خبرگزاری فارس: روز گذشته و پس از تعیین گزینههای شهرداری تهران آنچه پررنگ بود و به چشم آمد صف کشیدن پیرمردهای بازنشسته با حمایت پدرخواندههای این جریان برای تصدی شهرداری تهران بود. "جوانگرایی" کلیدواژهای است که در سالهای اخیر به دفعات در تیتر رسانههای اصلاح طلب دیده شده و از زبان بسیاری از فعالان مدعی اصلاح طلبی شنیده شده است. این نقد که چرا جریان اصلاحات که ادعای یک جریان پیشرو! دارد به نیروهای جوان خود میدان نمیدهد و به عنوان پوسترچسبان به آنها نگاه میکند، همواره مورد انتقاد جوانان اصلاح طلب بوده است. در انتخاب شهردار پایتخت این مساله بیش از پیش دیده شد. محمدعلی نجفی فردی سالخورده و خسته پس از رای شورای شهر به سکانداری شهرداری تهران به فراخور سن و سالش نتوانست دردی از پایتخت دوا کند. این در حالی است که نجفی و امثال او میتوانستند در نقش مشاوری با تجربه کنار یک مدیر اجرایی جوان وضعیت شهر را تا حد قابل قبولی سامان دهند. روز گذشته و پس از تعیین گزینههای شهرداری تهران آنچه پررنگ بود و به چشم آمد صف کشیدن پیرمردهای بازنشسته با حمایت پدرخواندههای این جریان برای تصدی شهرداری تهران بود.
بازنشستههایی که پاسخ درستی به این سوال نداده اند که در این سالها چه گلی به سر این مردم زده اند که باز هم احساس تکلیف میکنند و برای گرفتن پست کورس میگذارند. رهبران جریان اصلاحات همیشه از منویات رهبری دور بوده اند و حکمت توصیههای ایشان را در نیافته اند. تاکید مکرر ایشان بر حضور جوانان در صحنهها و واگذاری امور به آنها کلیدواژهای انکار نشدنی است. اما جوانان در جریان مدعی اصلاحات تنها پوستر چسبانهایی هستند که در بزنگاههای تاریخی همیشه سپر بلا قرار میگیرند.
دیدگاه تان را بنویسید