خاطره دیدار یک خواننده با شهید رجایی

خبرآنلاین: محمد گلریز که ۳۱ سال پیش، سرود «راه رجا» را در رثای شهیدان محمد علی رجایی و محمد جواد باهنر خواند، از آن دوره به عنوان روزهایی یاد می‌کند که هنر و اعتقاداتش را به هم گره زده بود. این خواننده که با سرودهایی چون «خجسته باد»، «این بانگ آزادی»، «مطهر»، «دریغا» و... شناخته می‌شود، در باره وضعیت موسیقی در سال‌های نخست پس از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گوید: «آن زمان فضای کار در این هنر، به دو دلیل کمی دشوار شده بود. از یک سو عده‌ای هر گونه فعالیت در عرصه موسیقی را حرام می‌دانستند و از طرف دیگر بعضی‌ها خواندن سرودهای انقلابی را کاری غیر هنری معرفی می‌کردند.» گلریز در گفتگو با خبرآنلاین ادامه می‌دهد: «البته خیلی زود این دو مانع از سر راه ما برداشته شد. ابتدا با وجود مخالفت‌هایی که با این نوع موسیقی از سوی برخی چهره‌های به اصطلاح روشنفکری و هنری می‌شد، موسیقی دانان سرشناسی به میدان ساخت سرودهای انقلابی آمدند و دوم آنکه با موضع گیری امام در دفاع از این آثار به ویژه آهنگی که برای شهادت دکتر مطهری ساخته شده بود، اعتراض‌هایی هم که از منظر دینی صورت می‌گرفت، فروکش کرد.» او با اشاره به اینکه اگر هر اثر موسیقی، هدفی معنوی و متعالی را دنبال نکند، به بیراهه می‌رود، تاکید می‌کند: «من از نخستین روزهای شکل گیری انقلاب اسلامی، هنر و اعتقاداتم را به هم گره زدم و تصمیم گرفتم با توجه به رهنمودهای دینی، از مردم الهام بگیرم و برای مردم بخوانم.» این خواننده پیشکسوت سرودهای انقلابی می‌افزاید: «از تابستان 57 که اعتراضات مردمی گسترش یافت، جمع‌های هنری، اسلامی و انقلابی خوبی در حوزه موسیقی شکل گرفتند که تا سال‌های سال توانستند دست به تولید آثاری ماندگار بزنند.» محمد گلریز در ارتباط با روند تولید آهنگ و سرود «راه رجا» توضیح می‌دهد: «بعد از شهادت مظلومانه شهیدان رجایی و باهنر در هشتم شهریور 1360، اعضای‌‌ همان گروهی که سرود «مطهر» و چند اثر انقلابی دیگر را تولید کرده بودند، دوباره دور هم جمع شدند و این اثر را شکل دادند.» او ادامه می‌دهد: «شعر این کار را حمید سبزواری سرود، بر روی آن احمد علی راغب آهنگ ساخت و زنده یاد مجتبی میرزاده تنظیمش کرد. خواندن آن هم بر عهده من گذاشته شد که برای همیشه باعث سربلندی و افتخار من است.» سرود «راه رجا» از جمله آثاری به شمار می‌آید که با وجود گذشت زمان، همچنان شنیدنی و تاثیر گذار مانده است. گلریز در این باره می‌گوید: «این آهنگ خیلی زود راهش را در جامعه باز کرد و بر لب مردم نشست و از سوی خانواده آن شهیدان و اهل فن هم مورد استقبال قرار گرفت؛ موفقیتی که تا امروز ادامه پیدا کرده است.» این موسیقی‌دان تاکید می‌کند: «علاوه بر شعر زیبا و ملودی بسیار دلنشینی که این سرود دارد، ساخته شدن آهنگ در دستگاه همایون، به آن صلابت و عرفان خاصی بخشیده است که در دل‌ها نفوذ می‌کند.» گلریز با اشاره به اینکه سرود‌هایش در رثای شهیدان انقلاب اسلامی، گامی بسیار کوچک برای ادای دین و معرفی این بزرگان بوده است، می‌افزاید: «شهیدان مطهری، مفتح، بهشتی، رجایی، باهنر، هاشمی‌نژاد و... زندگی خود را وقف اسلام و مردم ایران کردند و مظلومانه هم شهید شدند. حالا این وظیفه ماست تا با هنرمان نشان دهیم آنان چقدر مردمی، مخلص و خدمت گزار بودند.» او ضمن آنکه انتقال بینش و منش این شهیدان به نسل‌های آینده را امری ضروری می‌داند، با ذکر خاطره‌ای می‌گوید: «همان اوایل پیروزی انقلاب اسلامی، زمانی که شهید رجایی وزیر آموزش و پرورش بود، یک روز تو صف نانوایی چهارراه آب سردار بودم که دیدم فردی شبیه به ایشان آمد و پشت سر من ایستاد. اولش فکر کردم اشتباه می‌کنم، اما وقتی دقیق شدم، دیدم خود اوست.» این خواننده با اشاره به همسایگی‌اش با شهید رجایی در خیابان ایران ادامه می‌دهد: «با اینکه زندگی ساده وزیر آموزش و پرورش جلوی چشم من و باقی هم محلی‌ها بود، اما باز هم انتظار نداشتم او را پشت سر خودم در صف نانوایی ببینم. او انسانی مخلص، خاکی و در عین حال تحصیل کرده بود که باید به نسل جوان معرفی شود.» محمد گلریز تاکید می‌کند: «اگر این سرودهای انقلابی را نخوانده بودم، امروز نمی‌توانستم سرم را بلند و به کارنامه هنری خود مباهات کنم. غیر از این بود، کار در حوزه موسیقی برایم افتخار و لطفی نداشت.»