سرویس عکس و فیلم فردا: در قرن شانزدهم میلادی، قدرت رو به رشد روسیه در غرب، باعث تضعیف خانهای سیبری گردید. نخست، گروههایی از بازرگانان و کازاکها وارد منطقه شدند و سپس ارتش روسیه فرمان یافت تا برای حفاظت از مهاجران روس که از روسیه اروپایی میآمدند هرچه بیشتر به سمت شرق دژهایی را بنا کند. شهرهای نظیر مانگازیا، تارا، ینیسئیسک و توبولسک در این دوره ساخته شدند که در آن میان توبولسک به عنوان مرکز سیبری شناخته شد.
در این دوره، سیبیر نام دژی در قاشلیق در نزدیکی توبولسک بود. گراردوس مرکاتور در نقشهای که در سال ۱۵۹۵ منتشر کرد نام سیبیر را هم برای این سکونتگاه و هم برای مناطق مجاور آن در سمت چپ رودخانه اُب به کار بردهاست. تا میانههای سده هفدهم میلادی روسیه مناطق مختلف تحت کنترل خود در سیبری را تا اقیانوس آرام رساند. حدود ۲۳۰ هزار روس تا سال ۱۷۰۹ در سیبری سکونت گزیده بودند.
نخستین تغییر بزرگ در سیبری ساخت راهآهن سراسری سیبری بود که در خلال سالهای ۱۸۹۱ تا ۱۹۱۶ انجام شد. این خط آهن پیوند سیبری را با روسیه تحت فرمان نیکلای دوم، که به سرعت در حال صنعتی شدن بود، نزدیکتر کرد. بین سالهای ۱۸۰۱ تا ۱۹۱۴ در حدود نیم میلیون نفر از روسیه اروپایی به سیبری مهاجرت کردند.
بین سالهای ۱۸۵۹ تا ۱۹۱۷ نز نیم میلیون نفر به خاور دور روسیهمهاجرت کردند. سیبری منابع طبیعی وسیعی دارد و در جریان در سده بیستم بهرهبرداری از این منابع در مقیاس وسیع آغاز شد و شهرهای صنعتی متعددی در سراسر این منطقه سر برآوردند. در ادامه تصاویری از زندگی مردم سیبری در حدود سالهای ۱۹۰۰ میلادی را می بینید.
دیدگاه تان را بنویسید