سعودی‌ها پرده‌کعبه را بالا بردند!/تصاویر

ابنا: مسؤولان مسجد الحرام در مکه، برای جلوگیری از تبرک و لمس پرده کعبه از سوی حجاج و زائران، پایین این پرده را به مقدار 3 متر بالا بردند! کارگران این مسجد با حضور شبانه در حرم، اقدام به بالا بردن پرده کعبه شریف نمودند. پس از بالا بردن پرده، زیر آن با پارچه پنبه ای سفیدی به عرض 2.5 و طول 47 متر پوشانده شد تا دست طواف کنندگان به پرده کعبه نرسد. « محمد بن عبدالله باجوده» مدیر کارگاه ویژه دوخت پرده کعبه پیش از این گفته بود: این تدبیر برای جلوگیری از دست کشیدن افراد به پرده صورت می گیرد، زیرا بسیاری از حجاج در جریان مراسم طواف، اقدام به لمس کردن پرده کعبه می کنند. برخی از اعتقادات غلط در نزد حجاج و عمره گزاران آنان را به پاره کرده بخش هایی از پرده کعبه وا می دارد و از بخش های پاره شده به عنوان تبرک استفاده می کنند، به همین دلیل سه متر از بخش پایینی کعبه به بالا برده می شود. همچنین پیش از این یک فیلم کوتاه موبایلی از جدا کردن نخ پرده کعبه توسط تعدادی از حجاج پخش شد که با واکنش علمای وهابی مواجه شد و بهانه را برای محدودیت های بیشتر به مسؤولان سعودی داد. آیا تبرّک جستن به پرده کعبه و اشیاء مقدس شرک است؟ «تبرک» به معنى مبارک شدن و برکت پیدا کردن است و پیروان ادیان گوناگون ـــ از جمله اسلام ــ همواره این سن را انجام می دادند؛ تا اینکه فرقه وهابیت ساخته شد و بر خلاف نظر و عمل همه مسلمانن این کار را شرک دانست. برخی از دلایل غلط بودن این بدعت وهابیون به شرح زیر است: 1. تبرک، منشأ و مبداء و ریشه قرآنى دارد. زمانى که حضرت یعقوب(ع) از اندوه فراق فرزندش یوسف(ع) نابینا شد، به تصریح قرآن کریم، لباس یوسف را بر چشم خود نهاد و بینایى خود را باز یافت؛ «فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَکمْ إِنِّى أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ» یعنی: «پس چون مژده رسان آمد، آن پیراهن را بر چهره او انداخت؛ پس بینا گردید. گفت: آیا به شما نگفتم که بى‏ شک من از (عنایت) خدا چیزهایى می ‏دانم که شما نمى‏دانید؟» (سوره یوسف، آیه 96). انجام این عمل به وسیله یک پیامبر(ع) و نقل این داستان توسط قرآن و عدم رد آن، نشان دهنده تأیید آن مى‏باشد. 2. بنا بر آیات قرآن کریم و مجموعه نقل‌های تفاسیر اسلامی، حضرت موسی(ع) الواح تورات و پاره‌ای از آثار نبوت خویش را در تابوتی نهاد و پس از خود آن را به حضرت یوشع(ع) سپرد. این تابوت ــ که به "تابوت عهد" معروف شد ــ در میان بنی‌اسرائیل محترم و مقدس بود و آن را ــ که نماد حمایت و حضور خداوند در میان ایشان بود ــ همه جا با خود می‌بردند و بدین وسیله در جنگ‌ها و سایر امور مهم خود پیروز می‌شدند. این صندوق بعدها به دست عمالقه، دشمنان بنی‌اسرائیل، افتاد و از آن پس تا مدت‌ها بنی‌اسرائیل با خواری و شکست روبرو بودند تا آن‌که بار دیگر در ماجرای انتخاب «طالوت» به سرداری و امارت بنی‌اسرائیل، این صندوق به گونه‌ای معجزه‌آسا به ایشان برگردانده و موجب برکت ایشان شد. 3. در تاریخ نبى مکرم(‏ص) نیز