رونمایی از سایت زنده‌یاد امیرحسین فردی

مهر: مراسم جشن تولد شصت و چهارمین سالگرد تولد امیرحسین فردی و رونمایی از سایت مربوط به وی بعدازظهر امروز شنبه 6 مهر با حضور تعدادی از دوستان و شاگردان وی در سالن اجتماعات خبرگزاری فارس برگزار شد. محسن مومنی شریف، رئیس حوزه هنری به عنوان اولین سخنران این نشست گفت:‌ رحلت امیرحسین فردی خسارت بزرگی به ادبیات انقلاب اسلامی وارد کرد. امیدوارم شاگردان فردی جای خالی او را پر کنند که البته بعید می‌دانم در این امر توفیقی حاصل شود؛ چون فردی، انسانی با مشخصات و ویژگی‌های مشخص خودش بود. او در رشته خودش یکی از انسان‌های قهاری بود که انقلاب اسلامی ایران معرفی کرد. در قرآن، خداوند ویژگی‌های انسان آرمانی را تعریف می‌کند که اولین آن‌ها خدادوستی است. وی افزود: انسان آرمانی نسبت به خوبان، مومن و متواضع است و نسبت به بیگانگان و معاندان تکبر دارد. چنین انسانی از تمسخر معاندان واهمه‌ای ندارد. مواردی که برشمردم، از ویژگی‌هایی بودند که مقام معظم رهبری در پیامشان برای درگذشت امیرحسین فردی، برای این شخصیت به آن‌ها اشاره کردند. ایشان در پیام تسلیت‌شان از عبارت «هنرمند مجاهد» استفاده کردند که برای کمتر کسی از آن استفاده می‌کنند. فردی انسانی مومن و سختکوش و از شمار برجستگانی بود که از نهال هنر انقلاب در مقابل دشمنان و همراهان سست‌عنصر پاسداری کرد. این نویسنده ادامه داد:‌ نگاه فردی به ادبیات، تفنّنی نبود بلکه از سر تکلیف و انجام وظیفه بود. او این اواخر روی واژه جهاد هم تاکید زیادی می‌کرد. با همین انگیزه جهادی هم بود که مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری را تاسیس کرد؛ در حالی که کسالت داشت و از نظر جسمی در وضع مساعدی نبود. فردی انسان بسیار لطیفی بود و به همه همراهان و اطرافیان خود محبت می‌کرد، حتی به پرندگان، درختان و سبزه و گیاه. او عادت داشت صبح‌ها برای ورزش به پارک شهر می‌رفت. یک بار که یکی از برنامه‌های از پیش تعیین شده یک سفر به هم خورد، علت تاخیرش را پرسیدم. فردی در جواب گفت برای خداحافظی با درختان پارک شهر رفته بودم. رئیس حوزه هنری گفت: فردی به همه‌چیز نگاه زیباشناسانه داشت. همین انسان مهربان، هرجا که مساله انقلاب و ارزش‌ها مطرح بود، خشن بود و کوتاه نمی‌آمد. مانند همان‌جایی که آن عنصر روسیاه که خسر الدنیا و العقبی شد، در فتنه 88 به انقلاب توهین کرد و فردی ساکت ننشست و پاسخش را داد. بعضی‌ها این پاسخ دادن را نپسندیدند و از طریق دوستان به فردی پیام دادند از این کارها نکند. او عادت داشت دوستانش را به اسم کوچک صدا کند. در باره این موضوع هم به من گفت: محسن جان این حرف‌ها چیست که این عده می‌زنند؟ مگر ما از این انقلاب آبرو نگرفته‌ایم! چرا این‌ها می‌گویند با این حرف‌ها آبرویت را نبر! مومنی در ادامه گفت: امیرحسین فردی به واقع فردی اصولگرا بود. او دارای حسن سلوک بود و انسان از هم‌نشینی با او لذت می‌برد. فردی هرجا که می‌نشست محور می‌شد و دیگران را جذب می‌کرد. خلاصه این‌که همه تحت تاثیر شخصیت مهربانش بودند. ساده‌زیستی فردی مانند حاج عبدالله والی بود در ادامه این برنامه محمد حسنی رئیس بنیاد ادبیات داستانی گفت: فردی نسبت به زخارف دنیا بسیار بی‌تفاوت بود و به هیچ وجه دنیاگرایی و دنیاپرستی در وجودش نبود. اگر کسی مدتی با او همراه می‌شد، می‌توانست این موارد را به چشم خود ببینید. گویی فردی هوای نفس را از کودکی در خود کشته بود. یعنی اگر می‌خواستی به او هدیه‌ای بدهی باید با لطایف‌الحیل این کار را انجام می‌دادی. به این مساله اشاره می‌کنم چون امروز توجه به مادیات و مسائل دنیایی، بسیار زیاد شده است. اما فردی بسیار ساده‌زیست بود. وقتی که او کسالت