لغو کنسرت‌ها تا کی ادامه دارد؟
در آخرین ساعات برگزاری کنسرت‌ها در کشور، لغو یک اجرای زنده، حین برگزاری، موجی از واکنش‌ها را در پی داشت که چرا پس از آن همه تهدید نسبت به لغو یک اجرای رسمی، باز هم باید شاهد چنین برخوردهای سلیقه‌ای باشیم.
هنوز چند روز از غائله لغو کنسرت دارای مجوز در اهواز نگذشته که این‌بار در مرکز پایتخت، فردی که خود را نیروی حراست می‌نامد، در حین اجرای زنده، به سمت خواننده می‌رود و از او می‌خواهد که اجرا را متوقف کند.
این نیروی حراست در پاسخ به اظهارات خواننده که عنوان می‌کرد مجوز این کنسرت را دارد، گفته که: کنسرت باید جمع شود و من به این کارها، کاری ندارم. این شکل ادبیات و این گونه برخورد با یک کنسرت دارای مجوز، خشم بسیاری از مخاطبان در فضای مجازی را به همراه داشته است.
این اتفاق در شرایطی رخ داده که مدیران ارشد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به صورت مکرر طی هفته‌ها و ماه‌های گذشته، از مجوزی که به عنوان یگانه مرجع استاندارد ارائه می‌شود، دفاع کرده و هیچ فرد، نهاد و قدرتی را شایسته لغو یا دخالت در آن را نمی‌دانند.
گفته‌هایی که بلافاصله پس از لغو شدن کنسرت اهواز، بار دیگر از زبان وزیر ارشاد، برخی از نمایندگان مجلس، معاون حقوقی وزارت ارشاد و دیگر مسئولان، بار دیگر تکرار شد اما هنوز درد آن اتفاق فروکش نکرده که اتفاقی دیگر در پایتخت، از عمق اتفاق‌هایی از این دست حکایت می‌کند.
.ابعاد عمیق این ناهنجاری به اندازه‌ای زیاد است که یک‌بار شورای تامین استان، مانع اجرای یک کنسرت دارای مجوز می‌شود و در زمانی دیگر، یک نیروی حراست با ادبیاتی که به دور از فضای فرهنگی است، این اقدام را عملی می‌کند
جالب‌تر آن‌که سینما و کنسرت، پرچم‌داران تعطیلی‌های مناسبتی در کشور هستند و تمام مولفه‌های مربوط به نمایش فیلم و اجرای کنسرت، زیر نظر دقیق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و توسط تیم‌هایی کارشناسی صورت می‌گیرد. درواقع وقتی فیلمی به روی پرده می‌رود یعنی آن‌که شورایی، ابتدا به فیلمنامه اآن رای ساخت داده‌اند. وقتی ساخته می‌شود، باز هم شورایی، رای به نمایش آن می‌دهند، اما باز شاهد هستیم که گروهی، به این میزان دقت و وسواس نیز واکنش نشان داده و برخی فیلم‌ها را از پرده پائین کشیده و یا مانع از به روی پرده رفتن یک فیلم می‌شوند.
در حوزه موسیقی نیز انتشار هر تراک، آلبوم و اجرای هر کنسرت، با همین میزان دقت و وسواس دنبال می‌شود اما همان‌گونه که مشاهده می‌شود، حتی وقتی صحبت از ضرورت این اجراها در حوزه نشاط اجتماعی می‌شود، باز هم افرادی مانند یک نیروی حراست، به خود این جسارت و اجازه را می‌دهد که یک کنسرت قانونی و رسمی را بر هم بزند. آیا این نوع برخوردها، مصداق قانون‌شکنی، بر هم زدن نظم عمومی و مخالفت با مجوزهای قانونی و رسمی نیست و مسببان آن نباید مجازات شوند؟
وقتی کوچک‌ترین اظهارات سوء یک خواننده یا سینماگر، با واکنش‌های عمومی مواجه شده و مجری قانون را وادار به انجام حرکاتی در جهت تنبیه آن فرد و عذرخواهی عمومی می‌کند، آن‌وقت چرا در برابر اتفاق‌هایی از این دست که با مجوز قانونی و رسمی صورت می‌گیرد و حتی صدای اعتراض وزارت ارشاد، نمایندگان مجلس و دیگر مسئولان را بلند می‌کند، هیچ مجازات و عذرخواهی صورت نمی‌گیرد؟
غائله سینما هلال اهواز به کجا رسید؟ چرا چندوچون لغو کنسرت در این شهر، رسانه‌ای نشد و موضوع به همین سادگی فراموش شد؟ متاسفانه نبود قوانین بازدارنده سبب شده تا این قبیل اتفاقات به کرات اتفاق افتاده و با یک فاصله زمانی، تکرار شود.
به همین دلیل فرصت تعطیلات دوماهه محرم و صفر، زمان بسیار مناسبی است تا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طی رایزنی‌های عملی و کارکردگرایانه با نهادهای مهم و مجری، زمینه را به نفع استقلال مجوز خود و به رسمیت شناختن مجوزهای قانونی و رسمی تغییر دهد تا این موجی که در برابر نشاط اجتماعی شکل گرفته و به شکلی سرخود، از مجوزهای رسمی کشور تخطی کرده و نظم عمومی را بر هم می‌زند، مجازات شده تا این جسارت تا بدین اندازه در هر فرد و نهادی حلول نکند که بخواهد به شکلی فردی، یک کنسرت را با صدها و هزاران مخاطب، بر هم بزند.
دیدگاه تان را بنویسید