توصیه امام صادق به شیعیان درباره اهل سنت چه بود؟

بررسی سیره عملی آنان در تعامل با خانواده ، اطرافیان ، همسایگان ، دوستان ، دشمنان و به طور كلی جامعه و حتی نحوه برخورد آنان با طبیعت و محیط زیست و نحوه رفتارشان با حیوانات و اموری از این قبیل و از همه این ها بالاتر تعالیم فقهی و اخلاقیشان و بالاتر از این ، تعالیم توحیدی و معرفتی آنان و بالاتر از این توسل و توجه قلبی به مقام منیع و شامخ این آسمانیان ، همه اموری هستند كه ما شیعیان به جدّ باید به دنبال آن باشیم و خود را از این انوار الهی محروم نسازیم !

ایام میلاد با سعادت امام صادق علیه السلام كه رئیس مذهبند، تقارن پیدا نموده با میلاد نبی مكرم اسلام صلی الله علیه وآله كه خالی از اسرار نیست و از آن می توان به تقارن نیرین تعبیر نمود.

این تقارن میمون و مبارك فرصت مناسبی است تا به تأمل در مورد بعضی از امور پرداخته شود چه این كه بدرستی این ایام به ایام وحدت نیز موسوم است ، امری كه حیاتی ترین احتیاج امت اسلامی را در روزهایی كه در آن به سر می بریم را تشكیل می دهد.

دشمنان منطقه ای و فرامنطقه ای مسلمانان خصوصا دشمنان شیعه با طرحها و برنامه های بسیار پیچیده به دنبال عملی ساختن طرحهای خود در كشور سوریه و عراق هستند كه بیداری مضاعف عموم مسلملنان و علی الخصوص شیعیان را می طلبد.

اگر امام صادق علیه السلام در زمان ما می زیستند چه دستوری برای ما مسلمانان در رابطه با این چنین توطئه های شومی ارائه می دادند!! لازم نیست چنین فرضی كنیم چرا كه امام صادق علیه السلام با علم امامت خود چنین روز دنیای اسلام را مشاهده می كردند كه فرمودند :

به عیادت مریض های اهل تسنن بروید !

امانت آنها را ادا كنید!

به نفع آنان در دادگاه شهادت دهید!

در تشییع جنازه مردگان آنها حضور پیدا كنید !

در مساجد آنها نماز بگذارید !

تا بگویند كه فلانی جعفری است (1) بگویند فلانی شیعی است (2) كه این گونه عمل می كند و این من را خوشنود می‌سازد !

پس با این توصیف بعد از قرآن و پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله، امام صادق علیه السلام را به حقیقت می توان اولین منادی وحدت نامید. چرا كه برای همدلی بین مسلمانان فرمودند :

« من صلی معهم فی الصف الأول كان كمن صلی خلف رسول الله » (3) .

یعنی كسی كه به همراه برادران اهل تسنن در صف اول نماز جماعت شركت كند مانند كسی است كه پشت سر رسول خدا صلی الله علیه وآله نماز خوانده و به او اقتدا كرده باشد !

حال مقایسه ای كنیم بین این فرمایشات امام صادق علیه السلام و فتاوای وهابیت تكفیری و سلفی كه خون مسلمین بی گناه را از زن و كودك گرفته تا پیر جوان در عراق و پاكستان و سوریه ، مباح می شمرند و كارهای خود را به قرآن نسبت می‌دهند و قرآن را به زیباترین شكل به زیور طبع مزین می سازند و خود را به عنوان نماینده دنیای اسلام به جهانیان معرفی می نمایند ، تا ببینیم كدام با قرآن مطابقت دارد !!

قرآن كریم می فرماید:

« واعتصموا بحبل الله جمیعا و لاتفرقوا » (4) .

« إنما المۆمنون إخوة » (5) .

« من الذین فرقوا دینهم شیعا كل حزب بما لدیهم فرحون » (5) .

« ولا تقولوا لمن ألقی إلیكم السلام لست مۆمنا تبتغون عرض الحیاة الدنیا » (6) .

ما شیعیان نیز باید مواظب باشیم تا مبادا همان طور كه وهابیت به اسم توحید به دنیای استكبار خدمت های شایانی را ارائه می دهد ما نیز به اسم تولی و تبری افعالی را مرتكب شویم كه همان نتیجه ای را كه استكبار جهانی از رفتار وهابیت صید می نماید از رفتار ما نیز بدست بیاورد !!

ناگفته نماند كه این مطالب به معنی تضعیف تبری و تولی هرگز نمی باشد چرا كه تبری نه تنها با وحدت منافات ندارد بلكه باعث استحكام آن و مۆید آن نیز می باشد چرا كه تبری به معنی بیزاری جستن از دشمنان اهل بیت علیهم السلام است یا همان اظهار برائت می باشد كه بارزترین مصداق دشمنان اهل بیت علیهم السلام در دنیای امروز امریكای جهانخوار و صهیونسم خبیث می باشند كه حتی بسیاری از مسلمین غیر شیعه نیز امروز آن را انجام می دهند و تبری از دشمنان تاریخی اهل بیت علیهم السلام نیز مستلزم اسم بردن از آنان نیست كه دارای توابعی خواهد بود بلكه در این مورد نیز باید به سیره خود اهل بیت علیهم السلام تأسی نماییم كه از اسم بردن به همراه توهین از مقدسات سایر فرق و مذاهب خودداری می كردند و در واقع در این مورد به دستور قرآن عمل می نمودند كه می فرماید :

« ولاتسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم » (7) .

به بتها ناسزا مگویید تا این كه بت پرستان از روی جهالت به خدای شما ناسزا نگویند !!

و به سیره جدّ بزرگوارشان امیرالمۆمنین علیه السلام تأسی می نمودند كه در نهج البلاغه از ایشان نقل شده كه در هنگام دشنام اصحابشان به معاویه و یاران وی، فرمودند :

« إنی أكره لكم أن تكونوا سبّابین » (8) .

من برای شما نمی پسندم كه اهل ناسزا گویی باشید !

پی نوشت ها :

1-كافی ج2 كتاب العشره حدیث 5 .

2- تحف العقول ص488 .

3- كافی ج3 ص380 .

4- آل عمران / 103 .

5- روم / 32 .

6- نساء / 94 .

7- انعام / 108 .

8- نهج البلاغه ، طبع عبده ، ج6 ص186 .

منبع: تبیان