن دیدگاه نژادپرستانه را مقایسه کنید با دیدگاه اسلام که می‌گوید: «إنَّ اکرمکم عند الله اتقیکم». در نزد خداوند، بلال حبشی به سبب تقوایش، بر بسیاری دیگر امتیاز دارد.گاهی یک عده - به اصطلاح - روشنفکر چیزی را اختراع می‌کنند که بعدها حقیقت محض فرض می‌شود و نمی‌شود آن را از ذهن مردم زدود و اگر کسی هم بگوید این
حرف از کجا آمده، مردم تعجب می‌کنند و حاضر به باور حقیقت مطلب نیستند؛ شبیه آنچه در آیات قرآن کریم به آن‌ها اشاره شده که مردم قدیم خود اصنامی را می‌ساختند و بعد شروع به پرستش آن‌ها می‌کردند. بدون آن‌که به واقعیت خارجی توجهی داشته باشند و کار خود را هم‌چون حضرت ابراهیم - علی نبینا و علیه‌السلام- مورد بررسی و بازبینی عقلی قرار دهند. ولایتی به روند تولید اندیشۀ نژاد آریایی ایرانی‌ها اشاره کرد و گفت : نخستین بار، دانشمندی به نام کِلوکِر واژۀ آریا را وارد مباحث نژادشناسی، مردم‌شناسی و زبان‌شناسی کرد و بعد از آن هم فردریش شْلِه‌گِل کوشید با این‌که هیچ دلیلی برای آریایی دانستن ژرمن‌ها در دست نبود، با دلایل بیهوده و بعضاً مسخره‌ای خویشاوندی ژرمن‌ها و ایرانیان را ثابت کنند. مهم‌ترین دلیل وی برای آریایی دانستن آلمانی‌ها این بود که کلمۀ Ehre به معنای شرافت در زبان آلمانی شبیه واژۀ Ari و Arie است. اگر شله‌گل به خود زحمت می‌داد یا اگر در پی اثبات اهداف ناسیونالیستی خود نبود می‌توانست در بسیاری از زبان‌های دیگر و در سرزمین‌های دیگر نیز برای کلمۀ َAri موارد مشابه یا نزدیک با معنای دیگر پیدا کند؛ چنان‌که ایرلند هم
می‌تواند با دیدگاه کوته‌فکرانه به معنای سرزمین آریایی‌ها معنی شود !!!! در ایران، نخستین‌بار، میرزا فتحعلی آخوندزاده، جلال‌الدین میرزا پسر فتحعلی شاه، و میرزا آقاخان کرمانی نظریه‌های نژادپرستی ناسیونالیستی ایرانی را مطرح کردند. میرزا آقاخان در کتاب «نامۀ باستان» به وضوح شعر و ادب عرفانی اسلام را در می‌کند و آن را مایۀ شیوع فسق و فجور و رواج فحشا و منکر می‌شمارد. وی تاکید کرد : فتحعلی آخوندزاده و میرزا آقاخان کرمانی و همۀ کسانی که مؤسس نژادگرایی در ایران بودند، کارشان این بود که نژادپرستی را با لامذهبی درآمیزند و با فکر احیای یک گذشتۀ موهوم دور (نه کل تاریخ فرهنگ و تمدنی ایرانیان) بی‌دینی صریح و نژادپرستی زمخت و نتراشیده را تبلیغ کنند. اشاره به اقدامات دوران پهلوی به ویژه در دوران محمدرضا شاه، که دیگر این نظریۀ نژادی در سراسر جهان، نخ‌نما و پوسیده‌ای شده بود برای تاکید بر نژاد برتر بودن اریایی ها هم بخش دیگر مباحث ارائه شده ولایتی بود که افزود: محمد رضاشاه لقب آریامهر بر خود نهاد و بخش بزرگی از اقوام ایرانی و بخش بزرگی از تاریخ فرهنگ و تمدن ایران و اسلام نادیده گرفته شد. این در حالی بود که افتخار پادشاهان
باستانی ایران نظیر داریوش در سطور نخست همۀ کتیبه‌هایشان این بود که پادشاه مردمانی با نژادهای مختلف‌اند که در مرزهای ایران زندگی می‌کنند: «منم خشایارشا شاهِ بزرگ ، شاه شاهان ، شاه سرزمینی مختلف‌القبایل، شاه در این سرزمین بزرگ و وسیع» نه شاه یا مهر آریایی‌ها. رئیس کمیته فرهنگ و تمدن اسلام و ایران شورای عالی انقلاب فرهنگی سه شاخصۀ مهم نادیده‌گرفتن ۱۴۰۰ سال فرهنگ و تمدن اسلامی و تخطئۀ این تاریخ پربار و پرثمر ،گزینش فقط دو دورۀ هخامنشی و ساسانی از میان تاریخ ایرانیان پیش از اسلام و محدود ساختن مفهوم ایرانی به «نژاد آریایی» را سه شاخصه اصلی دیدگاه پهلوی دانست و افزود: از لطائف روزگار است که همین سه مورد، پاشنۀ آشیل دولت پهلوی شد، چیزی که در کنار دیگر عوامل مهم و زمینه‌ساز، به واکنش به‌حق و جمعی ایرانیان در احیای فرهنگ و تمدن اصیل ایران اسلامی و سقوط دولت پهلوی انجامید. ولایتی افزود : آریایی‌ها بر اساس همان نظریۀ نژادی، از حدود ۳۰۰۰ سال پیش به این سرزمین آمدند، اما سابقۀ تمدنی ایرانیان بیش از ۱۰۰۰۰سال است. آن اقوام باهوش و پیشرفته که خوزیان، مردمان شهر سوخته، مردمان تمدن آرِت در کُنارْصَندَل جیرفت، مردمان
تمدن‌های سیَلک کاشان، و ... در زمرۀ آن بودند، حتماً و قطعاً بسیار دانا، بهره‌مند از فضایل انسانی و توانایی جسمی بودند که بخش اعظم مردمان ایران امروز، از نسل آنان هستند و باید به این تبار مستند و علمی خود افتخار کنند. وی تصریح کرد : نکته مهم آن که آریایی بودن فضل نیست، اما ایرانی بودن فضل است. زیرا آریایی‌بودن افتخار به خون و نژاد است و تفاوتی با فخر جهالت عربی پیش از اسلام ندارد، اما ایرانی‌بودن افتخار به فرهنگ و تمدن اسلام و ایران است که هیچ ارتباطی به خون و نژاد ندارد، بلکه افتخار به حرمت‌های انسانی، مهربانی‌ها، علم‌دوستی‌ها و ارزش‌های پاک بشری است برنامه مستند ایران به تهیه کنندگی سعید بشیری و اجرای رضا پورحسین در گروه اجتماعی شبکه سوم سیما آماده و روزهای پنجشنبه و جمعه هر هفته به روی آنتن می رود.
دیدگاه تان را بنویسید