ظرفیتهای گردشگری ایران بین 6 کشور دنیاست

تریبون: عبدالرضا امیرتاش، درگفت‌و‌گو با خبرنگار ما، با اشاره به مفهوم اقتصاد گردشگری تاکید می کند: درتمام کشور جاذبه های گردشگری به وفور دیده می‌شود. وی با اشاره به چهارفصل بودن ایران ادامه می دهد: چهار فصل بودن به این معنا که در هر زمان از سال گردشگر می‌تواند با سفر به یکی از شهرهای ایران شاهد آب و هوای متفاوتی باشد و انگار که در فصل مورد علاقه‌اش قرار دارد. امیرتاش ادامه می دهد: در زمستان، شهرهایی در ایران وجود دارد که آب و هوایی تابستانی دارند، سرزمین‌هایی بهاری‌اند و جاهایی رنگ و بوی پاییز دارند. این قصه، در هر زمان از هر کدام از فصل‌ها در این سرزمین صادق است، اما شهرها و روستاهایی هم هستند که با وجود مساحت کوچکشان، به تنهایی آب و هوای چهارفصل را در خود جای داده‌اند. این اقتصاددان، با بیان اینکه صنعت گردشگری، می‌تواند صنعتی پویا برای آینده اقتصادی کشور باشد، می گوید: سرمایه‌ گذاری در این صنعت در تمام کشورهای دارای جاذبه‌ های جهانگردی روبه افزایش است. امروزه جذب گردشگران خارجی به رقابتی فزاینده در بین نهادهای درگیر در صنعت گردشگری تبدیل شده است. امیرتاش، با تأکید بر اینکه این صنعت علاوه بر پیشبرد اقتصاد ملی و درآمدهای ارزی به عنوان صنعت پاکیزه و عاری از آلودگی شناخته شده است، می افزاید: ایران یکی از پنج کشور مهم جهان در زمینه گردشگری است، چرا که آثار و آداب سنن باستانی زیادی دارد. وی، با بیان اینکه در حال حاضر موانع بسیاری بر سر راه صنعت جهانگردی وجود دارد، ادامه می دهد: موانع در این مسیر به چند دسته اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی، مدیریتی و سازمانی، آموزشی و تحقیقاتی ، فرهنگی- تبلیغاتی و نبود امکانات و خدمات رفاهی تقسیم می شود. امیرتاش تاکید می کند: در بیان موانع اقتصادی عدم حمایت از سرمایه‌گذاری در صنعت گردشگری، عدم حمایت کافی از بخش خصوصی و تشویق به سرمایه‌گذاری در بخش گردشگری، فقدان تسهیلات لازم برای بخش خصوصی مثل پرداخت وام‌های بلند‌مدت با بهره کم (مانند کشورهای توسعه یافته)، عدم واگذاری زمین مناسب با بهای دولتی، قوانین زائد و دست و پاگیر اداری به منظور ایجاد هتل‌ها و مراکز رفاهی، عدم تضمین امنیت سرمایه‌گذاری در صنعت گردشگری توسط دولت به منظور ایجاد انگیزه در بخش خصوصی از جمله موانع اقتصادی در این مسیر است. این اقتصاددان، با بیان اینکه در کشورهای توسعه یافته دادن تسهیلات بلند مدت با بهره کم، مسئله مهمی است که در ایران مغفول مانده است، می گوید: گرفتن مجوز اقتصادی، فرهنگی، امنیتی و... برای کارآفرینان دراین زمینه کلافه کننده است و همین باعث ترک کردن مسیر می شود. وی با بیان اینکه برخی اوقات ترس از بین رفتن آثار جهانگردی و فرهنگ محلی مانع از گسترش فضای گردشگری شده است، گوشزد می کند: علاوه بر این موضوع عدم شناخت سلایق جهانگردان و سیاحان داخلی و خارجی، مشروط کننده‌های فرهنگی کشور، پایین بودن سطح آگاهی جامعه درمورد جاذبه‌های گردشگری منطقه خویش، کمبود امکانات رفاهی، بهداشتی و پزشکی و نبود کمپ‌های گردشگری در منطقه، نبود برنامه‌ریزی مناسب به منظور پر کردن اوقات فراغت گردشگران و بی علاقگی روستاییان نسبت به توسعه این صنعت مانع از ارتقای این صنعت می‌شود. امیرتاش همچنین می گوید: از دیگر موانع در گسترش این صنعت ضعف مدیریت کلان در صنعت گردشگری، عدم توجه به منابع انسانی در این صنعت، نبود برنامه جامع و استراتژیک، مشخص نبودن هدف‌ها و سیاست‌های ایرانگردی و جهانگردی را می‌توان نام برد. وی با اشاره به موانع