تکرار تدریجی فاجعه لندن در تهران!

آلودگی هوا تنها به کشور ما و شهر تهران خلاصه نمی‌شود و نمونه‌های متعددی از بحرانی شدن آن در شهر‌های مختلف جهان وجود دارد، در روز 5 دسامبر سال 1952، آلودگی هوا در شهر لندن به حدی رسید که دود غلیظی کل شهر را فرا گرفت و بیش از 4 هزار نفر را در روزهای اولیه به کام مرگ کشاند. به گزارش خبرنگار اجتماعی «فردا»؛ گستردگی این فاجعه به حدی بود که آمار نهایی کشته شدگان آن حدود 12 هزار نفر اعلام شد و این در حالی بود که بحران آلودگی هوای یاد شده بیش از 100 هزار نفر را هم بیمار کرده بود. ابعاد گسترده این فاجعه که از آن بعنوان یکی از بزرگ‌ترین فاجعه‌های زیست محیطی و بدترین فاجعه مرتبط با آلودگی هوا در بریتانیا یاد می‌شود و فشار افکار عمومی موجب شد تا دولت بریتانیا به مسئله آلودگی هوا توجه جدی کرده و به دنبال راه حل نهایی این مشکل برآید. در این بین مجلس بریتانیا، مصوبه‌ای رو تحت عنوان «مصوبه هوای پاک» در سال۱۹۵۶ تحت عنوان clean air act 1956 تصویب کرد و دولت انگلستان را بر آن داشت تا در مورد سیاست‌های خود تجدید نظر کند.

یکی از راهکارهای اصلی طرح، توسعه حمل و نقل عمومی بود که با ایجاد شبکه ای یکپارچه از خطوط گسترده مترو و اتوبوسرانی به اجرا درآمد، به طوریکه شهر لندن در حال حاضر با بیش از 400 کیلومتر طول‍، یکی از بزرگترین خطوط متروی جهان محسوب می‌شود که سالانه بیش از 1 میلیارد نفر را جابجا می‌کند. مهندس هادی حیدر زاده، مشاور زیست محیطی شهردار تهران در گفتگو با «فردا» خاطر نشان کرده است: اتفاقی که در سال 1952 در لندن افتاد و 4 هزار نفر در اثر آلودگی هوای یک روز فوت کردند امروز در تهران به صورت مرگ تدریجی و خاموش شهروندان تهرانی را تهدید می‌کند. حیدرزاده با انتقاد از وضعیت بحرانی فعلی، مدیریت بحران را ضروری دانست و افزود: متاسفانه آلودگی هوا مدیریت نمی‌شود و سازمان محیط زیست در این سال‌ها بسیار منفعل عمل کرده است.

وی در انتها یادآور شد: تشدید بیماری‌های قلبی و ریوی و افزایش مرگ و میر زود‌رس در افراد مبتلا به بیماری قلبی و سالخوردگان از جمله نتایج جبران ناپذیر آلودگی هوا است و بر اساس آمار وزارت بهداشت در هفته‌های گذشته مراجعه بیماران قلبی به مراکز بیمارستانی 30 درصد افزایش یافته است. به گفته مشاور شهردار تهران‌، بحران آلودگی هوای پایتخت حاصل بی‌توجهی مسئولین به موضوع توسعه حمل و نقل عمومی و سایر شاخص‌های کنترل کننده آلودگی هوا نظیر کیفیت سوخت‌، نوسازی خودروها و ... بوده که در حال حاضر جز تعطیل کردن شهر چاره دیگری را پیش روی مسئولین باقی نگذاشته است. حیدرزاده تصریح کرد: تعطیلی کردن شهر و اعمال محدودیت تردد خودروها تنها می‌تواند از شدت بحران بکاهد و مسئولین دولتی و سازمان محیط زیست باید به جای استفاده از طرح‌های احساسی و تخیلی نظیر آبپاشی‌، به فکر راه حل نهایی باشند که توسعه حمل و نقل عمومی اصلی‌ترین آنها است و اگر غیر از این عمل شود تکرار فجایعی مانند شهر لندن در شهر تهران دور از ذهن نخواهد بود.