اعتراف دیر هنگام ذبیحی به مدیریت ناموفق

تابناک: با گذشت 2 سال از انتصاب ذبیحی بعنوان رئیس سازمان تامین اجتماعی، که با انتقاد کارشناسان و استقبال رسانه های دولتی صورت گرفت؛ وی با استقبال از بازگشتش به وزارت نیرو، رفتنش به تامین اجتماعی را با همراه با سوال دانست. وی که در طول مدیریت ناموفقش در تامین اجتماعی گوشش به انتقادات داخلی و خارجی سازمان تحت مدیریتش بدهکار نبود، پس از کش و قوس های فراوان و دعواهای درون گفتمانی وزارت رفاهی از مدیریت تامین اجتماعی کنارگذاشته شد. یکی از رسانه های دولتی در حمایت از انتصاب ذبیحی نوشته بود: با آرزوی موفقیت برای دکتر ذبیحی در سازمان تامين اجتماعي، اميد است ايشان تحولي احمدي نژادي در سيستم فرسوده بخش هاي مختلف اين سازمان كه فرسودگي سیستم موجود آن دسته كمي از سیستم سازمان مديريت و برنامه ريزي سابق ندارد، بوجود آورد تا صاحبان اصلي سازمان كه همانا زحمت كش ترين افراد جامعه هستند، ذينفع اين تحول و تغيير انقلابي باشند. بنابر این گزارش، حضور ذبیحی در بزرگترین سازمان دولتی کشور که با حاشیه های بسیاری همراه شده بود، سر انجام با پیروزی محصولی مواجه شده و فرد مورد نظر محصولی بر صندلی تامین اجتماعی تکیه زد. از همان ابتدای تکیه محصولی بر صندلی وزارت رفاه، اختلافات شدید سلیقه ای و مدیریتی میان وی و ذبیحی که مشاور رئیس جمهور نیز بود آغاز شد. این اختلافات که به قهر وزیر رفاه و عدم حضور وی در وزارت خانه همراه شد، پس از مدتی با میانجیگری برخی به آشتی کشیده شده و علت غیبت محصولی نیز بیماری اعلام شد. علی رغم اینکه وزیر رفاه و ذبیحی وجود اختلاف میان خود را تکذیب می کردند اما شواهد از چیز دیگری حکایت داشت که البته این اختلافات بارها به رسانه ها نیز کشیده شد. سازمان تامین اجتماعی بعنوان بزرگترین و با سرمایه ترین سازمان کشور بر عملکردش انتقادات و ایرادات زیادی وارد شد چرا که سازمانی که شستا، بزرگترین شرکت سرمایه گذاری کشور را که دارای امتیازات گوناگون و رانت های مختلف قانونی است، در زمان مدیریت ذبیحی در پرداخت معوقه و برخی موظفی های خود درمانده بود. علی ذبیحی قائم مقام وزارت نیرو امروز، گفت:« رفتنم به تامین اجتماعی جای سئوال داشت. علی ذبیحی در گفتگو با مهر درباره دلایل بازگشت مجدد خود به وزارت نیرو با سمت قائم مقام وزیر، به خبرنگار مهر گفت: بنده پیش از رفتن به سازمان تامین اجتماعی در وزارت نیرو مشغول به کار بودم و باید در دوران کاری من در سازمان تامین اجتماعی سئوال می شد که چرا از وزارت نیرو به وزارت رفاه رفته ام. وی با اشاره به سوابق خود در دانشگاه صنعت آب و برق، افزود: با وزارت نیرو کاملا آشنایی دارم؛ بنابراین جایگاه و محل کار اصلی ام، وزارت نیرو است؛ ولی بنا به ضرورتی که تشخیص داده شد، مدتی در تامین اجتماعی بودم. بنابراین آمدن بنده به وزارت نیرو جای سئوال ندارد. وی تاکید کرد: بنده از گذشته وزارت نیرویی بوده ام و هم اکنون تشخیص داده شده است که می توانم در این وزارتخانه کاری از پیش برم، بنابراین گره زدن برخی مطالب و انعکاس برخی شایعات، نتیجه تفکرات برخی است که به موضوعات اشراف کامل ندارند.» البته مشخص نیست که چرا ذبیحی که خود را وزارت نیرویی می دانسته در طول 2 سال حضورش در تامین اجتماعی متوجه این مهم نشده و زمان ریاستش بر تامین اجتماعی خود را تامین اجتماعی ای می دانسته و البته شاید بحث تکلیف و وظیفه در میان بوده است که وی ناچارا این مسئولیت مهم را پذیرفته بوده است. وی در طول حضورش در تامین اجتماعی، همه انتقادها به شیوه مدیریت ناکارآمد خود را علت ارتباط دوستانه‌اش با دولت می‌دانست، به خاطر مشکلات گوناگون، نتوانست برای این سازمان عریض و طویل تأمین اجتماعی ـ که بر سر ریاست آن میان مجلس، وزارت رفاه، هیأت مدیره تأمین اجتماعی، شورای عالی رفاه و خود مدیر عامل کنونی آن، نزاع و دعوا پیش آمده بودـ آینده‌ای روشن تدوین کند. سازمان تأمین اجتماعی که سالانه 51787 میلیارد ریال کسری داشته، سال 88، اوج زمان حضور ذبیحی نیز با کسری بودجه حدود 25 هزار میلیاردی روبه‌رو شد. این کسری بودجه هنگفت سازمان تأمین اجتماعی، در حالی بود که این سازمان که حدود 40 درصد جمعیت کل کشور را تحت پوشش خود دارد، مالک بزرگترین و ثروتمندترین شرکت سرمایه‌گذاری کشور (شستا) است و علاوه بر فعالیت‌های متعدد اقتصادی، از امتیازهای ویژه در زمینه کشتیرانی و راهسازی و نفت و ...بهره‌مند است که البته همه امتیازهای ویژه قانونی است. البته ذبیحی در طول مدیریتش تلاش بسیاری برای خوب و مناسب نشان دادن اوضاع سازمان تحت مدیریت خود، به کار بست که البته مشکلات شدید مالی و انتقادات بسیار داخلی و خارجی و ضعف عملکرد وی تمام تلاش هایش را ناکام گذاشت. گفتنی است، ذبیحی در طول مدیریت خود در تامین اجتماعی در پائین نامه های اداری سمت خود را مشاور رئیس جمهور و رئیس سازمان تامین اجتماعی عنوان می کرد و مشخص نیست که در نامه های وزارت نیرویی خود نیز به این سمت خود اشاره می کند یا نه؟!