لبخند میلیون دلاری

سرویس خواندنی های فردا:

یک صحنه مشهوری در فیلم فارست گامپ وجود دارد. در این فیلم شخصیت فارست گامپ، که نقش آن را تام هنکس بازی می‌کند، شروع می‌کند به دویدن و‌‌ همان طور ادامه می‌دهد. فارست به مدت سه سال در شهر‌ها و جاده‌های آمریکا می‌دود و توجه بسیاری را به خود جلب می‌کند. به طوری که عده‌ای هم همراه او می‌شوند و قسمت‌هایی از مسیر را پشت سرش می‌دوند. وقتی یک کامیون از کنار او عبور می‌کند و گل و لای به سر و صورت او می‌پاشد، یکی از همین هوادار‌ها یک تی‌شرت زرد رنگ به او می‌دهد تا صورتش را تمیز کند. وقتی فارست تی‌شرت را پس می‌دهد، آن مرد می‌بیند که لجن طرح ساده‌ای روی تی‌شرت ایجاد کرده است: الگوی ساده‌ای از یک چهره خندان. الگویی شامل دو چشم بیضی‌شکل و باریک، یک لبخند بسیط و دایره‌ای که همه‌ این‌ها را در بر گرفته. این لحظه‌‌ همان لحظه «یافتم یافتم» ِ ارشمیدس است. آن مرد بلافاصله متوجه پتانسیل عظیم این نقش می‌شود و ما هم می‌فهمیم که او کالایی با این طرح را به صورت انبوه تولید خواهد کرد. البته فارست گامپ نام شخصیتی خیالی است، اما مردی با تی‌شرت زرد، ترکیبی است از دو برادر که در دنیای واقعی وجود دارند. این دو برادر اهل کالیفرنیا مورای و برنارد اسپین نام دارند و این چهره خندان را به یک مد جهانی تبدیل کرده‌اند. این دو برادر در سال ۱۹۷۰ با فروش کارت تبریک کسب و کار کوچکی را می‌چرخاندند و به تازگی شروع به فروختن مدال‌هایی کرده بودند که طرح یک چهره خندان داشت. کمی بعد کالاهای خندانک‌دار دیگری را هم به لیست فروششان اضافه کردند. چیزهایی مثل لیوان، برچسب، شیشه مربا و جاکلیدی‌هایی که این چهره خندان روی آن‌ها نقش بسته بود. برادران اسپین در فوریه ۱۹۷۱ این چهره خندان را به نام خودشان ثبت کردند و قانوناً مالک آن شدند. محبوبیت این لبخند ساده غیر قابل تصور بود: در سال ۱۹۷۳ بیش از دوازده میلیون عدد از مدال‌های خندانک‌دار فروش رفته بودند که پول حاصل از آن بیش از یک و نیم میلیون دلار بود. این لبخند مثل یک ویروس واگیردار به سرعت در تمام آمریکا انتشار یافت و تبدیل شد به بخشی از فرهنگ آمریکایی. درست مثل صلیب شکسته که نماد آلمان نازی بود، این خندانک هم تبدیل شد به نماد فرهنگ و زندگی آمریکایی. کمی بعد می‌شد این چهره خندان را روی هر چیزی پیدا کرد: از ظرف‌های پلاستیکی ارزان‌قیمت تا سر در فروشگاه‌های بزرگ. این لبخند ساده نه تنها مورای و برنارد را میلیونر کرد، بلکه آن‌ها را چهره‌های سر‌شناسی تبدیل کرد، برادرانی که مردم به آن‌ها «برادران لبخند» می‌گفتند. اما برادران اسپین، خالقان اصلی این لبخند نبودند. اینکه واقعاً چه کسی برای اولین بار این لبخند را طراحی کرده است، معلوم نیست. ولی عده‌ای بر این باورند که طرح این خندانک را شخصی به نام هاروی بال طراحی کرده است. هاروی بال یک هنرمند تجاری بود که در ماساچوست زندگی می‌کرد. گفته می‌شود در سال ۱۹۶۳ یک شرکت بیمه به او سفارش طرحی را داد که وجدان کاری را در بین کارمندان این شرکت بالا ببرد. او هم در کمتر از ده دقیقه یک دایره زرد رنگ کشید و برای آن دو چشم کوچک و یک لبخند بزرگ گذاشت. در خلال دهه شصت این لوگو ده‌ها هزار بار روی نشان‌ها و کاغذهای این شرکت بیمه چاپ شد، اما دستمزدی که به هاروی بال پرداخت شد، تنها ۴۵ دلار بود. هاروی پیش از آنکه بتواند حق خودش را از طراحی این لوگو بگیرد، در سال ۲۰۰۱ از دنیا رفت. ریشه این طرح هر چه که باشد، این خندانک برای بیش از نیم قرن یک عنصر مهم فرهنگ دیداری بوده است. شاید دلیل موفقیت آن، طرح ساده‌اش باشد، طرحی که به سادگی و روی هر چیزی قابل پیاده‌سازی است. منبع: دیلی تلگراف