ماجرای چرچیل و تولد شاهزاده یوگوسلاو +تصاویر

درب ورودی سوئیت 212 دیگر یک درب عادی نبود و مرز بین‌المللی یوگوسلاوی با بریتانیا محسوب می‌شد. خدمات ویژه اتاق در خاک یک کشور [بریتانیا] آماده می‌شد و تحویل آن در کشور دیگر [یوگوسلاوی] صورت می‌گرفت. ماجرای منحصر به فرد سوئیت شماره 212 در وبسایت ولیعهد، وبسایت رسمی هتل کلاریج و چندین کتاب دیگر آمده است. تنها یک مشکل در این رابطه وجود دارد و آن اینکه هیچ یک از مدارک مرتبط با هتل از اساس اثبات شده نیستند. در ماه آوریل سال 1941 میلادی، در جریان جنگ جهانی دوم، آلمان و متحدینش به یوگوسلاوی یورش برده و آنجا را به اشغال خود درآوردند. به همین دلیل، پیتر دوم، پادشاه یوگوسلاوی که در آن زمان تنها 17 سال داشت، کشور را به همراه دولتش ترک و از طریق آتن، بیت‌المقدس و سپس قاهره وارد لندن شد. پیتر و همسرش، ملکه الکساندریا، در یکی از لوکس‌ترین هتل‌های لندن، هتل کلاریج، اقامت کردند. چهار سال پس از آن ماجرا بود که ملکه باردار شد. همین مسئله سبب شد تا خانواده سلطنتی یوگوسلاوی با یک دوراهی جدی مواجه شود.

آن‌ها منتظر اولین فرزند خود یا به عبارتی پادشاه یا ملکه آینده یوگوسلاوی بودند و از صمیم قلب آرزو داشتند فرزندشان در کشوری به دنیا بیاید که قرار است بعدها در آن کشور حکمرانی کند. اما یوگوسلاوی به علت جنگ گسترده در سراسر اروپا در آستانه تبدیل شدن به یک جمهوری کمونیست بود. وینستون چرچیل، نخست وزیر وقت بریتانیا، به پادشاه پیتر دوم پیشنهاد تغییر موقتی مرزهای دو کشور را ارائه کرد تا پادشاه آینده یوگوسلاوی بتواند در خاک کشورش در لندن به دنیا آید. اما آیا این پیشنهاد واقعا مطرح شده بود؟ برخی معتقدند که مدارکی دال بر تایید این ماجرا باید وجود داشته باشد: برای نمونه، دستور پارلمان یا شاید یک حکم رسمی از جانب پادشاه. حتی روزنامه‌ای که این خبر را چاپ کرده باشید و به مردم کشورش گفته باشد که کشورشان در حد یک سوئیت کوچکتر شده است. اما چنین مدرکی اصلا وجود ندارد. آرشیو چرچیل که شامل میلیون‌ها سند دیجیتال شده است هم هیچ چیزی برای ارائه ندارد. آرشیو ملی هم ردی از این ماجرا ندارد. در واقع تنها مدرک موجود مرتبط با ماجرای یوگوسلاوی و هتل کلاریج در سال 1945 میلادی همان نامه‌ای است که در تاریخ 23 ژوئیه 1945 خطاب به وزارت امور خارجه بریتانیا نوشته شده است. این نامه که به امضای دکتر دی پروتیچ، مشاور سفارت یوگوسلاوی، در آمده به وضوح بیان می‌کند: «مفتخرم به عرض شما برسانم که سرورم ملکه الکساندریا در هتل کلاریج پسری را به دنیا آورده و اینکه روی کارت شناساییِ سرورم آدرس "شماره 41، خیابان آپر گراسونر، دبلیو 1" درج شده است.» در این نامه هیچ اشاره‌ای به توافق چرچیل و پادشاه پیتر دوم نشده است. حتی در کتاب هانسارد، که دربرگیرنده واژه به واژه گفتگوهای انجام شده در پارلمان بریتانیا و همچنین روزنامه‌های بریتانیایی است، نیز به مسئله توافق چرچیل و پیتر دوم اشاره نشده است. این مسئله حتی در کتاب بیوگرافیِ چرچیل نوشته سِر مارتین گیلبرت و همچنین کتاب خاطرات سِر الن لاسلس، منشی خصوصی پادشاه بریتانیا جرج ششم، نیز مشاهده نمی‌شود. در روایت‌های دیگر این ماجرا، سوئیت شماره 212 در آن زمان در اختیار پادشاه جرج ششم بوده که بعدها پدرخوانده ولیعهد الکساندر شد. خب اگر هیچ نشانه‌ای از توافق چرچیل در بریتانیا وجود نداشته باشد، آیا می‌توان آن را جای دیگری پیدا کرد؟ ولیعهد الکساندر کیست؟ او از تاریخ تولدش در 17 ژوئیه تا زمان برچیده شدن نظام سلطنتی در یوگوسلاوی در نوامبر همان سال به عنوان ولیعهد یوگوسلاوی شناخته می‌شد. غسل تعمید او در «وست مینیستر اَبی» انجام شد. پادشاه جرج ششم به عنوان یکی از والدین تعمیدی و دخترش، ملکه، به عنوان یکی دیگر در آنجا حاضر بودند. وی در مدرسه پرینس چارلز تحصیل کرد و سپس وارد آکادمی رویال میلیتری در ساندهرست شد. وی در سال 1972 میلادی از ارتش بیرون آمد. او شخص اول خاندانِ کاراجورجِویچ و همچنین مدعی تاج و تختِ پادشاه متوفی صربستان است. ولیعهد الکساندر در گفتگو با بی بی سی گفت: «متاسفانه مدت‌ها قبل تمام پرونده‌ها از دفتر پدرم ناپدید شدند. این پرونده‌ها شامل پرونده‌های جنگی - به ویژه حجم زیادی از نامه‌های چرچیل، روزولت، استالین و چند تن دیگر - بود. اسناد مربوط به الحاق موقتی اتاق تولد من در لندن به خاک یوگوسلاوی نیز گم شدند. در بدو تولد، هیچ مدرک شناسایی بریتانیایی به من تعلق نگرفت زیرا من عملا در خاک یوگوسلاوی به دنیا آمده بودم.» دفتر ولیعهد الکساندر می‌گوید که پیشنهاد چرچیل «به احتمال فراوان» در ماه مه سال 1945 میلادی، در جریان ملاقات پادشاه پیتر دوم صورت گرفت. میزان اختیارِ نخست وزیرها؟! بنابراین آیا نخست وزیرها می‌توانند بدون انجام کارهای قانونی بخشی از خاک کشورشان را تسلیم کشوری دیگر کنند؟ دکتر باب موریس، کارشناس حوزه قانون اساسیِ دانشگاه کالج لندن که حدود 40 سال در وزارت کشور بریتانیا مشغول به کار بوده، می‌گوید: «تا جایی که من اطلاع دارم نخست وزیر یا هر شخص دیگری دارای چنین اختیاراتی نیست که بتواند بخشی از خاک بریتانیا را حتی به شکل موقتی به شخص دیگری واگذار کند. این کار نیازمند اجازه پارلمان است... به شکلی که ما نمی‌دانیم یک داستان عاشقانه بر اساس تصور شکل گرفته که چرچیل انسان به شدت بخشنده‌ای است.» مسئله‌ای که از آن اطمینان داریم این است که ولیعهد جوان به جای یک پاسپورت بریتانیایی یک پاسپورت یوگوسلاو دریافت کرد. دفتر ولیعهد الکساندر می‌گوید از آنجایی که ژنرال تیتو بر یوگوسلاویِ کمونیست حکومت می‌کرد، سفر با پاسپورت یوگوسلاو برای ولیعهد عملا دشوار و غیر ممکن بود. ژنرال تیتو نظام پادشاهی را در سال 1945 در یوگوسلاوی برچید و در روز 8 مارس سال 1947 میلادی نیز حق شهروندی یوگوسلاوی را از خاندان سلطنتی سلب کرد و همچنین در همان حکم تمام دارایی‌های آن‌ها را مصادره کرد. در دروان نوجوانی ولیعهد الکساندر، از یک قانون قرن 18 برای اعطای حق شهروندی به وی استفاده شد. «فرمان 1705 تابعیت سوفیا» برای اعطای تابعیت بریتانیایی به سوفیا - نوه پادشاه جیمز یکم و مادر جرج یکم - استفاده شد. از همین قانون برای اعطای تابعیت بریتانیایی به نوادگان وی نیز استفاده شد. ولیعهد الکساندر یکی از نوادگانِ نوادگانِ نوادگان او محسوب می‌شود. ولیعهد به عنوان یکی از شهروندان قانونی بریتانیا به درجه افسری در ارتش بریتانیا نائل آمد و بعدها در حوزه مالی در ایالات متحده مشغول به کار شد. ضمنا با سقوط کمونیسم در یوگوسلاوی جنگ‌های بالکان درگرفت و سپس کشور تجزیه شد. مقام ریاست جمهوری یوگسلاوی پس از کناره‌گیری اسلوبودان میلوشویچ (که آن موقع تنها از ترکیب دو کشور صربستان و مونته نگرو تشکیل شده بود) در سال 2000 به خاندان سلطنتی رسید و تابعیت یوگوسلاو آن‌ها مجددا برقرار شد. این مراسم در تاریخ 12 مارس سال 2001 انجام شد؛ چه جایی بهتر از سوئیت شماره 212 هتل کلاریج لندن برای برگزاری آن مراسم! ولیعهد الکساندر در آن زمان گفت: «زندگی‌ام را به عنوان یک مهاجر آغاز کردم. الان بسیار خوشحالم که می‌توانم همراه خانواده‌ام به عنوان شهروندان قانونی یوگوسلاوی به آنجا برگردیم.» چهار ماه پس از آن مراسم، خاندان سلطنتی به کاخ پادشاهی در بلگراد بازگشت. این اتفاق در 17 ژوئیه سال 2001 صورت گرفت. درست 56 سال پس از تولد در لندن - در اتاقی که مشخص نیست آن روز جزئی از خاک یوگوسلاوی محسوب می‌شده یا خیر - ولیعهد الکساندر به سرزمین مادری‌اش بازگشت.