پلیمری که می‌تواند جلوی خونریزی‌های شدید را بگیرد
خونریزی سالانه سبب کشته شدن افراد بسیاری می شود. سالانه، یک سوم از مرگ هایی که به خاطر جراحات صورت می پذیرد، نتیجه خونریزی بیش از حد است. اما یک پلیمر آزمایشگاهی می تواند همه چیز را تغییر دهد. این پلیمر با موفقیت توانست جلوی خونریزی سرخرگ ران پای موش های آزمایشگاهی را بگیرد و سبب حفظ جان شان شود.
دکترها و امدادگرها، معمولا از شریان بند برای جلوگیری از خونریزی بیشتر استفاده می کنند اما وقتی جراحت داخلی باشد، چنین مسئله ای امکان پذیر نیست که بدون باز کردن و دیدن آن قسمت از بدن، جلوی خونریزی را گرفت. بنابراین به یک عامل داخلی نیازمندیم تا در تسریع عمل لخته شدن از آن استفاده کنیم.
لخته ها توسط پلاکت ها، نوع خاصی از سلول های خونی به وجود می آیند و گروهی را تشکیل می دهند که پوشش پلاکتی نام دارد. این پوشش به لطف فعالیت پروتئینی به نام فیبرین تشکیل می شود. اما در هر صورت، ایجاد لخته خونی، زمانی که با سرعت بسیاری خون پمپاز می شود و از بخشی خارج می شود آسان نیست.
واحدهای خونی که برای ایجاد لخته الزامی اند در سرتاسر بدن و درون خون پخش شده اند، بنابراین تا اجتماعی صورت پذیرد، مدت زمانی به طول می انجامد. بنابراین وقتی جراحات وارده داخلی باشند، لخته ها به کندی شکل می گیرند و عملا کارایی لازم را ندارند. آنقدر این لخته ها ضعیف هستند که وقتی دکتر خون به بیمار تزریق می کند از هم می پاشند.
برای حل این مشکل، محققین تصمیم گرفته اند تا پلیمری بسازند که به لخته های خونی قدرت بخشد و حتی اگر بیمار از جراحت شدید داخلی رنج می برد، بتواند سریعا جلوی آن را بگیرد.
در این مطالعه، محققی یک برش ۳ میلی متری روی رگ اصلی بازوی ۴۰ موش آزمایشگاهی ایجاد کردند. به نیمی از این تعداد پلیمر تزریق شد و در نتیجه: "۱۰۰ درصد موش هایی که با پلیمر درمان شده بودند زنده ماندند" در حالی که بدن ۲۰ موش دیگر موفق به ایجاد لخته نشد.
این پلیمر که PolySTAT نام دارد، همانند یک "پودر نرم سفید" است. پان می گوید برای ساخت محصول از همان ماده ای استفاده شده که برای ساخت لنزها مورد استفاده قرار می گیرد. پپتیدها نیز درون پودر قرار گرفته اند و شدیدا در جستجوی فیبرین هستند تا به فیبرین چسبیده و عمل لخته سازی را تسریع بخشند.
وقتی که PolySTAT تزریق شود، فیبرین را تشخیص می دهد و سریعا خود را وارد پروسه تشکیل لخته می کند. ساختار قدرتمند می شود و وقتی دکتر خون تزریق می کند، دیگر لخته از هم نمی پاشد. شاید به این فکر کنید که اگر پلیمر وارد خون شود، ممکن است هر جای بدنمان شاهد شکل گیری لخته باشیم اما مسئله ایجاست که پپتیدها فقط در حضور فیبرین واکنش نشان می دهند و فیبرین هم فقط در محل زخم تشکیل می شود.
نیتن وایت، پزشک اورژانس در دانشگاه واشنگتن و نویسنده دیگر این تحقیق می گوید: "ما جوری این ماده را طراحی کرده ایم که پس از شکل گیری اولیه لخته کارایی پیدا کند." متودی که حقیقتا تحسین برانگیز است.
پان می گوید: "دیگران تلاش کردند تا پلاکت مصنوعی بسازند اما در زمینه پلیمر ترکیبی مثل این، ما فکر می کنیم ماده مورد نظر اولویت خواهد داشت."
محققین فکر می کنند که پلیمر می تواند در اتاق های اورژانس یا میدان نبرد مورد استفاده قرار بگیرد. وایت می گوید: "اغلب مردمی که از خونریزی می میرند، بسیار سریع جان خود را از دست می دهند، حتی پیش از اینکه به مرکز پزشکی برسند."
در این صورت، استفاده از PolySTAT در میدان نبرد می تواند تفاوت عمده ای ایجاد کند. در مورد افرادی که بیماری های خونی دارند نیز این مسئله سبب می شود خونریزی های طولانی مدت نداشته باشند.
دیدگاه تان را بنویسید