مسعود فراستی و نظام سرمایه داری!
از پیتزا فروشی محله تان، یک پیتزا خانواده می‌خرید، ولی در نهایت اصلا از طعم پیتزا راضی نیستید، -اگر آقای خانه باشید -احساس می‌کنید پولتان را دور ریخته اید، یا -اگر خانم خانه باشید- فکر می‌کنید خودتان می‌توانستید پیتزا بهتری را درست کنید، اینجا چه چیز می‌تواند شما را تسکین دهد؟
منتقدی فیلم یک شغل شده است، از بس که سینما مهم است و از بس که سینما یک کالای اقتصادی است!
برای اینکه شما طعم از دست پول بلیت سینما و زمان را فراموش کنید، یا اگر کمی باسوادتر باشید، منتقد با حرفها و ایرادهایش، کاری می‌کند که شما کمتر احساس حسودی ناشی از وارد نشدن به عالم سینما را تجربه کنید، شما یک فیلم را دیده‌اید، پول و وقت گذاشته اید و این «حق» را هم به خود می‌دانید مثل هم کالای خریداری شده دیگری، گیر بدهید بهش، اصلا یک جور حس مالکیت و از مشتقات سرمایه داری است این نقادی فیلم، مسعود فراستی هم بدون شک یک منتقد «حرفه‌ای»، فراستی در کارش استاد است، به همان خوبی که میزانسن خط قرمزها و دکوپاژ مصلحت‌ها را می‌داند. می دونی؟
دیدگاه تان را بنویسید