افکارنیوز: آن کس که طالب امری مهم و در پی گوهری گران قدر است، همواره در کمین و دل نگران اوقاتی است که در آن، دست یابی به مطلب و مقصود ممکن است. سالک الی الله و ره پیمای راه نجات و سعادت که در پی وصال محبوب خویش و لقای خدای متعال عمر می سپرد، باید دل نگران آن باشد که عنایت محبوب در آن لحظات، بیش از پیش است و درِ رحمت و فیض الهی گشوده است تا آغوش جان برای درک فیض های روحانی بگشاید و رحمت خاص الهی را به سوی خویش جلب کند. شب قدر، چنین موقعیتی است؛ چنان که در اخبار اهل بیت علیهم السّلام آمده است که ملایکه در شب قدر فرود می آیند و بر روی زمین پراکنده می گردند و بر مجالس مؤمنان گذر می کنند و به آنها سلام می دهند و دعاهای ایشان را تا طلوع فجر، آمین می گویند. خداجویان را چه مژده ای از این خوش تر که بر اساس روایتی، خدای متعال، دعای هیچ دعا کننده ای را در این شب رد نمی کند. مگر دعای عاق والدین و آنکه قطع رحم و خویشاوندی کرده است و دعای شراب خوار. پس چه خوش است در این شب پر فیض، دست نیاز به سوی خالق بی نیاز بر آوردن و عفو و رحمت و وصال و لقای او را طلب کردن. بیا تا بر آریم دستی ز دل که نتوان بر آورد فردا ز گل مپندار
از آن در که هرگز نبست که نومید گردد بر آورده دست همه طاعت آرند و مسکین نیاز بیا تا به درگاه مسکین نواز چو شاخ برهنه بر آریم دست که بی برگ از این بیش نتوان نشست (سعدی)
دیدگاه تان را بنویسید