همراه با سال نو در 11 فرهنگ متفاوت

باشگاه خبرنگاران :مردمان هر کشور و فرهنگی هنگام شروع سال نو مراسم خاص خودشان را دارند و با این‌که بیشتر این رسم و رسومات شبیه یکدیگر هستند اما بازهم شناختن آیین‌های مربوط به سال نو خالی از لطف نیست. بویژه این‌که برخی از این رسم و رسومات گاهی عجیب هم به نظر می‌رسند.

بلغارستان

سال نو در بخش غربی بلغارستان زمانی است که دختران علاقه خود را به ازدواج و تشکیل زندگی نشان می‌دهند. در حقیقت یک روز قبل از سال نو مراسمی به نام لادووین برگزارمی شود که طی آن دختران مجرد صبح خیلی زود از خواب برخاسته و انگشترهای خود را همراه دانه جو دوسر که علامت باروری است به درون یک دیگ بزرگ از آب چشمه می‌اندازند به امید این‌که در سال جدید، همسر مناسبی پیدا کنند. غذای سال نو بلغاری‌ها نیز پای پنیر به نام بانیکاست.

برمه

هنگام سال نو در برمه، سه روز جشن گرفته می‌شود. در این جشن که ماها تینگیان نام دارد، مردم به مراسم دعا و سپس جشن و پایکوبی می‌پردازند و تمام ساختمان‌های شهر و همچنین معابد را می‌شویند و در حین کار به یکدیگر آب می‌پاشند. درحقیقت خیس شدن نوعی خوشامدگویی به سال نو است. برمه‌ای‌ها معتقدند با این کار روح‌شان پاک شده و با این پاکیزگی به سال نو قدم می‌گذارند. همچنین در این روزها مردم به نیازمندان کمک می‌کنند.

بنگال

مردم بنگال روزهای پیش از عید خانه‌های خود را تمیز و تزئین می‌کنند. آنها جلوی در خانه‌شان کوزه‌ای سفالین قرارداده و آن را از آب مقدس قرمز پر می‌کنند. سپس درون آن، شاخه‌ای از درخت انبه که حتما باید پنج شاخه کوچک داشته باشد، قرار می‌دهند. بنا به اعتقادات بنگالی‌ها، این کوزه برای اهالی خانواده خوشبختی می‌آورد.

کامبوج

جشن سال نو در کامبوج هم سه روز طول می‌کشد. در این روزها مردم خانه‌های شان را تمیز و تزئین می‌کنند. آنها روی میزی مجسمه بودا، گل، شمع، یک کاسه آب معطر، غذا و نوشیدنی و برگ‌های موز که به شکل‌های مختلفی درآورده‌اند، قرار می‌دهند.

هنگام جشن سال نو، مردم به یکدیگر آب‌های رنگی ـ قرمز، صورتی یا زرد ـ می‌پاشند و به این ترتیب برای هم روزهای رنگی و شادی آرزو می‌کنند. پوشیدن لباس نو یکی دیگر از کارهای مربوط به سال نوست. فرزندان به والدین، عمه و خاله، دایی و عموهای خود به نشانه احترام پول هدیه می‌دهند. همچنین گاهی اوقات آنها را به صرف غذا یا میوه دعوت می‌کنند.

اهالی کامبوج روز اول جشن سال نو به معابد رفته و به خدمتگزاران این معابد خوراکی تعارف می‌کنند. مردم در جشن سه روزه سال نو به بازی‌هایی همچون طناب کشی می‌پردازند. روز دوم مردم به دیدن اقوام خود رفته و با رد و بدل کردن هدیه سال نو را جشن می‌گیرند. روز سوم مجسمه‌های بودا را که در خانه و معابدشان قرار دارند می‌شویند. آنها معتقدند با این کار سال پربارانی را تضمین می‌کنند. فرزندان نیز به نشانه احترام، پاهای والدین خود را می‌شویند.

ایرلند

شب سال نو برای اهالی ایرلند، شبی پرخطر محسوب می‌شود، زیرا آنها معتقدند ارواح مردگان به زمین باز می‌گردند و اگر بخواهند می‌توانند به زنده‌ها صدمه بزنند، مگر این‌که اقدامات احتیاطی صورت گیرد. بنابراین آنها بوته‌های گیاه داروش را گرفته و با کمک آن خود را از شر ارواح حفاظت می‌کنند. به این ترتیب، بیشتر مردم شب سال نو در خانه می‌مانند و بیرون نمی‌آیند.

ایرلندی‌ها اعتقاد دارند اگر دخترها شب سال نو چند شاخه از گیاه داروش با خود به رختخواب ببرند، در رویا می‌توانند همسران آینده‌شان را ببینند. مسائل سیاسی‌شان را هم با جهت وزش باد پیش‌بینی می‌کنند. اگر باد از سمت غرب بوزد یعنی این‌که کشورشان سال خوبی خواهد داشت، اما اگر باد از شرق بوزد یعنی این‌که انگلیس بر آنها تسلط می‌یابد.

کلمبیا

مردم کلمبیا آدمک آقای سال کهنه را هنگام سال نو به آتش می‌کشند. البته قبل از آن، داخل آدمک را با مواد مختلف که برایشان غم و اندوه آورده پر می‌کنند. سپس لباس‌های کهنه افراد خانواده را به تن آن کرده و می‌سوزانند. به این ترتیب سعی می‌کنند غم و غصه‌های سال گذشته را فراموش کنند و خود را برای داشتن سالی پر از شادی آماده می‌کنند.

