نجفی مجبور به استعفا از شهرداری شد؟

خبرگزاری فارس: استعفای محمدعلی نجفی از شهرداری تهران نتوانست بدون حاشیه و سیاه نمایی باشد و همچون دوره‌ای در ساختمان شهرداری بود، سیاست اصلی حامیان اصلاح طلب او بر مدار تناقض و انحراف از واقعیت استوار بود.

خروج نجفی، شهردار تهران از شهرداری یک روایت غالب داشت. وی در دو نامه‌ای که برای استعفای خود تنظیم کرده بود، ابتلا به یک بیماری سخت را دلیل اصلی کناره گیری از مدیریت شهری عنوان کرد، ولی با این وجود اطرافیان و حتی مشاورانش سعی کردند تا روایت دیگری را به عنوان دلایل استعفای شهردار مطرح کنند. روایت‌هایی که از سوی حامیان نجفی در رسانه‌ها مطرح شد، بیشتر حول و حوش فشار رقبا و نهاد‌های خاص بود. پیاز داغ این سناریو نیز با احضار شهردار به دادسرا به خاطر جشن برج میلاد و داستان کذب فسادستیزی او داغ می‌شد. در این برداشت نجفی کسی بود که در شهرداری با فساد، تبانی و رانت در حال جنگ تن به تن بود و باند‌های مخوف فساد که دارای منافعی در تهران بودند، زمینه فشار علیه او را مهیا کردند. داستانی زیبا و دهان پُرکن که تمامی عملکرد نجفی را در خود خلاصه می‌کرد، ولی در پشت این غبار و در عالم واقعیت شهردار ضعیفی قرار داشت که نمی‌توانست حتی یک برف ساده را مدیریت کند یا در بحران‌ها همیشه غایب و در خواب زمستانی بود. تلاش برخی از اعضای شورای شهر و اصلاح طلبان حامی نجفی جهت ارائه روایت وارونه از استعفای نجفی به دلایل خاصی صورت می‌پذیرفت. محمود میرلوحی، عضو شورای شهر و شورای عالی سیاسگذاری اصلاح طلبان در اظهاراتی پیش از بررسی نامه دوم استعفای نجفی به موضوع در نظر گرفتن منافع اصلاحات اشاره کرده بود: «اگر به راحتی استعفا را بپذیریم، اعتماد به شورا کاهش می‌یابد» ... اگر استعفای نجفی را قبول کنیم باعث می‌شود، این ابهامات و سوالات باقی بماند. اصلاح طلبان پشتوانه رأی به لیست امید بودند و شورای شهر و مدیریت آقای نجفی در این مساله ذی‌نفع هستند؛ در نتیجه باید منافع آن‌ها را نیز در نظر گرفت.» از دست دادن پشتوانه پایگاه اجتماعی یکی از عمده ترس‌هایی بود که شورای شهر را علاوه بر مقاومت در پذیرش استعفای نجفی به سمت اظهارات غیرواقعی از دلایل این کناره گیری کشاند و توپ را به زمین حریف انداخت. اصطلاح «فشارها» در تمامی این اظهار نظر‌ها دیده می‌شد، ولی هیچ مصداق رسمی و صحیحی ارائه نمی‌شد. اما برای مصداق بخشی به این موضوع به ارائه فکت‌های دروغ و شایعه سازی تن داده شد؛ مانند روایتی که از دیدار رئیس شورای شهر و رهبر معظم انقلاب از سوی افرطیون اصلاح طلب مطرح شد. این دیدار به گفته محسن هاشمی در حاشیه جلسه‌ای بود و پیرامون موضوع چاپ خاطرات آیت الله هاشمی رفسنجانی مشورت‌هایی گرفته شده بود. در همین رابطه برخی از اصلاح طلبان و مقامات دولتی نیز که دارای روابط نزدیکی به محمدعلی نجفی هستند، همان روایت بیماری و عدم توانایی نجفی برای ادامه کار در شرایط خاص را نقل کردند. غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران با بیان اینکه ‍‍تحلیل اشتباه درباره استعفای نجفی موجب ایجاد بگو و مگو با قوه قضاییه می‌شود، عنوان کرده بود: «نجفی فرد دروغگویی نیست و دو بار به دلیل کسالت استعفا داده است. نجفی آنقدر شهامت دارد که اگر فشاری به او وارد شود بگوید که به خاطر همین فشار‌ها استعفا داده است، من نجفی را فرد دروغگویی نمی‌دانم.» همچنین اسحاق جهانگیری، معاون اول دولت در اظهاراتی در اجلاس عمومی شورای عالی استان‌ها نیز به موضوع استعفای نجفی و دلیل اصلی آن اشاره کرد: «اگر آقای نجفی خودش نمی‌خواست از شهرداری برود، هیچ کسی نمی‌توانست او را مجبور به کناره‌گیری کند. اینکه مسئولی با یک فشار، از میدان بیرون رود، این طور مسئولی اصلاً نباشد بهتر است؛ البته خود آقای نجفی به من گفت که به خاطر بیماری جدید توانایی ادامه کار را ندارم.» اینگونه اظهارات درباره استعفای نجفی و دلایل آن در حالی ادامه دارد که خود شهردار مستعفی نیز بار‌ها بیماری را عامل اصلی کناره گیری دانسته بود و از اعضای شورای شهر خواهش کرده بود که مسائل سیاسی را در ان دخیل ندانند. با این وجود و مبرهن بودن خروج شهردار ۷ ماهه از بهشت که تقریبا اکثر زعمای اصلاح طلب به آن اشاره کرده اند، پیاده نظام این حزب و افراطیون اصلاح طلب قصد ندارند تا از گزاره‌های قدیمی خود عدول کنند. به هر حال نجفی به زعم آن‌ها استعفا داده و هزینه‌هایی را متحمل جبهه اصلاحات کرده است، بر همین اساس حامیان و تندرو‌های اصلاح طلب قصد دارند تا این هزینه‌ها را به سمت رقیب و نهاد‌های حاکمیتی نیز گسیل دارند تا با انحراف در افکار عمومی خود را از هرگونه ضعف مدیریتی و عدم توانایی در مدیریت اجرایی مصون دارند.