چه عواملی بيشتر سبب بروز افسردگی در زنان می‌شوند؟

ایسنا:‌ افسردگي يک بيماري فراگير و ناتوان کننده است که هم زنان و هم مردان را مبتلا مي‌سازد اما طبق آمار پزشکي مستدل نرخ شيوع اين اختلال رواني يا به اصطلاح روانپزشکان، سرماخوردگي رواني در زنان تقريبا دو برابر بيشتر از مردان است. بي ترديد ژن‌ها در بروز افسردگي شديد در زنان نقش مهمتري دارند. روانشناسان در چندين بررسي مختلف با اين نتيجه رسيده‌اند که احتمال ارثي بودن استعداد ابتلا به افسردگي شديد در زنان به ميزان قابل ملاحظه‌اي بيشتر است. آنها مي‌گويند هرچند ژن‌هاي موثر در افسردگي در هر دو جنس زن و مرد به هم ربط دارند اما دقيق شبيه به هم نبوده و عملکرد يکساني ندارند. به گزارش مجله آنلاين سايکولوژي تودي، بررسي‌ها نشان مي‌دهد که به طور معمول تاثير ژن‌هاي افسردگي در زنان بيشتر از مردان است. همچنين ممکن است ژنهايي وجود داشته باشند که احتمال افسردگي را در زنان و در پاسخ به محيط متغير هورموني آنها، تشديد مي‌کنند. براي مثال شواهد پزشکي و آزمايشگاهي وجود دارد که نشان مي‌دهند گروهي از زنان بويژه در دوران پس از زايمان و در مرحله پيش از قاعدگي، مستعد افسردگي هستند. اين نوع افسردگي در خانواده‌ها وجود دارد اما مردان را تحت تاثير قرار نمي‌دهد چرا که آنها تقريبا هرگز به اين تغييرات هورموني دچار نمي‌شوند. به طور کلي نوع عوامل موجود در زندگي يک زن نفش مهمي در بروز افسردگي ايفا مي‌کنند. عوامل خاصي مانند بچه دار شدن و زايمان،‌ هورمون‌هاي ژنتيکي و شخصيتي، عوامل بيولوژيکي و رنج‌هايي که زنان در زندگي خود متحمل مي‌شوند، همگي در اين زمينه اثرگذار هستند. البته زنان بسياري هستند که با اين عوامل روبه رو شده‌اند اما هيچ کدام از علائم بيماري افسردگي در آنها مشاهده نشده است. بنابراين بروز يا عدم بروز اين علائم تا حد زيادي به فيزيولوژي و مسائل هورموني، تفکرات و شکل زندگي زنان بستگي دارد. به گزارش ايسنا، افسردگي کلينيکي روي خلق، ذهن، جسم و رفتار شما تاثير مي‌گذارد. وراثت، محيط و فاکتورهاي جسمي رواني اجتماعي عوامل دسته بندي شده اصلي در بروز علائم اين اختلال هستند که گاهي اوقات به حدي پيشرفت مي‌کند که فرد را از زندگي معمول و ارتباط گرفتن با ديگران ساقط و ناتوان مي‌کند. روانپزشکان تاکيد دارند که يکي از متداول‌ترين درمان‌ها جهت بيماري افسردگي تجويز داروهاي ضد افسردگي، روان درماني و يا ترکيبي از هر دو روش است. هر کدام از اين درمان‌ها مي‌تواند با در نظر گرفتن ماهيت و شدت افسردگي در افراد مختلف به کار گرفته شوند و البته تا حدود برتري هر کدام از انواع درمانها، بستگي به خود بيمار و شرايط وي دارد. در افسردگي‌هاي جزئي و خفيف يکي از اين درمان‌ها و يا هر دو نوع درمان مفيد است در حالي که در افسردگي‌هاي شديد و ناتوان کننده معمولا اولين قدم در درمان، تجويز دارو است. در درمان ترکيبي، دارو مي‌تواند به سرعت علائم جسمي مربوط به بيماري افسردگي را از بين ببرد، در حالي که روان درماني به فرد مي‌آموزد که چگونه با استفاده از طرق موثر به حل مشکلات بپردارد. تصميم گيري براي انتخاب هر يک از اين شيوه‌ها تنها بر عهده پزشک متخصص است. اين مطالعات در مجله رشد و روان درماني منتشر شده است.