سریلانکا

مردم سریلانکا طبق تقویم هندو، جشن سال نو خود را تنظیم می‌کنند. آنها در این روزها خانه‌های خود را تمیز و حتی نقاشی می‌کنند. آنها برای اولین روز سال نو، انواع و اقسام شیرینی‌ها را می‌پزند. شب قبل از سال نو نباید غذایی پخته یا چراغی روشن شود. سپس اولین روز سال نو، آنها به دیدن خانواده و اقوام‌شان می‌روند و کنار یکدیگر غذایی را که پدر یا بزرگ‌ترین مرد خانواده پخته است، می‌خورند. این غذا که نوعی شیر برنج است پونگال نام دارد. آنها همچنین گودو که نوعی بازی شبیه کریکت یا بیس‌بال اما با یک چوب کوچک و یک چوب بزرگ است، بازی می‌کنند. بازی دیگر، بازی نارگیل است به این ترتیب که باید نارگیل‌های یکدیگر را خرد کنند.

هند

جشن سال نو هندی‌ها دیوالی نام دارد که در بخش‌های مختلف هند به شکل‌های گوناگونی برگزار می‌شود. هندوهای شمال هند این جشن را در پایان سال کهنه به مدت سه روز برگزار می‌کنند. آنها شهر و روستاهایشان را چراغانی کرده و خانه‌هایشان را با چراغ‌های کوچک روغنی تزئین می‌کنند.

در واقع با این کار شیطان را از محل بیرون رانده و خیر و خوبی را وارد زندگی خود می‌کنند. مردم سعی می‌کنند کارهای نیمه‌کاره خود را قبل از رسیدن دیوالی به پایان برسانند و به همین دلیل، بیشتر مردم بدهی‌های خود را می‌پردازند و کسبه‌ها مراقبند هیچ نوع بدهی برای سال جدید باقی نگذارند. آن دسته از مردم که توانایی مالی دارند برای خانه خود اجناس نو و برای خود، لباس نو می‌خرند.

مردم در این روزها به یکدیگر کارت تبریک و هدیه می‌دهند. آنها هدف‌های تازه‌ای برای خود برمی گزینند و تمام دعواها و ناراحتی‌ها را حداقل در این روزها فراموش می‌کنند و می‌کوشند نسبت به یکدیگر بخشنده باشند. در این روزها حتی حیواناتی که در روستاها به کار گرفته می‌شوند تمیز و تزئین شده و به آنها توجه می‌شود. گل آرایی و آتش بازی، یکی دیگر از کارهایی است که در این روزها انجام می‌شود که پیام‌آور شادی و نشاط در سال جدید است.

تبت

سال نوی تبت، لوزار نامیده می‌شود. تبتی‌ها پیروان بودا هستند. دو روز آخر سال کهنه را به آماده شدن برای سال نو می‌گذرانند. اولین روز به تمیز کردن خانه از بالا تا پایین می‌پردازند.

آشپزخانه را که قلب و مهم‌ترین بخش خانه محسوب می‌شود، قبل از همه تمیز می‌کنند. نوعی سوپ را که دربرگیرنده موادی مانند گوشت، گندم، برنج، سیب‌زمینی، پنیر، لوبیا، فلفل سبز، رشته فرنگی و تربچه است مخصوص سال نو درست می‌کنند.

تبتی‌ها روز دوم را با شرکت در مراسم مذهبی می‌گذرانند و سپس با استفاده از ترقه و مشعل از شر ارواح خبیثی که خانه‌شان را فراگرفته خود را خلاص می‌کنند. سرانجام با رسیدن اولین روز سال نو، خیلی زود از خواب بلند شده و پس از حمام لباس‌های نو را می‌پوشند و به دیدن خانواده و اقوام‌شان می‌روند و به یکدیگر هدیه می‌دهند و کنار هم غذا می‌خورند. روز بعد نوبت به دیدن دوستان و تفریح می‌رسد.

فیلیپین

در فلیپین مردم با هرچیزی که گرد و مدور است، به استقبال سال نو می‌روند. آنها حتما لباس‌های خالدار تن می‌کنند. فیلیپینی‌ها معتقدند دایره علامت سکه، ثروت و سعادت است. آنها با پوشیدن لباس‌هایی که طرح‌های گرد دارد، می‌خواهند فراوانی و ثروت به زندگی‌شان بیاورند. برخی از غذاهای خاص که ظاهرشان گرد است در این روزها سرو می‌شود.

مردم اطراف خانه‌هایشان سکه آویزان می‌کنند و معتقدند این کار باعث می‌شود سال جدید با پول همراه باشد. همچنین شب سال نو، اطراف خانه سر و صدا راه می‌اندازند تا ارواح خبیث بترسند و پا به فراربگذارند. در آخر، هنگام تحویل سال نو بیشتر چراغ‌های خانه را روشن می‌کنند تا مطمئن شوند سال نو برایشان روشنایی و شادی می‌آورد.

کره

اولین روز سال نو در کره سولنال نامیده می‌شود. در این روز خانواده‌ها و اقوام با دیدار یکدیگر برای سال نو آماده می‌شوند. آنها شب سال نو با آویختن ملاقه، چنگال یا الک‌های حصیری بردرخانه و دیوارها سعی می‌کنند کل خانواده را از روح شیطانی در سال جدید محافظت کنند.

مردم لباس‌های نوی خود را پوشیده و به دیدار بزرگ‌ترهای فامیل می‌روند و کوچک‌ترها در برابر افراد کهنسال اقوام باید مراسم تعظیم بجای آورند. بزرگ‌ترها نیز در مقابل به آنها پول و هدایا می‌دهند. غذای اولین روز سال نو آنها نیز شامل یک کاسه سوپ کیک برنج به نام توک کاک است. آنها معتقدند خوردن این سوپ عمر را طولانی می‌کند.