وقتی کمیسیون‌های شورای عالی انقلاب فرهنگی اولویت چندم می‌شود

در حالی که مطابق قوانین کشور، شورای عالی انقلاب فرهنگی مهم‌ترین رکن تعیین کننده روند فرهنگ و هنر کشور است، اغلب اعضای زیر مجموعه این شورا بخصوص در کمیسیون جدید هنر و معماری به دلیل اشتغال در چندین منصب، امکان تاثیرگذاری و پیشبرد امور مربوطه را ندارند. به گزارش «فردا»، در روزهای اخیر کمیسیون جدید در شورای عالی انقلاب فرهنگی راه اندازی شد که بنابه اعلام مسئولان مربوطه می‌تواند در بهبود بسیاری از مسایل و مشکلات عرصه فرهنگ و هنر موثر واقع شود؛ اما نگاهی به اسامی اعضای این کمیسیون، نگرانی‌هایی را درپی دارد؛ پیش از ورود به عامل نگران کننده، باید اذعان کرد که این افراد همگی از دغدغه مندان عرصه فرهنگ و هنر هستند؛ اما به نظر نمی‌رسد که در کمیسیون جدید شورای عالی انقلاب فرهنگی بتوانند اساسا حضور یابند، چه رسد به اینکه با طرح برنامه‌ها و... بتوانند گرهی از گره‌های متعدد عرصه فرهنگ و هنر را بگشایند. نگاهی اجمالی به مناصب اعضای این کمیسیون حاکی از این است که اگر چه چند تن از هنرمندان و صاحب نظران کشور، نیز در جمع اعضا حضوردارند، اما دیگران از افراد صاحب منصب کشور هستند که در سطوح کلان مدیریت فرهنگ و هنر و رسانه، حضور دارند و به این ترتیب به نظر نمی‌رسد که کمیسیون تازه تاسیس در شورای عالی انقلاب فرهنگی دغدغه اصلی ایشان باشد. به این نحو، بعید به نظر نمی‌رسد که به زودی این کمیسیون نیز دچار فرسودگی شده و اهداف مورد نظر برای راه اندازی آن به فراموشی سپرده شود. به بیان واضح‌تر کسانی همچون محمدرضا جعفری جلوه، سیدمسعود شجاعی طباطبایی، سیدمحمد می‌رزمانی، سعید کشن‌فلاح، محمدعلی خبری و... که در مراکز مختلف و با مناصب متعدد به فعالیت اشتغال دارند، چگونه فرصت حضور در نشست‌های این کمیسیون و یا ارایه برنامه، یا همراهی موثر و متمرکز با دیگر اعضا را دارند؟ بر این اساس و از آنجا که اهمیت شورای عالی انقلاب فرهنگی و کمیسیون‌های مربوطه‌اش موضوعی بدیهی است، به نظر می‌رسد مسئولان مربوطه باید سیاست به کارگیری مدیران با تجربه که اکنون در مناصب اجرایی نیستند، در پیش گیرند. موضوعی که انتخاب ایمانی خوشخو که دارای سال‌ها تجربه در معاونت هنری وزارت ارشاد است، آغاز گر آن شده و می‌تواند استمرار یابد؛ به این معنا که مدیران صاحب صلاحیت و و باتجربه که هم اکنون در مناصب اجرایی، با حجم کمی و کیفی بسیار نیستند، و از قضا تعدادشان هم مناسب و کارگشا است، برای برنامه ریزی در کمیسیون‌های شورای عالی انقلاب فرهنگی انتخاب و دعوت به همکاری شوند تا افزون بر اینکه برنامه‌ها و اهداف کمیسیون‌هایی مثل کمیسیون هنر و معماری به سامان می‌رسد، طرح‌ها و برنامه‌های از آن منتج و به دستگاههای مختلف ابلاغ شود که با شناخت دقیق از واقعیت موجود و شامل توجه و تبیین موانع، اسیب‌ها و نقاط قوت و ضعف و.... باشد. به این‌ها همچنین باید افزود که به ترتیبی که ذکر شد شورای عالی انقلاب فرهنگی در عمل به جایگاه اجلی که باید در عرصه فرهنگ کشور داشته باشد، و بر این اساس هم شکل گرفته است، باز می‌گردد.