تایید نانوداروهای ضدسرطان یک محقق ایرانی

مهر: محقق ایرانی مرکز MIT-Harvard به همراه گروهی از همکارانش توانست با استفاده از نانوابزارهای ناقل دارو تومورهای سرطان پروستات در موشها را در نهایت ایمنی و تاثیرگذاری کوچکتر کرده و قدمی در مسیر درمان این نوع سرطان بردارد. امید فرخزاد و "استفان لیپارد" با استفاده از نانو ناقلهای دارویی حاوی یک سوم میزان رایج داروی ضد سرطان "سیسپلاتین" توانستند سلولهای تومور سرطانی را با دقت هدف گرفته و منجر به کوچکتر شدن تومورها شوند، چنین کاهشی در میزان حجم دارو می تواند از میزان عوارض جانبی شدید این دارو که آسیب به کلیه و اعصاب از جمله آنها است، بکاهد. فرخزاد و لیپارد در سال 2008 این آزمایش را بر روی سلولهای سرطانی که در محیط آزمایشگاه کشت داده شده بودند، مورد آزمایش قرار دادند و اکنون که این شیوه بر روی حیوانات تاثیرگذاری خود را به نمایش گذاشته است، فرخزاد امیدوار است بتواند آزمایشهای بالینی بر روی انسانها را آغاز کند. سیسپلاتین، داروی ضد سرطانی که پزشکان استفاده از آن را برای درمان سرطان از دهه 1970 آغاز کردند، با تخریب DNA سلولهای سرطانی را نابود می کند اما در عین حال از عوارض جانبی شدیدی نیز برخوردار است که می تواند میزان مصرف درمانی این دارو را با محدودیت مواجه کند. ناپایدار بودن دارو در جریان خون بدن یکی از مشکلات این دارو است زیرا این ویژگی باعث می شود از کل دارویی که به بدن بیمار انتقال پیدا می کند، یک درصد از آن به دشواری به DNA تومور برسد و با گذشت یک ساعت از درمان، در حدود نیمی از دارو، به هر مقداری که باشد، از بدن فرد خارج می شود. برای طولانی کردن این مدت زمان محققان تصمیم گرفتند برای انتقال دارو از نانوذرات آب گریز استفاده کنند. این دارو به گونه ای بهبود پیدا کرد که تا زمان ورود به سلول هدف غیر فعال باقی ماند. به این شکل بیشتر حجم دارو به تومور انتقال پیدا می کند. محققان دریافتند نانوذرات می توانند در حدود 24 ساعت در جریان خون بدن انسان باقی بمانند، مدت زمانی پنج برابر طولانی تر از مدت زمان حضور تنهای دارو در خون بدن و همچنین میزان انباشتگی دارو در کپسولهای نانویی در کلیه بسیار محدودتر از انباشتگی داروی تنها در کلیه ها اعلام شد. این نانو کپسولها برای اینکه بتوانند سلولهای تومور را شناسایی کرده و به سوی آنها حرکت کنند، توسط مولکولهایی که به آنتی ژن غشای سلولهای پروستات متصلند، پوشش داده شده اند. پس از موفقیت در افزایش دادن مدت زمان حضور دارو در بدن انسان، محققان آزمایش بر روی تاثیرگذاری دارو بر روی تومورهای سرطانی را آغاز کرده و مشاهده کردند این شیوه انتقال دارو طی دوره ای 30 روزه می تواند ابعاد تومورهای سرطانی را به اندازه ای که داروی تنها در دوره ای 30 روزه کاهش می دهد، کوچکتر کنند، با این تفاوت که مقدار داروی مصرف شده در این شیوه تنها 30 درصد از کل دارویی است که در شیوه های رایج استفاده می شود. بر اساس گزارش، فرخزاد می گوید اولین دوره آزمایشی بالینی این دارو برای ماه ژانویه سال آینده برنامه ریزی شده است و امید می رود تا سه سال آینده امکان استفاده از این شیوه درمانی تاثیر گذار برای درمان سرطانهای انسانی به وجود آید.