زباله‌های شناور در غار علیصدر

مهر: بابک مغازه ای فعال میراث فرهنگی با بیان اینکه حجم انبوه گردشگران در مناطق گردشگری و تاریخی به خصوص تعطیلات نوروز موجب تخریب محیط زیست و آثار تاریخی و فرهنگی می شود به خبرنگار مهر گفت: غار علیصدر بهترین نمونه ژئو توریسم است اما حضور گردشگران زیاد در مواقعی از سال مانند ایام نوروز باعث می شود آلودگی محیطی بسیاری در اطراف و داخل غار به جا بماند. این فعال میراث فرهنگی تصریح کرد: برخی از گردشگران وقتی وارد غار می شوند از فضای زیبای غار لذت می برند و می خواهند که لذت این سفر را با خوردن و آشامیدن خوراکی های مختلف کامل کنند. به همین دلیل خواسته یا ناخواسته پسماند زباله های خود را درون آب غار می ریزند آن هم دور از چشم راهنما. چون یک راهنمای گردشگری چند قایق را برای رفتن به درون غار هدایت می کند و نمی تواند تمام مدت مراقب اعمال و رفتار همه گردشگران باشد. مغازه ای بیان کرد: برخی افراد که راحت می توانند به قندیل های زیبا و رسوبی غار علیصدر دسترسی پیدا کنند از غفلت راهنمایان گردشگری استفاده کرده، تکه ای از قندیل را که به راحتی شکننده هستند کنده و با خود به خانه می برند تا از آن به عنوان یادگاری استفاده کنند هر چند که این مشکل در سالهای گذشته به صورت گسترده تر بود ولی امروزه تا حدودی کنترل شده است اما آیا این افراد نمی دانند که رفتارشان باعث می شود تا این زخم برای همیشه بر پیکر غار باقی بماند؟ این فعال میراث فرهنگی دلیل نازیبا کردن چهره غار علیصدر را تنها رفتار نامناسب و حجم زیاد گردشگران ندانست و گفت: غیر از این عوامل، متولیان غار نیز شاید برای اینکه به زیبایی غار بیافزایند، برای عبور گردشگران در داخل محوطه غار مسیرهایی با سنگهای گرانیتی ساخته اند به نحوی که هیچ همخوانی با داخل محوطه غار ندارد. وی ادامه داد: در اطراف محوطه بیرونی غار، دستفروشان بازارچه ای از محصولات چینی، خوراکی و آشامیدنی برپا کرده اند و می فروشند که هیچ همخوانی با این مرکز گردشگری که دارای اهمیت بین المللی است ندارند. مغازه ای گفت: این درحالی است که می توان صنایع دستی همدان را در این مکان در معرض دید و فروش گردشگران قرار داد آن هم در فضایی خاص که با معماری بوم آورد و محلی احداث شده باشد. این فعال میراث فرهنگی گفت: روستای علیصدر در نزدیکی غار علیصدر قرار دارد بنابراین اگر حتی پوشاک و غذای روستایی در این محوطه ها به نمایش گذاشته شود می تواند به تنهایی یک جاذبه گردشگری باشد و زمینه توریسم محلی و روستایی منطقه را نیز فعال کند. وی افزود: معضل فروش اجناس کم بیهوده و خارجی در کنار بسیاری از مناطق گردشگری دیگر هم دیده می شود به عنوان مثال این دستفروشان در کنار منطقه گردشگری گنج نامه نیز چنین بازارچه هایی را تشکیل داده اند. حتی می توان گفت بلال فروشان این منطقه در تاریکی شب چراغ دارند اما کتیبه های گنجنامه نه! مغازه ای گقت: مجموعه هایی که عموما دارای حجم بالایی از مخاطب است نیازمند دارابودن مراکز جامع اطلاع رسانی گردشگری با حضور راهنمایان توانا و مطلع به خصوصیات علمی منطقه است تا ضمن راهنمایی درست دارای بار علمی آموزشی نیز باشد اما متاسفانه نه تنها چنین مرکزی وجود ندارد بلکه حتی در محیط غار و هنگام بازدید نیز خبری از راهنمایان خبره و آشنا به مسائل جغرافیایی محل وجود ندارد.