درد دلهای بازیگر نقش فروغ در سریال نفس گرم

جام جم: خوش خلق در این سریال نقش زنی درد کشیده به نام فروغ را بازی می‌کند؛ زنی که همسرش را از دست داده و همراه دو فرزندش به دنبال کار و جای زندگی است تا این که با کمک ملیحه می‌تواند کار پیدا کند. به گفته او، کار با محمدمهدی عسگرپور برایش تجربه شیرین و دوست‌داشتنی بوده و تلاش کرده نقش فروغ برای مخاطبان تلویزیون قابل لمس باشد. با او درباره این نقش به گفت‌وگو نشستیم. قصه سریال نفس گرم زنانه‌ است و هر یک از آنها ویژگی و جایگاه اجتماعی خودشان را دارند. با توجه به این که شما به ندرت بازی در سریال‌های تلویزیونی را می‌پذیرید، آیا مضمون قصه شما را برای بازی ترغیب کرد یا نقش فروغ که زنی درد کشیده است؟ راستش در ابتدا که با من تماس گرفتند و فیلمنامه را برایم فرستادند، هنوز نقش فروغ خیلی مشخص نبود؛ اما با توجه به تعریف آقای عسگرپور از این نقش متوجه شدم شخصیت فروغ خیلی جای بازی دارد. ضمن این‌که ایشان تاکید داشتند اتفاقات دیگری هم در طول قصه برای فروغ می‌افتد و مخاطب با پیشرفت قصه بیشتر متوجه سختی‌ها و دردهای این زن می‌شود که نمونه آن در جامعه وجود دارد. بنابراین احساس کردم نقش فروغ عمیق و در عین حال دوست‌داشتنی و متفاوت است. مسئولیت‌پذیری و متعهد بودن این شخصیت برایم جالب بود و مرا برای بازی با چالش همراه می‌کرد. سعی کردم درد چنین زنانی را به مخاطب نشان بدهم. امیدوارم این اتفاق افتاده باشد. در مجموع برای من فیلمنامه، نقش، کارگردان و گروه خیلی مهم است و خوشبختانه سریال نفس گرم همه این ویژگی‌های را داشت. به نظرتان مردم این بازتاب خوب را از سریال گرفتند؟ با صحبت‌هایی که در محافل شنیدم، احساس می‌کنم مردم سریال را دوست دارند و خوشبختانه آقای عسگرپور با این سریال توانستند مشکلات زندگی زنان و صبرشان را در مقابل مشکلات به خوبی به تصویر بکشند. تا به حال نقشی به این سختی را تا به حال تجربه نکرده بود. اشاره کردید که وقتی فیلمنامه را خواندید نقش فروغ خیلی پررنگ نبود. پس چگونه بازی در این اثر را پذیرفتید؟ من شناخت کامل و دقیقی از خانم رنگرزان دستیار کارگردان سریال داشتم و با توجه به اعتمادی که به کارگردان، تهیه‌کننده و دستیار کارگردان این کار داشتم، می‌دانستم نتیجه کار خوب می‌شود؛ بنابراین بازی در این سریال را پذیرفتم. ولی فکر نمی‌کنید شخصیت فروغ خیلی ترحم‌آمیز در آمده و همه از ملیحه گرفته تا مقصودی فقط به خاطر این نگاه به او کمک می‌کنند. آیا در قسمت‌های بعدی فروغ مستقل‌ خواهد شد یا نه؟ به نظرم این طور نیست که بقیه به خاطر داشتن نگاه ترحم‌آمیز به فروغ کمک می‌کنند. اتفاقا فروغ کار می‌کند و مسئولیت‌پذیر است. ضمن این‌که علاقه‌ای ندارد دردش را به همه بگوید. نمونه این زنان با آبرو در جامعه‌مان زیاد است که با وجود داشتن مشکلات و غم و غصه حاضر نمی‌شوند، دیگران به آنها ترحم نکنند. آیا ما به ازای زنانی مثل فروغ را در جامعه دیده بودید تا بدانید این نقش را چطور به تصویر بکشید تا برای مخاطبان ملموس باشد؟ جسته گریخته در خیابان، مسافرت و فیلم‌ها دیده بودم این افراد با وجود داشتن غم و غصه فراوان، غرورشان را حفظ می‌کنند و مراقب زندگی‌شان هستند. مسلما من هم سعی کردم از دیده‌هایم در جامعه و درک و تصوری که خودم از این زنان داشتم، این نقش را به تصویر بکشم. شما برای ایفای نقش فروغ با صدایتان هم بازی کردید، چون صدای فروغ در موقعیت‌های گوناگون همراه با بغض است؟ بله، اتفاقا سر صحنه به این مساله خیلی توجه می‌‌کردیم و همراه با آقای عسگرپور و خانم رنگرزان صدا را کنترل می‌کردیم. در واقع با کمک دوستان این اتفاق افتاد تا نقش فروغ برای مخاطبان ملموس‌تر باشد. فیلمنامه سریال نفس گرم نوشته نشده بود که کار کلید خورد. برایتان سخت نبود به این شکل با نقش فروغ روبه‌رو شوید؟ این برای من چالش و امتحان بزرگی بود. نقش فروغ ظرافت‌های خاصی داشت که باید در می‌آوردم. اتفاقا در چنین موقعی که فیلمنامه آماده نبود باید تمرکزم را بیشتر می‌کردم. خوشبختانه با راهنمایی آقای عسگرپور و کمک خانم رنگرزان در تمرینات این شخصیت را پیدا کردم و متوجه شدم چطور باید به این نقش بپردازم و چگونه آن را بازی کنم ؛ اما قرار گرفتن در قالب نقش فروغ کار بسیار سختی بود. چون شخصیتی داشت که از خود من خیلی فاصله داشت. به نظرم این قشر از جامعه سختی و زحمت بسیاری کشیده‌اند. به همین دلیل باید به گونه‌ای بازی می‌کردم که برای مخاطب باورپذیر باشد. البته امیدوارم توانسته باشم به این هدفم برسم و مخاطبان تلویزیون هم راضی باشند. گرچه عسگرپور پنج سریال برای تلویزیون ساخته، اما مردم او را بیشتر به عنوان کارگردان سینما می‌شناسند. تجربه همکاری با ایشان چگونه بود؟ آقای عسگرپور، کارگردان بسیار باهوشی است و می‌داند چگونه کار را ضبط کند که هم بازیگر را درست هدایت کند و هم این که آرامش را در کار حاکم کند. این آرامش تا پایان کار با من همراه بود. البته باید قبول کرد که کار در سریال سخت‌تر از سینمایی است. چرا بازی کردن در سریال سخت است؟ غیر از آن‌که زمان بیشتری از بازیگر می‌گیرد، مسئولیتش هم بیشتر می‌شود؛ زیرا تمام اقشار جامعه پای تلویزیون نشستند و سریال را تماشا می‌کنند. به همین دلیل کار سخت‌تر می‌شود. من از همه عوامل پشت صحنه این سریال قدردانی می‌کنم که همه جزو حرفه‌ای‌ها بودند و آرامش به کار می‌دادند. شما که بازی در سینما را تجربه کردید و هم تلویزیون، کدامیک برایتان جذاب تر است؟ به دلیل این که سینما زمان کمتری از بازیگر می‌گیرد به نسبت تلویزیون بهتر است. البته من چند سریال هم بازی کرده‌ام، ولی می‌توانم بگویم بازی در این سریال برای من مثل درس بود و تجربه بسیاری از این کار به دست آوردم، اما تا به حال زمانی به این زیادی کار نکرده بودم، اما فروغ و قصه سریال را دوست داشتم. در مجموع فضای خوبی در کار حاکم بود و بازیگران ارتباط خوبی با هم داشتند.