حتی تئاتر شهدای مدافع حرم مظلوم است! / روایت تشییع عجیب یک شهید مدافع حرم

سرویس فرهنگی فردا - حامد یامین پور ، یکی از مشکلات جدی که همیشه در آثار هنری مختلف در کشور ما وجود داشته و دارد این است که نسبت به جامعه و اتفاقات روز که در حال وقوع هستند بی تقاوت می گذرند. گویی حوادث مهم که تاثیر مستقیم هم بر زندگی مردم و جامعه دارند، بازتابی در آینه ی این هنر ها ندارد و همه چیز در دنیایی متفاوت از دنیایی که ما در آن قرار داریم سیر می کند. این مسئله ای است که با بررسی آثار خلق شده در مدیوم های مختلف هنری در این سال ها به راحتی می توان بر آن صحه گذاشت.

تئاتر «سبز،سپید،سرخ» سه قصه ی موازی با هم را روایت می کند که به تشییع عجیب و متفاوت یک شهید مدافع حرم حضرت زینب(س) در روستایی دورافتاده ختم می شوند. داستانی که بر گرفته از یک رویداد واقعی است. این تئاتر بر خلاف آنچه پیش از این گفته شد نه تنها نسبت به جهان امروز بی تفاوت نیست بلکه می کوشد تا با ظرافت های هنرمندانه به درستی میان زندگی امروز، 8 سال دفاع مقدس و جنگ این روزها با تروریست های تکفیری تلفیق ایجاد کند. تلفیقی که صرف نظر از ضعف نسبی بازی بعضی از کاراکترها اتفاقاً تصنعی نیست و کاملاً معنا دار از کار درآمده است.

می توان گفت توازن میان لحظات به نسبت طنازانه که با بازی خوب امیرکربلایی زاده اتفاق می افتند با لحظاتی که بغض مخاطب می شکند از ویژگی های خوب این تئاتر محسوب می شود. این لحظات به درستی و به جا احساساتی را در مخاطب برمی انگیزند که وی را به پالایش روح نزدیک می کند.

این نمایش جایزه بهترین طراحی صحنه نمایش جشنواره تئاتر مقاومت را بدست آورده. کار از طراحی صحنه ای قوی و در خدمت کار بر خوردار است. هرچند بخاطر محدودیت های سالن نتوانست در اجرای عمومی خود همان صحنه پردازی را تکرار کند و از عمق بر خوردار نبود. اما صحنه ای که چیده شده کاملآ فکر شده می نماید و به خوبی در بیان مفاهیم کار به بازیگران کمک می کند. بازیگرانی که خود در میزانس هایی صحیح توسط کارگردان هدایت شده اند.

بازی های این تئاتر یکدست هستند و به تعبیری بازیگران در نقش خود نشسته و از عهده ی اجرای آن بر آمده اند و این اتفاق باعث شده است که ضعف یکی دو بازیگر زیاد به چشم نیاید و در کار اخلال ایجاد نکند.

به هر تقدیر ساخت آثاری در این موضوعات در این فضایی که پیش از این شرح داده شد شجاعتی می خواهد که ظاهراً علی موسویان نویسنده و کارگردان و هنرمندان تئاتر «سبز،سپید،سرخ» از این ویژگی برخوردارند. ویژگی قابل ستایشی که باید کوشید از عهده ی تمجید از آن به خوبی بر آمد.

این تئاتر با وجود آن که در حال خط شکنی است اما مظلومانه بدون هیچ گونه تبلیغات و پشتوانه رسانه ای در یک سانس نا مناسب -4 بعد از ظهر- اجرا شد. حتی نگارنده این سطور نیز پس از پخش یک گزارش کوتاه در یکی از بخشهای خبری سیما، در یکی از روزهای پایانی اجرا موفق به تماشای آن شد. این مظلومیت گویی قرار نیست از شهدای مدافع حرم جدا شود و تبدیل به یک صفت بارز در خصوص این شهیدان شده است.

به رغم آنکه پس از مدت ها چنین اتفاق مبارکی در عرصه ی تئاتر اتفاق افتاده است اما ظاهراً غیر از رپیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری که در سوگواره خمسه به تماشای این اثر نشست، متولیان فرهنگ و هنرهای نمایشی در کشور ما احساس تکلیف نکرده اند که برای دیدن شدن و حمایت از این تئاتر اقدامی انجام دهند. شاید آن ها نیز نگران این هستند که از صف مدعیان بی طرفی در عرصه ی هنر بیرون بیاییند.

در دورانی که هنرمندان عرصه های مختلف نمایشی سعی دارند تا با ساخت آثاری خنثی و با مضمون هایی ناکجا آبادی هرگونه سوگیری نسبت به اتفاقات معاصر خود را منکر شوند باید از پدید آورندگان «سبز ، سپید، سرخ» و هنرمندانی که می کوشند تا مسئله ی مهمی همچون جنگ فرامرزی ایران در با تروریست تکفیری را به صورت هنرمندانه برای مخاطب خود بیان کنند تقدیر کرد.