نامه مهم آیت‌الله مکارم به علماى جهان اسلام

فارس: با توجه به گذشت چندین هفته از حادثه منا و عدم واکنش جدى اکثر علماى جهان اسلام آیت‌الله مکارم شیرازى آمادگى خود را براى برگزارى نشست‌هاى تخصصى و چاره‌جویى در این خصوص اعلام کرد. در بخشى از این نامه آمده است: این فاجعه(دور از مسائل سیاسى و روابط مختلف کشورهاى اسلامى) براى همه علماى اسلام در هر جا هستند مسئولیت‌آفرین است و لازم است براى علاج آن چاره‌اى بیندیشیم اما متأسفانه هفته‌ها از وقوع این حادثه تلخ گذشت و عکس‌العمل چندانى از علماى جهان اسلام مشاهده نشد، این در حالى است که پیغمبر اکرم (ص‌) مى‌فرماید: «من لم یهتمّ بأمر المسلمین فلیس منهم». در بخش دیگرى از این نامه افزوده شده است: جان یک مسلمان محترم است(ومن أحیاها فکانما احیانا الناس جمیعا) تا چه رسد به جان هزاران مسلمان آن هم هنگام اداى فریضه بزرگ حج. آیا نباید براى حل این مشکل و تبعات آن و مسائل مربوط به حال و آینده چاره‌اى اندیشید؟ در بخش دیگرى از نامه این مرجع تقلید آمده است: در دنیایى که گاه براى از دست رفتن یک فرد آن همه سر و صدا به راه می‌اندازند هرگاه علماى اسلام در برابر این همه قربانى(که به اجماع همه مطلعین هزاران نفر بودند) بی‌تفاوت بماند مردم دنیا چه خواهند گفت؟ آیا استنباط مردم جهان این نخواهد بود که مسلمانان براى جان هم‌کیشان خود ارزشی قائل نیستند؟ این مرجع تقلید اشاره به اظهارات بعضى از علماى عربستان چنین مى‌گوید: مربوط ساختن این قضیه به «قضا و قدر الهى» (که براى فرار از بار مسئولیت‌ها اظهار شده) خود فاجعه دیگرى است چون تعلیمات اسلام را در مسأله «قضا و قدر» زیر سؤال مى‌برد. آیا مثلا اگر بیمارى خطرناکى در میان مسلمین شایع شود نباید براى علاج آن تلاش شود؟ باید بگذاریم هزاران قربانى بگیرد و آن را به قضا و قدر الهى مربوط سازیم؟ در حالى که قضا و قدر در قرآن مجید و سنت پیغمبر اکرم(صل الله علیه و آله و سلم) هرگز چنین معنایى ندارد که خداوند در حوزه اعمال انسانى ما را به تدبیر و چاره اندیشى صحیح مکلف ساخته است که ترک آن مسئولیت آفرین است(در ضمن ایشان قول دادند که بحث جامعى درباره قضا و قدر اسلامى آماده و ارسال دارند). در بخش پایانى این نامه (پس از شرح وظایف چهارگانه که همگى دربرابر این فاجعه داریم) آمده است: من بر حسب وظیفه شرعى و انسانى خود آمادگى خویش را اعلام می‌دارم تا با دعوت از علماى برجسته جهان اسلام به تبادل نظر در این خصوص بپردازیم و در این راستا پیشنهاد مى‌کنم با برگزارى نشست هاى کاملا علمى و فقهى(دور از مسائل سیاسى در قم یا در هرکدام از مراکز کشورهاى مختلف اسلامى به آسیب شناسى این مسأله بپردازیم.) امیدوارم مفتیان و علماى بزرگ محترم کشورهاى اسلامى گام‌هاى مؤثرى در این راه بردارند و کارى کنند که یوم القیامة در پیشگاه خداوند مسئول نباشیم(فَبَشِّرْ عِبَادِ * الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللهُ وَأُولَئِکَ هُمْ أُوْلُوا الاَْلْبَابِ).