چنین چیزى مکرراً اتفاق افتاده است. معروف ترین مورد اینکه وقتی «جناب فاطمه بنت اسد» همسر حضرت ابوطالب(ع) سرپرست پیامبر(ص) و مادر حضرت علی(ع) از دنیا رفت، پیامبر(ص) قباى خود را کفن فاطمه بنت اسد قرار داد و مدتی نیز در قبر او خوابید؛ تا به برکت این عمل، فاطمه بنت اسد از سختى شب اول قبر در امان باشد. 4. اصحاب پیامبر(ص) نیز این کار را می کردند و آن را شرک نمی دانستند. بر اساس روایات معتبر نزد شیعه و سنى، اصحاب پیامبر اکرم(‏ص) هنگام وضو گرفتن ایشان، هجوم می ‏آوردند تا قطره ه‏اى آب وضوى او را به عنوان تبرّک، برگیرند؛ به گونه ‏اى که نمی ‏گذاشتند قطره‏ اى از آب وضوى پیامبر(ص) بر زمین بریزد. حتی اگر به کسى قطره اى نمی ‏رسید، از رطوبت دست دیگرى استفاده می ‏کرد. (صحیح بخارى، ج 1، ص 33 و ج 7، ص 50؛ مسند احمد، ج 4، ص 329 و 330) 5. سیره اصحاب، تبرّک جستن به ظرف غذاى پیامبر(ص) و چاه‏ هایى بود که آن حضرت از آنها آب نوشیده بود. این برک چه در زمان حیات او و چه بعد از رحلت وى وجود و ادامه داشت. (صحیح بخارى، ج 3، ص 35؛ المغازى؛ فضائل اصحاب النبى، باب مناقب على بن ابیطالب؛ صحیح مسلم، کتاب الجهاد السیر، ح 132؛ صحیح مسلم، کتاب الحج، ح 323 و 326؛ مسند احمد، ج 5، ص 68) 6. اگر تبرّک جستن به لبتس، قطرات آب یا ظرف غذاى پیامبر(ص) شرک و حرام و خرافات بود، وظیفه آن حضرت، نهى و بازداشتن اصحاب از این عمل بود؛ چنانکه‏ در مورد تصور مردم هنگام فوت ابراهیم، فرزند آن حضرت درباره ارتباط خورشید گرفتگى با غم پیامبر(ص)، وى بر فراز منبر، مردم را از این خرافه‏ نهى فرمود؛ زیرا اصولاً مبارزه با شرک و خرافه ‏پرستى، جزء اصلى‏ترین وظایف پیامبران بوده است. 7. هم اکنون که هر ساله پرده کعبه تعویض می ‏شود، دولتمردان سعودی پرده سال قبل را قطعه قطعه می ‏کنند و با تشریفات خاص به عنوان احترام، به رؤسای کشورها و سفراى آنان هدیه می ‏دهند. آیا معناى این عمل، چیزى غیر از تبرّک است که خود وهابیون آن قدر از آن نهى مى‏کنند؟ بنابراین بر اساس داورى وهابیان - که صرف بوسیدن و تبرک جستن به آثار اولیاى الهى شرک و حرام است - پیامبر اکرم و اصحابش و نیز یعقوب نبى و همه انسان‏ها و حتی خودشان ــ نعوذ بالله ـــ مرتکب شرک و حرام شده ‏اند! شرک چیست؟ شرک آن است که انسان برای افراد یا اجسام، مقام و ارزشى مستقل در برابر خداوند قائل باشد و آنان را مستقل از خدا دارای اثر بداند. بنابراین، اصل تبرک، جایز است؛ ولى باید توجه داشت که اشیاى متبرک شده، هیچ اختیارى از خود ندارند و هیچ مشکلى را به خودى خود نمی ‏توانند از انسان برطرف کنند. حتى حفظ خود افراد مقدس ــ چه رسد به پرده کعبه و پارچه ها و ضریح ائمه اطهار(ع) ــ بستگی تام به خداوند دارد. البته برای براى حاجی مکه و زائر پبامبر(ص) و امام معصوم‏(ع)، سنگ و چوب و پارچه، ارزشى ندارد. لمس کردن پرده کعبه و بوسیدن ضریح و در حرم، از آن جهت است که منسوب به محبوب است. بنابراین، بوسیدن و تبرک جستن، بدون اعتقاد به الوهیت، ربوبیت و فاعلیت مستقل، شرک نیست و سنت پیامبران و مؤمنان نیز بوده است.