روایت هایی از ویران کردن حرم امام حسین(ع) در 1216 هجري/روزی که 150 هزار شیعه شهید شدند

سرویس فرهنگی «فردا»: درباره عقاید باطل فرقه وهابی تاکنون مطالب بسیاری گفته و نوشته است اما شاید کمتر کسی به صورت مصداقی از جنایات تکان دهنده این فرقه در حق شیعیان آل علی (ع) مطلع باشید. مطلبی که می خوانیدحقایقی تکان دهنده از جنایات این فرقه است که از منابع مختلف تاریخی که بسياري از مورخان شرق و غرب و حتي مورخان سعودي نوشته اند مانند« المملكه العربيه السعوديه»،«عنوان المجد في تاريخ نجد»،تاريخ «العربيه السعوديه »نوشته «ناسي ليف»و «مفتاح الكرامه» سيد جواد عاملي و كتب ديگر جمع آوری شده است و در آن به صورت مستدل جنایات این فرقه ضاله را در دوره های مختلف تاریخی بیان می کند. در سالروز عيد غدير در هيجدهم ذيحجه سال 1216 هجري قمري امير سعود بن عبد العزيز وهابي با سپاهي متشكل از بيست هزار مرد جنگي به شهر كربلا حمله ور شد. كربلا در اين ايام در نهايت شهرت و عظمت بود و زائرين ايراني و ترك و عرب بدان روي مي‌آوردند. «سعود» پس از محاصره شهر سرانجام وارد آن گرديد و كشتار سختي از مدافعين و ساكنين و زنان و كودكان آن نمود و برخي عدد كشته شدگان را يكصد و پنجاه هزار تن نوشته اند و مي‌گويند جوي خون در كوچه‌هاي كربلا به راه افتاد و جالي اين كه اسم اين كار را «جهاد في سبيل الله» و مبارزه بار نشر توحيد مي‌گذارند! وهابي‌ها حرم مطهر حسين بن علي عليه السلام فرزند حضرت زهرا دختر پيامبر را ويران نموده و ضريح مبارك آن حضرت را از جاي خود كندند و مرقد حبيب بن مظاهر را سوزاندند و تمام ذخائر و نفائس حرم حسيني را چپاول كرده و اسبانشان را در صحن حرم مطهر بستند و در حرم شريف قهوه دم كردند و آن چنان در حرم مطهر،فساد و ويراني بار آوردند كه فاجعه كربلا و حادثه روز حره و كردارهاي بني اميه و متوكل عباسي تكرار شد. كربلا پس از اين حادثه به وضعي درآمد كه شعرا براي آن مرثيه مي‌گفتند.وهابيها در مدت متجاوز از دوازده سال،گاه و ناگاه به شهر كربلا و اطراف و همين طور به شهر نجف حمله مي‌كردند و غارت و كشتار مي‌نمودند. در نهم ماه صفر در سال 1221 شبانگاه قبل از صبح،وهابيان به نجف حمله كردند و اهالي نجف را غافلگير نمودند حتي برخي از وهابيان از ديوار سور نجف بالا آمدند و نزديك بود شهر نجف را متصرف شوند و حرم شريف اميرالمؤمنين علي عليه السلام را تخريب نمايند كه از اميرالمؤمنين علي عليه السلام كرامات آشكار شد و معجزات روشن ظاهر گشت و از سپاهيان وهابي بسياري كشته شدند و نااميد برگشتد. در جمادي الثاني سال 1222 وهابيان به بيست هزار جنگجو ـ بلكه بيشتر ـ شبانه به نجف حمله كردند ولي با مقاومت مردم روبرو شدند و به شهر حله حمله كردند و سپس به كربلا حمله نمودند و اين شهر را در روز روشن محاصره كردند.اهالي كربلا پشت دروازه شهر مقاومت كردند كشته‌ها دادند و از دشمن نيز بكشتند و سرانجام وهابيان بازگشتند و در عراق فساد و تباهي راه انداختند. • در شعبان و رمضان 1225 وهابيان كه توانايي حمله به شهرهاي نجف و كربلا را نداشتند،اطراف نجف اشرف و كربلا را احاطه كرده و راه‌ها را بستند و در امتداد دو فرسنگ يا بيشتر از كوفه تا كربلا زائرين را محاصره كرده بودند و زائرين امام حسين و اميرالمومنين علي عليه السلام را كه از زيارت نیمه شعبان به وطن‌هاي خود باز مي‌گشتند اموالشان را غارت نموده و به قتل مي‌رساندند. • در سالهاي 1345 و 1346 نيز بارها وهابيان به نواحي مختلف عراق حمله برده و قتل و غارت مي‌كردندو گوسفندان و احشامشان را مي‌گرفت و خودشان را هم كشتار مي‌كردند.