نوار کاست 50 ساله شد

نوارکاست یک سخت افزار فنوگرافیکی بر روی نوار مغناطیسی است که تا پیش از آغاز قرن ۲۱ به خاطر قیمت پایین و سهولت استفاده از آن از محبوبیت بسیار بالایی برخوردار بود.

نوارکاست از یک محفظه کوچک و دو قرقره تشکیل شده است که نوار مغناطیسی دور آنها پیچیده می شود و می توان بر روی این نوار، ماده صوتی را ثبت کرد.

این حمایت صوتی را شرکت فیلیپس در سال ۱۹۶۲ اختراع کرد و یکسال بعد در آگوست ۱۹۶۳ از آن در نمایشگاه رادیوی برلین که امروز با عنوان نمایشگاه محصولات الکترونیکی مصرفی برلین شناخته می شود رونمایی کرد. تولید جهانی این ابزار از سال ۱۹۶۵ در هانفور آلمان شروع و به موازات آن فروش نوارهای از پیش ضبط شده نیز آغاز شد.

طول نوار، مدت زمان نوارکاست را نشان می دهد. ضبط و پخش محتوای صوتی در هر دو طرف نوار امکانپذیر است.

رایجترین فرمتهای نوارکاست C۴۶ (ضبط ۲۳ دقیقه در هر طرف)، C۶۰ (ضبط ۳۰ دقیقه در هر طرف) و C۱۲۰ (ضبط ۶۰ دقیقه در دقیقه) هستند.

حتی اگر امروز به خاطر فرمتهای دیجیتال صوتی به ویژه MP۳ نوارکاست آخرین روزهای حیات خود را پشت سر می گذارد جوانان دهه های ۸۰ و ۹۰ به خوبی با این مفهوم آشنا هستند.

پس از اختراع نوارکاستها دستگاههای ضبط و پخش موسیقی ویژه خودروها وارد بازار شدند که با نام آشنای "رادیوپخش" شناخته می شدند و سپس سونی در سال ۱۹۷۹ "واکمن" را پا به عرصه وجود گذاشت. به این ترتیب، نوارکاستها از خانه ها خارج و با دنیای داشبورد خودروها و جیب جوانانی که در خیابان با واکمن خود موسیقی گوش می دادند نیز آشنا شدند.

نوارکاست برای صنعت یک مزیت بزرگ داشت. درحقیقت، از یک طرف قرقره ها و جلد پلاستیکی نوارکاستها بسیار شکننده بود و به راحتی می شکست و از طرف دیگر، چوپ پنبه ای که زیر نوار مغناطیسی قرار می گرفت اتصال محکمی نداشت و پس از مدت زمان کوتاهی از جلد جدا می شد. با جدا شدن چوب پنبه، نوار داخل ضبط پیچیده می شد، بنابراین پس از مدتی باید نوارهای جدید خریداری می شد.

هرچند، بسیاری از جوانان دیروز هنوز به یاد می آورند که پس از پیچیده شدن نوار، آن را با یک خودکار بیک دوباره جمع می کردند و از یک تکه پنبه شده به جای چوب پنبه استفاده می کردند.

در زمانی که هنوز خبری از حافظه های فلش "یو. اس. بی" و حمایتهای اپتیکی "سی. دی" نبود، جوانان باید تا نیمه های شب بیدار می ماندند تا آهنگ مورد علاقه خود را از رادیو ضبط کنند. سپس باید نوار را بارها عقب و جلو می بردند تا از ضبط با کیفیت بالا مطمئن شوند.

در ماه می سال ۲۰۰۷ بزرگترین فروشگاه زنجیره ای لوازم الکترونیکی در انگلیس اعلام کرد که عصر تولید و فروش نوار کاست در این کشور به پایان رسیده است.

در آنزمان روزنامه تلگراف در این باره توضیح داد : "فروش نوار کاست در این کشور در مدت ۱۵ سال گذشته و با ورود لوح های فشرده و پخش کننده های MP۳ با کاهش قابل ملاحظه ای همراه بوده است. با وجود این در حال حاضر هنوز ۵۰۰ میلیون نوار کاست در انگلیس در گردش است که بیشتر برای پخش کننده های خودروها استفاده می شوند ."

فروش نوار کاست در انگلیس از ۸۳ میلیون در سال ۱۹۸۹ به نیم میلیون در سال ۲۰۰۵ کاهش یافت تا به این ترتیب پایان عصر این ابزار صوتی در سال ۲۰۰۷ اعلام شد.

در شرایطی که شرکت سونی در سال ۲۰۱۰ اعلام کرد پس از ۳۰ سال با "واکمن" که به عنوان اولین پخش کننده قابل حمل تاریخ شناخته می شود وداع می کند و سال گذشته شرکتهای تهیه کننده موسیقی تصمیم گرفتند تولید آلبوم روی CD را تا پایان سال ۲۰۱۲ متوقف و محتواهای موسیقی را تنها از راه فروشگاههای آنلاین عرضه کنند، هنوز بسیاری از مردم در نقاط مختلف دنیا از نوارکاستها استفاده می کنند و بنابراین، نمی توان گفت که این ابزار کاملاً مرده است.

اما باوجود اینکه تقریبا دیگر کسی از نوارکاست استفاده نمی کند هنوز کسانی در دنیا هستند که دوست دارند بدون صرفه هزینه های زیاد و استفاده از دستگاههای پیشرفته، نوارهای قدیمی خود را حفظ کنند و به آنها در فرمتهای دیجیتال گوش دهند.

به همین منظور در آوریل ۲۰۱۱ شرکت ژاپنی "تانکو" گجت جدیدی راعرضه کرد که می تواند با هزینه پایینی این کار را انجام دهد.

این دستگاه که Cassette Mate نام دارد شبیه به یک واکمن است که می توان داخل آن یک نوارکاست را قرار داد.

Cassette Mate می تواند از طریق اتصال با پورت "یو. اس. بی ۲.۰" به رایانه وصل شود و در زمان پخش محتویات صوتی داخل نوار، این صوت را به نرم افزاری که بر روی رایانه نصب شده است ارسال کند.

این نرم افزار می تواند محتوای صوتی را ضبط کرده و سیگنالهای آن را به فرمت دیجیتال رمزگذاری کند و به این ترتیب یک فایل صوتی در فرمتهای WAV، MP۳ و یا WMA با سرعت ۱۲۸ کیلوبیت بر ثانیه را به دست آورد.