انتقاد شدید اهالی رسانه از جدول نمایش جشنواره‌فجر

وطن امروز: برنامه جدول نمایش فیلم‌های جشنواره فیلم فجر ۳۵ در 2 کاخ مردمی و رسانه‌ای اعلام شد و بلافاصله انتقاداتی را از سوی منتقدان و مخاطبان و فعالان رسانه‌ای جشنواره به همراه داشت. این انتقادات بیشتر متوجه برنامه‌ریزی زمانی و عدم استفاده از سانس‌های مهم‌تر برای نمایش فیلم‌های بخش مسابقه است. اگرچه تجربه سال گذشته پیش‌روی برگزارکنندگان جشنواره بود اما اشتباه سال گذشته تکرار شد.

به نحوی که آغاز نمایش فیلم‌های بخش مسابقه از ساعت 18 است و عملا جلسه نقد و بررسی معنا پیدا نمی‌کند، چرا که به دلیل نمایش سانس آخر در ساعت 23 خبرنگاران زمان کمی را برای حضور در کاخ جشنواره دارند. سال گذشته در جشنواره فیلم فجر قرار بود ساعت 10 صبح نخستین نشست خبری فیلم‌هایی که روز پیش از آن نمایش داده می‌شوند برگزار شود اما این اتفاق به دلایل متعدد رخ نداد و در طول 10 روز برگزاری جشنواره، نشست‌های خبری راس ساعت برگزار نشد.

این تاخیر دامنگیر همه فیلم‌های حاضر در جشنواره بود. یکی از دلایل اصلی این تاخیرها برنامه‌ریزی نامناسب و پخش فیلم تا ساعت پایانی شب و حتی بامداد روز بعد بود. خبرنگاران و فیلمسازانی که شب قبل را تا نزدیک سحر بیدار بودند، چگونه می‌توانستند، سر وقت در جلسه حاضر شوند؟!

نشست خبری روز اول با تعداد اندکی از خبرنگاران در فضایی سرد و بدون روح برگزار شد، روزهای بعدی نیز به همین منوال طی شد و با حضور حداقلی خبرنگاران و عوامل فیلم جلسات دست‌وپا شکسته‌ای برگزار می‌شد. برنامه‌ریزی بد باعث شده بود برخی فیلمسازان در نشست‌های خبری شرکت نکنند. گروهی از خبرنگاران هم قصد تحریم نشست‌های خبری را داشتند یا حتی برخی فیلمسازان به احترام شرایط سختی که برای خبرنگاران پیش آمده بود، از شرکت در کنفرانس خبری انصراف می‌دادند.

برگزاری سرد و بی‌روح نشست‌های خبری سال گذشته، به دلیل عدم حضور منتقدان در جلسات باعث شده بود عملا این نشست‌ها خاصیت خود را از دست بدهند. اکثر خبرنگارانی هم که مجبور بودند برای تهیه گزارش در نشست‌ها حضور پیدا کنند، آنقدر خسته و خواب‌آلوده به جلسه می‌آمدند که توان و انگیزه برای حضوری پررنگ‌تر و فعال در نشست را نداشتند. به همین جهت سوالاتی که از عوامل فیلم پرسیده می‌شد، سوال‌های فکر شده و مهمی نبود.

یکی از مشکلات عمده در این جلسات هم حضور خبرنگارانی بود که فیلم‌ها را ندیده بودند. از همین رو پرسش و پاسخ و فضای گرم و پرنشاطی که سال‌های گذشته برای نشست‌های خبری ایجاد می‌شد، وجود نداشت.

با این برنامه‌ریزی به نظر می‌رسد امسال نیز نشست‌های خبری از معنا و مفهوم نقد و بررسی فیلم تهی شود و صرفا به دیالوگی میان خبرنگاران خواب‌آلوده یا فیلم ندیده با عوامل فیلم تبدیل شود.

با انتشار برنامه فشرده برج میلاد و برگزار کردن نشست‌های خبری بعد از پخش فیلم، گویا قرار است شرایط خیلی بد سال گذشته امسال تبدیل به فاجعه شود. فاصله بین پخش 2 سانس فیلم‌ها نزدیک به 40 دقیقه است که بیش از نیمی از این زمان هم در خوش‌بینانه‌ترین حالت برای پر و خالی کردن سالن صرف می‌شود. ضمن اینکه در سال‌های گذشته همواره فیلم‌ها با تاخیر پخش می‌شدند.

تنها کافی است یکی از فیلم‌ها با تاخیر پخش شود تا دومینوی تاخیر دامن همه فیلم‌ها را بگیرد و تمام برنامه‌های آن روز فشرده‌تر و بهم ریخته‌تر شود. در این شرایط نشست خبری سانس فیلم آخر هم باید خروس خوان صبح برگزار شود، چرا که سال گذشته بیشتر فیلم‌های سانس آخر ساعت 12 شب یا حتی دیرتر پخش می‌شدند. ضمن اینکه اگر فیلم‌ها بیشتر از 100 دقیقه باشند، مشکل کمبود زمان مشکلات را بیشتر خواهد کرد. وقت نماز و صرف شام نیز مثل سال گذشته در این برنامه اصلا دیده نشده است.

سال گذشته اهالی رسانه برای نماز و صرف شام بدون وجود نشست‌های خبری با کمبود زمان مواجه بودند و با عجله و فشردگی از این سانس به سانس بعدی می‌رسیدند اما برنامه امسال کاخ جشنواره در برج میلاد گویا از فشردگی رها شده است و به مرحله از هم پاشیدگی میل می‌کند. برنامه امسال اعتراضات بیشتری را در پی خواهد داشت و احتمال تحریم و برگزار نشدن نشست‌های خبری بیشتر از سال گذشته وجود دارد. ظلم مضاعف، برنامه روز پایانی است که به معنای نادیده گرفتن فیلم‌های خوب آن روز مانند «بیست‌ویک روز بعد» و «رهایی از بهشت» است. فضای مرسوم جشنواره فجر به گونه‌ای است که فیلم‌های اکران شده در روز پایانی از فضاسازی رسانه‌ای بی‌بهره می‌مانند و علاوه بر آن، از مورد توجه قرار گرفتن توسط هیات داوران نیز بی‌نصیب خواهند بود.

حال آنکه با چینش مناسب برای جشنواره‌ای که مزین به نام فجر انقلاب است- اما کم‌بهره از فیلم‌های دفاع مقدسی و انقلابی- انیمیشن متفاوت «رهایی از بهشت» که درباره زندگی شهید والامقام مصطفی چمران ساخته شده است باید بیشتر مورد توجه قرار می‌گرفت و تدبیری برای بهتر دیده شدنش می‌شد که این اتفاق رخ نداد. فیلمی که علاوه بر مضمونی غنی از زندگی قهرمانانه شهید چمران که نیاز نسل جوان امروز است، ساختار تکنیکی بسیار قوی و جذابی را نیز داراست که در سینمای ایران بویژه صنعت انیمیشن یک کار پیشرو و متفاوت است.