سرانجام كار به جايي كشيد كه عراقي‌ها به دولت انگليس شكايت كرده و گفتند يا شما جلوي وهابيها را بگيريد و يا ما خود شخصا از خويشتن دفاع كنيم كه در پايان هواپيماي لشكر عراق وهابيان را عقب راند. • در روز عاشوراي 1425 هجري قمري وهابيان با نام گروه القاعده با انفجارهاي متعدد در كربلاي معلي ما بين صفوف عزاداران حسيني فاجعه كربلا را تكرار نمودند كه باعث به شهادت رسيدن تعداد زيادي از عزاداران اعم از مرد و زن و بچه شد. • در روز 25 رجب 1426 هجري قمري مصادف با شهادت امام موسي كاظم عليه السلام وهابيان با نام گروه القاعده با پخش غداهاي مسموم و ايجاد ترس و رعب و انفجارات متعدد در كاظمين ما بين صفوف عزاداران امام موسي كاظم جنايت ديگري را مرتكب شدند كه باعث به شهادت رسيدن حدود 1500 نفر اعم ا ز مرد و زن و بچه شدند. • پس از اشغال عراق توسط امريكا و متحدانش،وهابيان از اين فرصت ايجاد شده توسط اربابانشان استفاده كردند و براي اقامه اعتقادات شومشان و ضربه زدن به اسلام و ايجاد تفرقه بين مسليمن بارها و بارها مردم مظلوم عراق اعم از شيعه و سني ما عرب و كرد،زن و مرد،بزرگ و كوچك،پير و جوان را هدف اقدامات تروريستي خود قرار داده اند و آنها را به خاك و خون كشيده اند به حدي كه قلم از ذكر آنها ناتوان و شرمسار است. تخريب آثار تاريخي و باستاني اسلام برخي از آثار و اماكن تاريخي اسلام كه بيانگر فرهنگ و تمدن اسلامي بود و به واسطه تحجر و كوته فكري فرقه ضاله وهابيت ويران شده به این شرح است: • بارگاه آمنه بنت وهب مادر پيامبر گرامي اسلام • بارگاه ام المؤمنين حضرت خديجه كبري بنت خوليد عليها السلام. • بارگاه و مسجد حضرت حمزه سيدالشهداء در احد • بارگاه حضرت ابوطالب پدر گرامي اميرالمؤمنين • بارگاه حضرت عبدالمطلب جد پيامبر گرامي اسلام و اميرالمؤمنين • بارگاه حضرت حوا در جده • بارگاه حضرت عبد الله پدر پيامبر در مدينه • بيت الاحزان،خانه اي كه حضرت زهرا عليها السلام در آنجا در سوگ پدرش مي‌گريست. • مسجد سلمان در مدينه منوره • خانه حضرت زهرا عليها السلام در كوچه حجر در مكه مكرمه • جايگاه نفس الزكيه در مدينه منوره • خانه رسول الله در مدينه،خانه اي كه حضرت هنگام هجرت به مدينه در آنجا مستقر شد. • خندقي كه مسلمانان در جنگ خندق حفر نمودند • بارگاه پيامبر خدا،يسع عليه السلام،در روستاي اوجام در قطيف • مسجد جوانان در احساء،دومين مسجدي كه پس از مسجد رسول الله در آن نماز جمعه برگزار شد. • مسجد عباس بن علي در روستاي مطيرفي در احساء • زادگاه پيامبر اسلام،خانه اي كه در آن پيامبر گرامي اسلام در شعب هواشم در مكه مكرمه متولد شد • خانه ام المؤمنين حضرت خديجه بنت خويلد در مكه مكرمه • مسجد الشمس در مدينه منوره محل يكي از معجزات بزرگ رسول خدا • خانه حمزه بن عبد المطلب عموي گرامي پيامبر • خانه ارقم، كه پيامبر و يارانش در آغاز بعثت در آن گرد مي‌آمدند • بارگاه شهداي بدر و جايگاهي كه براي پيامبر در غروه بدر نصب نمودند • خانه حضرت علي عليه السلام كه امام حسن و امام حسين عليهم السلام در آن متولد شدند • ديوار اطراف شهر مدينه منوره • خانه حضرت امام جعفر صادق در مدينه منوره • محله بني هاشم در مدينه منوره • مسجد تنبه الوداع • مسجد البغله و بسياري ديگر از بقاع متبركه و اماكن مقدسه • قبرستان المعلي در مكه مكرمه كه بارگاه و مقبره برخي از اهل بيت علهيم السلام و ياران پيامبر در آن قرار دارد. • نشانه ورود و خروج فاطمه بنت اسد مادر اميرالمؤمنين پس از تولد آن حضرت از كعبه • بارگاه‌هاي متعدد در قبرستان بقيع • بارگاه ملكوتي ائمه بقيع عليهم السلام