درنگى در منتظِر و منتظَر

متن یادداشت حجت الاسلام ابوالقاسم علیزاده معاون سیاسی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه با عنوان «در نگى در منتظِر و منتظَر» به شرح ذیل است: انتظار عبارت است از آمادگى همه‏ جانبه و توأم با امید براى ظهور آخرین امام از سلسله ائمة و اوصیاى پیامبر خاتم(ص)، حضرت حجةبن الحسن العسکرى(ع)، چشم به راهش بودن، تلاش و کوشش براى زمینه‏ سازى ظهورش کردن و در جهت اصلاح خود و جامعه گام برداشتن. (ر.ک: حدیث ولایت، ج 6، ص 273 - 274؛ امام مهدى (عج)، موجود موعود، ص 163 - 175) این‏گونه است که انتظار به ‏منزله عبادت و مرگ در حال انتظار به ‏منزله مرگ در هنگام حضور و ظهور امام(ع) تلقى مى ‏گردد، چنان‏که مى ‏فرماید: «اَفضَلُ اَعمال اُمّتى انتظارُ الفرج» بهترین اعمال امت من، انتظار فرج از جانب خداى بزرگ است. (بحار الانوار، ج 52، ص 128) انتظار، ایجاد و حفظ آمادگى همه‏ جانبه ‏ى منتظِران است که با اندیشه ‏ى وجود امام غایب و اهتمام بر انجام وظائف، در جهت زمینه ‏سازى امر مقدس فرج و ظهور، براى رسیدن به کمال مطلوب و جامعه‏ ى در طراز نهضت جهانى مهدوى، صورت مى ‏پذیرد و لذا هدف آرمانى جامعه ‏ى زمینه ‏ساز ظهور؛ تحقق جامعه توحیدى و حاکمیّت عدل جهانى است. از این منظر ما و حتى امام زمان (عجل الله تعالى فرجه) منتظِریم و «لِیُظهِره على الدّین کلّه» (صف: 9) و اما از آنجا که به اعتقاد شیعه حجت خدا و امام، حىّ و حاضر است و همچنان با افاضه فیض و هدایت و امامتى مؤثر، آماده تحقق آرمان الهى «انّ الارض یرثُها عبادى الصالحون» (انبیاء / 105) مى ‏باشند، پس او نیز انتظار رسیدن هنگامه ظهور را دارد و لذا امر به دعا براى فرج مى‏فرمایند و از این منظر منتظِر واقعى اوست و این یاران امامت و اُمّت امام هستند که هنوز در پیچ و خم آمال و آرزوها، سرگردان و حیرانند و منتظَر امام عصر (ارواحنا فداه) مى ‏باشند، زیرا طبق فلسفه امامت، بنا نیست امام(ع) بدون اُمّت، امر مهم حاکمیت عدل الهى را در عرصه گیتى محقّق سازد! پس این امام است که منتظِر اُمّتى منسجم و مؤمن و با بصیرت (امت تربیت‏ یافته) است و هرگاه اُمّت با ویژگى‏هاى مورد انتظار مهیّا و آماده گردید، به فضل الهى هنگامه فرج و ظهور هم فرا رسیده است! و امّا از این حیث که تشنگان عدالت و معنویت به‏ویژه شیعیان و دوستداران حضرتش در آرزوى تربیت‏یافتگى و دست‏یازیدن به ظرفیت شایستگى‏هاى اُمّت در طراز یاران امام و زمینه‏سازى فرج و ظهور و در نهایت درک حضورش، لحظه‏شمارى مى‏نمایند، این اُمّت است که منتظِر و چشم به روزگارى دوخته است تا بیرق سبز مهدوى را بر بلنداى گیتى به اهتزاز درآمده ببیند. قطعاً چنین انتظارى، شورانگیزترین پدیده است که نگاه عمیق و ژرف هر عاشقى را به ‏سوى قلّه ‏هاى ظهور تنظیم نموده و بدین‏سان در مسیر تحوّلى شگرف، پیش‏روندگى و زمینه ‏سازى (قیام ونهضت مهدوى) را رقم مى ‏زند. از این‏روست که امّت اسلامى در برخى از روایات به‏ عنوان امّت منتظِر نام گرفته است، چون همواره در انتظار مهدى موعود(ع) به‏ سر مى‏ برد. امام صادق(ع) به ابوبصیر ضمن روایتى در این باره مى ‏فرمایند: اى ابوبصیر! خوشا به حال شیعیان و پیروان قائم ما اهل بیت، چون آن‏ها در زمان غیبت او منتظِر ظهور او هستند و وقتى آن‏ حضرت ظهور نماید، در زمان ظهورش مطیع و فرمانبردار او خواهند بود. آنان اولیای خدایند و هیچ ترس و اندوهى بر آنان وجود ندارد. (بحارالانوار، ج‏52، ص‏150) در برخى روایات و تعابیر دعاها از خود امام زمان(ع) با لقب منتظِر یاد شده است و در دعاى عید فطر این‏گونه مى‏ خوانیم: «اللهّم صلّ على ولیّک المنتظِرِ امرک، المنتظِر لفرج اولیائک» «بار خدایا ! بر ولى خودت درود فرست، آن‏که منتظِر فرمان توست و همواره در آرزوى گشایش کار دوستان تو در حال انتظار به‏ سر مى‏ برد. (مکیال المکارم، ج‏2، ص‏81) در نتیجه از دید روایات، در عصر غیبت، هم امام و هم امّت هر دو منتظِرند، امّت در انتظار فرج و ظهور و در نهایت نهضت و دولت کریمه امام خود و امام نیز در انتظار اُمّتى مهیّا تا با اذن ظهورش آرمانهاى الهى محقّق گردد. منتظَر، یکى از لقب‏هاى معروف حضرت مهدى(ع) است. (نجم الثاقب، باب دوّم) «اَین المنتظَرُ لِاِقامَة الاَمتِ وَ العِوج» کجاست آن امامى که مردم به‏ منظور برطرف‏ کردن اساس کژى و انحراف در انتظار او به‏ سر مى‏برند. (دعاى ندبه، مفاتیح الجنان) «السلام عَلى القائم المُنتَظَرِ وَ العَدلِ المُشتَهَر» (مفاتیح الجنان) منبع: تسنیم