آموزشی و تحقیقاتی، بیان می کند: ضعف تحقیقاتی و پژوهشی در زمینه گردشگری، نبود طرح جامع گردشگری، کمبود مراکز آموزشی جهت تربیت نیروی انسانی مرتبط با این صنعت از مباحث مهم در این حوزه است. امیرتاش، تربیت نیروی انسانی مرتبط با صنعت گردشگری را امری ضروری خوانده و می گوید: متأسفانه این موضوع در کشور مغفول مانده است تا جایی که گاهی این صنعت به عنوان صنعت محرک و پویا به فراموشی سپرده می‌شود. البته در کنار تمام این عوامل، آنچه به عنوان نکته مهم و ضروری تلقی می‌شود، تغییر و اصلاح نگاه مسئولان به این صنعت است. ظرفیت های محلی و بومی باید در هر استان شناسایی و سپس معرفی شود. وی همچنین می افزاید: بسیاری از جاذبه های گردشگری در ایران است که به دلیل نبود طرح جامع گردشگری شناسایی نشده و حتی ایرانیان از آن بی خبرند. این اقتصاد دان در بیان موانع فرهنگی و تبلیغاتی می گوید: ضعف در اطلاع رسانی و تبلیغات در زمینه جذب گردشگر مسئله مهمی است که می‌تواند سرلیست مشکلات در مسیر توسعه گردشگری قرار گیرد. وی در ادامه، به نارسایی امکانات و خدمات رفاهی اشاره کرده و اظهار می کند: متأسفانه بسیاری از کشورهای ما سیستم رفاهی، خدماتی و اقامتی در بخش گردشگری ندارند و همین مسئله در کنار نبود امکانات اولیه مثل اقامتگاه های مناسب و سرویس های بهداشتی و گاهی غیربهداشتی بودن مراکز اقامتی باعث دلزدگی گردشگران می‌شود. امیرتاش، با اشاره به زمین خواری در گردنه حیران می گوید: این موضوع مسئله مهمی است که ایرانیان را حیران کرده است. این موضوع باعث تخریب محیط زیست می‌شود. امیرتاش، به یکی از جاذبه های گردشگری کشور اشاره کرده و می گوید: پیست بین المللی اسکی دیزین، یکی از بهترین جاذبه هایی است که می‌تواند به یکی از نقاط عطف گردشگری تبدیل شود. این اقتصاددان می افزاید: یکی از مزایای صنعت گردشگری اشتغال زایی برای اقشار مختلف است. به گونه ای هم کارگران ساده بدون مهارت و هم صاحبان مهارت‌های گوناگون می‌توانند در این صنعت صاحب شغل شوند. وی، با بیان اینکه طبق آمارها به ازای هر 6 نفر گردشگر خارجی که وارد کشور می‌شود، یک شغل ایجاد می‌شود اظهار می کند: به ازای هر 25 گردشگر داخلی نیز یک شغل ایجاد می‌شود. بنابراین می‌توان از طریق این صنعت برای هزاران نیروی انسانی بیکار شغل ایجاد کرد. امیرتاش می افزاید: متأسفانه عده ای تصور می‌کنند که ورود توریست به ایران از نظر فرهنگی برای ما مشکل آفرین است که این، تفکر اشتباهی است و باید اصلاح شود. این اقتصاددان در بیان پیشنهادهای مختلف برای گسترش این صنعت گفت: آموزش نیروی انسانی متخصص در بخش گردشگری در مقاطع تحصیلی و آموزش افراد بومی جهت شناخت جاذبه های توریستی، فرهنگ سازی و آموزش شهروندان استان های مختلف جهت مشارکت برای معرفی هر چه بیشتر جاذبه های گردشگری مانند حمل بیلبورد، پیامک و پخش بروشور موارد مهمی است که باید لحاظ شود. وی می افزاید: ساخت فیلم از جاذبه های توریستی، آداب و رسوم محلی و پوشاک از طریق تلویزیون، برگزاری همایش‌های علمی، تاریخی و فرهنگی و نمایشگاهای عکاسی، صنایع دستی، پوشاک، غذاهای محلی و سنتی و ایجاد بازارهای خاص گردشگران و حمایت از صنایع دستی باید مد نظر قرار گیرد. این اقتصاددان در پایان اشاره می کند: یکی از مواردی که باید مد نظر قرار گیرد، آموزش توریست‌هایی است که به ایران می‌آیند. به طور مثال برخی از گردشگران زمانی که از صنایع دستی بازدید می‌کنند، تمایل دارند در مدت کوتاهی آموزش لازم را ببینند اما این ظرفیت تا کنون مورد توجه قرار نگرفته و مغفول مانده است. منبع: روزنامه بیرجند امروز