اسب ترکمن از اصل افتاد!

مهر: عدم حمایت، ممنوعیت صادرات، بالا بودن هزینه های پرورش و نگهداری، ورود اسبهای خارجی، نبود برنامه ریزی جامع سبب شده تا شمار اسب های اصیل ترکمن رو به کاهش رود. رغبت نداشتن پرورش دهندگان در اثر عدم حمایت از پرورش اسب اصیل ترکمن و شناسنامه دار نشدن نیز از دیگر عواملی است که روند انقراض اسب اصیل ترکمن را شدت بخشیده است. یک فعال و پرورش دهنده اسب اصیل ترکمن در این زمینه به خبرنگار مهر گفت: عمده ترین مشکل در این حوزه، حمایت نکردن دولت از فعالان پرورش اسب اصیل ترکمن و ارزش قائل نشدن به این گونه منحصربفرد است. علیرضا یوسف پور افزود: در حال حاضر هزینه ها و نهاده های دامی مانند یونجه و ... سرسام آور افزایش یافته است و این مسئله پرورش دهندگان را با مشکل مواجه کرده است. وی اظهار داشت: در یک دوره زمانی قیمت هر کیلوگرم یونجه به 800 تومان رسید و سایر نهاده ها و علوفه ها نیز رشد قابل توجهی یافته است. وی که هر سال در جشنواره اسب اصیل ترکمن شرکت دارد و در جشنواره هفتم با اسب کره مادیان یکساله بنام "آی سن" برتر شد، عنوان کرد: در حال حاضر پرورش دهندگان اسب اصیل ترکمن تنها با عشق و علاقه در این زمینه فعالیت دارند و نیازمند حمایت بیشتری هستند. یوسف پور گفت: با تمام مشکلات پرورش اسب اصیل ترکمن، گاهی اوقات با ورود یک گونه اسب خارجی، تمام زحمات هدر می رود و هزینه های کشش اسب ترکمن و ... فعالیت در این زمینه را سخت کرده است. وی به مشکل ممنوعیت صادرات اسب اصیل ترکمن اشاره کرد و اظهار داشت: از طرفی به دلیل آنکه گونه اسب ترکمن اصیل و خاص است و جزو ذخایر ژنتیک محسوب می شود از صادرات آن جلوگیری می شود و از سویی شاهد عدم حمایت از پرورش دهندگان هستیم. این پرورش دهنده اسب اصیل ترکمن عنوان کرد: متاسفانه شجره نامه ای در زمینه اسبهای اصیل ترکمن وجود ندارد، این درحالیست که در یک کشور دیگر مانند ترکمنستان می توان به شجره 10 نسل قبل یک اسب دسترسی پیدا کرد. وی افزود: حفظ ذخایر ژنتیک مستلزم حمایت بخش دولتی است و باید نسبت به شناسنامه دار کردن اسب اصیل ترکمن اقدام شود. یوسف پور افزود: در حال حاضر بیشتر پرورش دهندگان در کنار اسب ترکمن به پرورش اسبهای خارجی مانند تروبرد نیز می پردازند تا بتوانند برخی هزینه های نگهداری و پرورش اسب اصیل را تامین کنند. وی اظهار داشت: فعالان و پرورش دهندگان اسب اصیل ترکمن حمایت نمی شوند و به عنوان نمونه می توان به خانم فیروز که زحمات زیادی برای احیای این گونه اسب کشید، اشاره کرد و در آخر در بدترین شرایط جان به جان آفرین تسلیم کرد. این پرورش دهنده اسب اصیل ترکمن بیان داشت: گوش شنوایی برای رفع مسائل وجود ندارد و سالهاست که فعالان حوزه خواهان تهیه برنامه ای هستند تا اسب اصیل ترکمن از انقراض خارج شود. یوسف پور با بیان اینکه پرورش و نگهداری اسب اصیل ترکمن مشکلات زیادی دارد، گفت: پارسال 15 راس مادیان ترکمن داشتم که مجبور شدم در یکسال اخیر هشت راس آن را به فروش برسانم. وی کم بودن تعداد کورسهای اسب اصیل ترکمن را از دیگر دغدغه ها برشمرد و گفت: هر هفته مسابقات اسبدوانی برگزار می شود ولی تنها یک کورس آن به اسب اصیل ترکمن اختصاص دارد که افزایش تعداد کورسها و جوایز می تواند رغبت پرورش دهندگان را بیشتر کند. وی خواهان اتخاذ برنامه جامع و هدفمند برای احیای نسل اسب ترکمن و حمایت از فعالان این حوزه شد. مهر، شناسایی ذخایر ژنتیکی مناطق و تاکید بر حفظ آن، معرفی و انتخاب نژادهای برتر، جلب حمایت سرمایه گذاران، محققان و دیگر دست اندرکاران برای توسعه و تحقیقات کاربردی و ایجاد فرصتهای شغلی و ارتقای درآمد پرورش دهندگان می تواند در احیای نسل اسب ترکمن موثر باشد. اسب اصیل ترکمن با قامت برافراشته، گردن بلند، گوش های زیبا، سر کوچک و پوزه‌ای زیبا، دم بلند و ساق های کوچک و مقاوم براحتی از سایر نژادهای اسب قابل تمایز است. گوشهای بلند و متحرک، سینه فراخ و متناسب، کپل کم شیب با عرض خوب، مفاصل قوی، سمهای محکم با زاویه مناسب و تحمل حرکات سنگین ورزشی از جمله ویژگی های اسب اصیل ترکمن است که اکنون به ندرت در گوشه کنار گلستان دیده می شود. کهر، نیله، کرنگ، سمند و قره کهر از رنگ های اصلی این نژاد بوده و نژادهای شناخته شده از اسب ترکمن در سه گروه یموت، آخال، چناران (مخلوط از تلاقی اسب ترکمن و عرب) دسته بندی شده اند. اگرچه صادرات این اسب به خارج از کشور ممنوع است اما واردات اسبهایی از کشورهای پاکستان و انگلیس در دهه های 40 به بعد، نسل این اسب زیبا و منحصر بفرد را در کشور به مخاطره انداخته است.