پای رمالی و جن‌گیری به قهوه تلخ هم باز شد

برنا: بیست‌و چهارمین سری مجموعه «قهوه تلخ» موضوع رمالی، جن‌گیری و وجود دیو را به سخره گرفته که متاسفانه این روزها به بحث داغ رسانه‌ها تبدیل شده است. بهره‌گیری از اتفاقات، سوژه‌ها و گاها انتقادهای تند در قالب طنز و به شیوه هنرمندانه از جمله ویژگی‌های آثار مهران مدیری از ابتدای آغاز فعالیتش تاکنون بوده است. این کارگردان و نویسندگان مجموعه‌هایش در طول مدت کار خود نشان داده‌اند که علی‌رغم روال تاسف‌بار و نگاه سطحی که در چند سال اخیر بین سایر کارگردان‌های آثار طنز باب شده است، با هوشمندی مسایل سیاسی و اجتماعی جامعه را دنبال می‌کنند و همگام با مهمترین بحث‌های روز در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و ... پیش رفته و به شیوه خود که به شدت مورد توجه مخاطبانشان است به بازگویی این اوضاع و احوال می‌پردازد. بیست‌و چهارمین سری مجموعه «قهوه تلخ» نیز موضوع رمالی و جن‌گیری و وجود دیو را که متاسفانه در روزهای اخیر به بحث داغ رسانه‌ها تبدیل شده به سخر ه گرفته و دستمایه مدیری و نویسندگانش برای خلق این سری از مجموعه «قهوه تلخ» شده است. این قصه که پیرامون شایعه‌پراکنی در دربار برای برچیده شدن نسل پادشاه می‌گذشت کنایه‌ای به شایعه‌پراکنی‌های روزهای اخیر بود که به شیوه مدیری و با طرح موضوع حضور جن و دیو در دربار پادشاه مطرح شد. نقد مدیران دولتی و خصوصی، نحوه فعالیت ارگان‌ها و افراد، خیانت‌های داخلی و خارجی در سیستم‌های حکومتی برای تخریب خدمات و تغییر سیستم، کارشکنی در برنامه‌های مدیران موفق، عدم وجود برنامه‌ریزی‌های مناسب در برخی حوزه‌ها و به طور کلی آخرین مسایل سیاسی و اجتماعی موضوعات آخرین اثر مدیری را تشکیل می‌دهند و به جرات می‌توان مجموعه ویدئویی «قهوه تلخ» را مهمترین اثر وی دانست که در آن بیش از هر حوزه‌ای به سیاست پرداخته شده و بارها شایعه توقیف و یا لغو مجوز ساخت آن به گوش رسیده است. مدیری در سال‌های اخیر شبکه‌های ماهواره‌ای را نیز بی‌بهره نگذاشت و رسانه‌های بیگانه نیز از انتقادهای وی و نویسندگانش در امان نبود‌ند. یک سی دی از فعالیت‌های مدیری که با عنوان جعلی «بمب خنده» بدون اطلاع سازندگان در بازار پخش شد از جمله فعالیت‌های وی در زمنیه مقابله با برنامه‌های ضدفرهنگی ماهواره‌ها بود که با واکنش‌های تندی از سوی مجریان و مدیران شبکه‌هایی که دم از آزادی بیان می‌زدند، مواجه و گواهی بر عدم انتقادپذیری آنها و حرف‌های کذب و شعارگونه‌شان بود و البته خالقان این اثر به دلایلی نامشخص از عرضه قانونی آن خودداری کرده بودند. نگاهی اجمالی به آثار مهران مدیری به عنوان کارگردانی موفق در حوزه طنز تلخ نشان می‌دهد این کارگردان تاکنون از مسیری که به با تیم همراه و حرفه‌ای خود در پیش گرفته، خارج نشده و با استفاده از تمامی المان‌های لازم برای ساختن طنز انتقادی و عدم تکرار خود و آثارش هر روز بیش از پیش نظر و رضایت مخاطبانش را جلب کرده است. وی همچنین ثابت کرد رسانه ملی یعنی تلویزیون تنها برگ برنده فیلمسازان و هنرمندان برای جذب مخاطب از قشرهای مختلف در سطح گسترده نیست و مردم با آثاری که محتوایی ساری و جاری در زندگی واقعی دارند به راحتی ارتباط برقرار می‌کنند حتی اگر این آثار امکان استفاده از امکانات تلویزیون را در اختیار نداشته باشد و در شبکه نمایش خانگی‌ و در سوپر مارکت‌ها عرضه شوند. در پایان امیدواریم آگاهی بخشی به مردم درباره مسائل جامعه از طریق طنز در کنار تعالی هنر کشور و حفظ جایگاه واقعی «طنز» سبب ارتقاء سواد عمومی در حوزه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی و اجتماعی شود.