شباهت‌های «بیمار استاندارد» با فیلم بهرام توکلی

خبرگزاری فارس: نشست نقد و بررسی سریال «بیمار استاندارد»‌، با حضور عوامل و بازیگران سریال در خبرگزاری فارس برگزار شد. در این نشست مسعود ردایی (تهیه‌کننده)،‌ حسین محب‌اهری، علیرضا خمسه، هومن حاجی‌عبداللهی و نعیمه نظام‌دوست (بازیگران) حضور داشتند. مسعود ردایی تهیه‌کننده سریال «بیمار استاندارد»‌ در بخشی از این نشست گفت:‌ در مورد سریال‌های مناسبتی به نوعی شبیه‌سازی صورت می‌گیرد و همه به دنبال این هستند که سریالی را با سریال دیگر قیاس کنند. در این سریال نیز قصه به صورت پیوسته پیش می‌رفت به طوریکه اگر مخاطب یک قسمت را نمی‌دید دیگر متوجه ادامه داستان نمی‌شد و این برخلاف دیگر سریال‌های مناسبتی است که مخاطب حتی اگر چند سکانس را از دست دهد باز هم در جریان قصه قرار خواهد گرفت. وی در ادامه بیان داشت:‌ وظیفه ما تولید باکیفیت سریال، استفاده از بهترین بازیگران و موضوعی جدید بود که تا به اینجای کار مورد اقبال منتقدین و صاحب‌‌نظران شده است. به نظرم هیچ کدام از گروه‌های سریال‌سازی در ایام نوروز امسال کم‌کاری نکردند اما گزینه‌ای که در تمام آنها دیده می‌شد شتابزدگی و عدم مناسبتی بودن برخی سریال‌ها بود. این تهیه‌کننده ادامه داد:‌ ساخت این سریال حدود آبان ماه به ما سفارش داده شد و درست است تغییراتی در دقیقه 90 درباره زمان و شبکه پخش سریال‌های نوروزی در تلویزیون صورت گرفت اما ما اصلاً در جریان هیچکدام آنها نبودیم. سریال «بیمار استاندارد»‌، از ابتدا قرار بود از شبکه سه پخش شود اما در لحظات پایانی این تصمیم تغییر کرد و سریال ما به شبکه یک رفت. وی ادامه داد:‌ همان جلسات ابتدایی که با سعید آقاخانی (کارگردان) و بهرام توکلی (نویسنده)،‌ صحبت می‌کردیم، به این نتیجه رسیدیم که به دلیل وجود داستانک‌های متعدد در قصه این سریال می‌توانیم آن را در قسمت‌های بیشتری تولید کنیم و به عبارتی پر و بال دهیم. مسعود ردایی در ادامه صحبت‌های خود گفت:‌ زمانی که ما نزدیک به 20 لوکیشن به همراه 30 بازیگر داریم قطعاً ساخت این سریال با سریالی که در آپارتمان اتفاق می‌افتد بسیار متفاوت خواهد بود. آن هم از لحاظ هزینه، لوکیشن،‌آکسسوآر و جابه‌جایی.تصویربرداری ما نیز با دو دوربین (red) که سینمایی است ضبط می‌شد. همانطور که دیدیم برای تیتراژ نیز از تصاویر انیمیشنی استفاده کرده بودیم و اگر بخواهیم همه این‌ها را در کنار هم قرار دهیم می‌بینیم که سریالی متفاوت تولید کردیم. وی ادامه داد: در گذشته آثاری ساخته شده که هر کدام در موضوعی لنگ می‌زدند و همین‌ها سبک سلیقه مخاطب را پایین آوردند و ما در شرایط فعلی باید تلاش کرده تا سلیقه مخاطب را ارتقاء‌ دهیم. از طرفی می‌توانیم شبکه‌های تلویزیونی را طوری بچینیم که هر کدام مخاطب خاص خود را داشته باشند برای مثال شبکه یک، یک سریال و در شبکه سه سریال دیگری با موضوع دیگری ارائه دهیم. به همین دلیل می‌گویم نباید سریال‌ها را با برنامه‌های ترکیبی قیاس کرد حتی برخی سریال‌های نوروز امسال را با نوروز سال گذشته مقایسه می‌کنند. این تهیه‌کننده درباره کارگردانی سعید آقاخانی در این سریال نیز گفت:‌ برای مثال آقاخانی در چندین سال گذشته سریال‌های پرمخاطب مناسبتی را کارگردانی کرده است سؤالم این است که چرا سریال ما به سمت سریال‌هایی که آقاخانی در گذشته ساخته است نرفته؟ فکر می‌کنم آقاخانی خود به این نتیجه رسیده بود که آثار قبلی‌اش به اندازه کافی تکرار شده که به این سمت آمد. مطمئناً وقتی می‌خواهید کاری جدید و نویی را انجام دهید با مقاومت‌هایی مواجه خواهید بود و به این دلیل که مخاطب خاص جنس قصه و سختی کار را می‌شناسد نسبت به این موضوع سخت‌گیری نداشته است. ردایی با اشاره به صحبتی از بابک حمیدیان گفت:‌ بابک حمیدیان بعد از ضبط این سریال گفت اگر سری دوم «بیمار استاندارد»‌ را بسازید من حاضر به بازی در آن هستم. وی درباره این سریال، گفت: «بیمار استاندارد» از لحاظ کارگردانی و تولید اثر متفاوتی است اما در زمینه پخش تصمیم‌گیری با ما نیست. «بیمار استاندارد»‌ می‌توانست با همین سر و شکل و محتوا یک فیلم سینمایی باشد که ما در شرایط فشرده زمانی آن را برای تلویزیون تولید کردیم. در بخش‌هایی نقص وجود داشت و بخش‌هایی نیز حذف شد و دلیل آن هم چیزی جزء اضافه بودن آنها در روند قصه نبود. برای مثال قسمت اول با اصلاحات 56 دقیقه و قسمت آخر با اصلاحات 37 دقیقه شد. ردایی ادامه داد: معتقدم صدا و سیما از این به بعد باید یک شبکه را در مناسبتی مثل نوروز مختص سریال قرار دهد و یک شبکه را مختص برنامه‌ای ترکیبی. این را به این دلیل می‌گویم که پخش سریال‌ها آنقدر پشت سر هم چیده شده که برخی از سریال‌ها دقیقاً همزمان با یکدیگر پخش می‌شود. ردایی درباره شباهت «بیمار استاندارد»‌ به فیلم «من دیگو مارادونا هستم» به نویسندگی و کارگردانی بهرام توکلی گفت:‌ در هر حال این را نباید نادیده گرفت که هر دوی این آثار محصول یک تفکر مشترک است. به هر حال هر هنرمندی از یک خط فکری بهره می‌گیرد و بر همین اساس شاید شباهت‌هایی بین این دو اثر دیده می‌شد.