داشت، جلسات هیئت مدیره بنیاد ادبیات داستانی را در منزلش برگزار کردیم. ساده‌زیستی این انسان در منزلش من را به یاد حاج عبدالله والی انداخت. وی افزود:‌ فردی به شدت ساده‌زیست، پاک، بصیر و خاص بود. این روزها بحث از اعتدال می‌شود که اتفاقا حلقه مفقوده جامعه ماست و به آن احتیاج داریم. فردی یک انسان معتدل بود، اما زمانی که لازم بود، تعصب انقلابی‌اش را هم داشت و کوتاه نمی‌آمد. منتهی چه می‌شد که برای خط و خطوط سیاسی مخالفانش احترام قائل بود. یعنی اگر در مورد مساله‌ای با او مخالف بودید،‌ احساس بدی به شما دست نمی‌داد. دلیلش هم این بود که حب و بغض شخصی و همین‌طور هوای نفس نداشت. متاسفانه امروز بیشتر تفاوت‌ها و مخالفت‌ها به دلیل حب و بغض‌های شخصی است. فردی چون حب و بغض شخصی نداشت، در بحث آزارت نمی‌داد. این آن چیزی است که امروز به آن نیاز داریم. حسنی گفت: اگر خودمان را اصلاح نکرده باشیم، هر چقدر هم که تخصص داشته باشیم، نمی‌توانیم کاری از پیش ببریم. در پایان باید بگویم که فردی هم الگوی حوزه فرهنگ بود و هم الگوی بخش مدیریت. سعید چگینی داماد امیرحسین فردی نیز در بخش بعدی این برنامه به عنوان طراح سایت اینترنتی امیرحسین فردی، در معرفی این سایت گفت: از وقتی که امیرحسین فردی درگذشت، تصمیم گرفتیم برای داشتن یک رفرنس و منبع موثق، این سایت را راه‌اندازی کنیم؛ چون تنها منبع موجود اینترنتی درباره او، ویکی‌پدیا بود که اشکالات و ایراداتی داشت. بنابراین ما بعد از درگذشت فردی، اطلاعات و دیتاها را جمع‌آوری کردیم و تا امروز کارهای زیادی برای آماده‌سازی سایت انجام شده است. موفق شده‌ایم در این زمینه با نهادهای مختلف ارتباط برقرار کنیم و اطلاعات و تصاویر زیادی به دست بیاوریم. وی گفت:‌ در این سایت، یک بخش اخبار و رویدادها را داریم و بخش دیگر آثار فردی را شامل می‌شود که در 4 بخش آماده شده است. این 4 بخش عبارت‌اند از: کتاب‌ها، دست‌نوشته‌ها که فعلا به صورت تایپی هستند و به زودی به‌‌صورت تصویر در سایت قرار خواهند گرفت، مصاحبه‌ها و سخنرانی‌ها، و در نهایت بخش استاد به روایت دیگران. قسمت اصلی این سایت، گالری عکس‌ است که براساس دهه‌های مختلف از دهه 30 تا 90 طبقه‌بندی شده‌است. کمال شفیعی نیز به عنوان آخرین سخنران این برنامه گفت: همه آن‌هایی که امیرحسین فردی را می‌شناختند، می‌گویند از بس شفاف و زلال بود، مانند رودخانه بود و همه دوستان و نویسندگانی که در کیهان بچه‌ها با او بزرگ شدند، مانند ماهی‌هایی بودند که در این رودخانه شنا کردند. فردی یک بار به من گفت: من از مسجد جوادالائمه (ع) با خودم عهد کردم تا فضایی برای ادبیات ایران و انقلاب به وجود بیاورم که شهروند درجه یک و دو نداشته باشد. اگر چیزی به نام ادبیات کودک و نوجوان داریم، مرهون اندیشه فردی است این شاعر گفت: تحول در چینش داوران جشنواره‌ها و تجهیز کتابخانه‌های دورافتاده کشور از اولین تغییراتی بودند که با حضور فردی در مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری رخ دادند. فردی خیلی وسیع و خیلی کوچک بود. یعنی این دو موضع تناقض‌آمیز را همیشه داشت. یعنی در کنار برزگی و عظمت روح، کوچک بود و کودک. او رفیق همه بود و علی‌رغم تفاوت در عقاید سیاسی، با هیچ‌کس مواجهه مستقیم نداشت. اگر چیزی را بعد از انقلاب، به عنوان ادبیات کودک و نوجوان داریم، بی‌گمان مرهون اندیشه امیرحسین فردی است. چون دهه 60،‌ دهه طلایی ادبیات کودک و نوجوان ما و مجله کیهان‌بچه‌ها هم گهواره آن بود. وی در پایان سخنانش گفت: فردی عصر روز قبل از درگذشتش به من گفت: فکر می‌کردم سال گذشته از دنیا بروم چون بیماری قلبی داشتم و نزدیک بود بمیرم. حالا می‌دانم که وقت خیلی کم است؛ وقت برای نوشتن و کارهای دیگر.