نظر رضا اميرخاني درباره يه حبه قند

تابناک: نویسنده «من او» درباره «یه حبه قند» می گوید: این اثر را یک اثر کاملا ایرانی می‌دانم؛ شبیه‌ترین اثر به فرش ایرانی. فرش ایرانی اولا هیچ فضای خالی ندارد، ضمن اینکه کوچک‌ترین نقش‌ها، کوچک‌ترین فضاهای خالی را پر می‌کنند. رضا امیرخانی در مستندی راجع به فيلم «یه حبه قند»، که در روز رونمایی از اين فيلم پخش شد، نظرات جالبي درباره آخرين ساخته سيدرضا ميرکريمي دارد که در گفت‌وگوی ما با وی، به نوعی همان نظریات بازگویی شد. وی بر این باور است «یه حبه قند» را نباید در دل بازی دو سر باخت گفتمان سنت ـ مدرنیته دید. «یه حبه قند»، تلاشی است برای رسیدن به سینمای بومی هویت‌گرا.

این نویسنده محبوب نسل سوم انقلاب در ادامه گفت: از آن سو «یه حبه قند»، فیلمی نمادین نیست. شاید برای کسانی که دنبالِ مچ‌گیری هستند، عبادت نسلِ اولی که نمی‌شنود در مقابل نسل سومی که موسیقی گوش می‌کند، نکته‌ای باشد. یا مثلا حتی نمادین دیدن خانه بدل از وطن و گنجی که همان ریشه است و چیزهایی از این دست... اما این فیلم نمادین نیست؛ فیلم میرکریمی بازنمایی خودِ زندگی است. اميرخاني افزود: این اثر را یک اثر کاملا ایرانی می‌دانم؛ شبیه‌ترین اثر به فرش ایرانی. فرش ایرانی اولا هیچ فضای خالی ندارد. کوچک‌ترین نقش‌ها، کوچک‌ترین فضاهای خالی را پر می‌کنند. دوم آنکه نقش‌های فرش، به هم فخرفروشی نمی‌کنند و هیچ‌کدام اهمیت پیشینی و پسینی بر یکدیگر ندارند. سوم اینکه با فرش زند‌گی می‌کنیم و آن را زیرِ پا می‌اندازیم. نه مثلِ تابلو سر دست بگیریم‌ و نگاهش کنیم... و اصلا به همین دلیل است که نقش فرش ایرانی ماندگار می‌شود و مؤثر... .

وی ادامه داد: اعتراض میرکریمی به ترکیب هیأت داوران فجر که باعث دیده نشدن فیلم شد، اعتراضی بحق از جانب یک هنرمند دقیق و عمیق انقلاب به تفکر بولتنیِ غیرمنظومه‌ای بود. گفتنی است، امیرخانی در برنامه‌ پارک ملت هم پس از تمجید از حاتمی‌کیا و ابراز امیدواری برای دیدن «گزارش یک جشن» در چند هفته‌ آینده گفته بود: اجازه بدهید تبلیغی بازرگانی هم پخش کنیم برای فیلمِ «یه حبه قند»... این فیلم، می‌تواند دو ساعت مخاطب را در فضایی آرام و هویت‌گرا غرق کند و مهمتر از همه، به مخاطب بیاموزد که داوری‌ها را به پیش داور بیندازد و از سینما لذت ببرد... حیف است، مخاطب ایرانی این فیلم را نبیند... .