عواقب سیاست‌زدگی در مدیریت شهری تهران/ تدبیر شورای پنجم چیست؟/ آیا شورای شهر تمام چهارسال را به اختلاف و دعوا خواهد گذراند؟

سرویس اجتماعی فردا: نجفی به بهانه بیماری کنار رفت و حالا پرسش اصلی این است که چرا شورای پنجم به رغم سوابق این فرد در استعفا و بیماری بازهم مدیریتی بی ثبات را در شهرداری ایجاد کرد، مدیریتی که توانی در اداره کلانشهر تهران نداشت و تنها باعث شد جریان اصلاحات بعد از گذشت ۸ ماه فرصت را از دست بدهد.

مسئله رفتن نجفی نیست بلکه مسئله این است که اگرچه مکارم فعلا سرپرست شهرداری تهران است، اما شورای شهر باید هرچه زودتر دست به کار شود و شهرداری مناسب و البته کارآمد را برای پایتخت انتخاب کند تا دوباره حکایت گذشته تکرار نشود. البته لازمه تحقق این امر، دوری از بازی‌های فریبکارانه سیاسی و تمرکز بر روی مطالبات مردم است.

اگرچه نجفی به بهانه بیماری کنار رفت، اما پرسش اصلی این است که چرا شورای پنجم به رغم سوابق این فرد در استعفا و بیماری بازهم مدیریتی بی ثبات را در شهرداری ایجاد کرد، مدیریتی که توانی در اداره کلانشهر تهران نداشت و تنها باعث شد جریان اصلاحات بعد از گذشت ۸ ماه فرصت را از دست بدهد و حالا این فرصت سوزی‌ها نباید دوباره اتفاق بیفتد و یا مسائل حاشیه‌ای و دعوا‌های درون جناحی جای خودش را به کار و تلاش بدهد، زیرا در حال حاضر هنوز زمزمه‌های حاکم بودن این مسئله در شورا و شهرداری شنیده می‌شود.

در هنوز بر همان پاشنه می‌چرخد!

علی شکوری راد فعال سیاسی اصلاح طلب و دبیرکل حزب اتحاد ملت در توئیتری نوشت: «برای ما مهمترین موضوع در شهر تهران موفقیت شورای شهر و شهرداری در تامین انتظارات شهروندان است. شهری می‌خواهیم آباد، امن و زیبا با مدیران و مسئولانی امانتدار و بری از فساد تا شهروندان در آن آسایش و رضایت داشته باشند. نجفی چنین می‌خواست، چنین بود و موفق. شهردار بعدی هم چنین باید».

این سخن یا سخنان مشابه اثبات می‌کند که «در هنوز بر همان پاشنه می‌چرخد» و جریان اصلاحات به رغم انتقاد صاحب نظران و نارضایتی مردم قصد ندارد از مواضع گذشته خود دور شده و قدری به فکر ثبات در مدیریت شهری و انتخاب شهرداری باشد که به جای فرافکنی و فرار رو به جلو، دنبال کار و توسعه هرچه بیشتر کلانشهر تهران باشد.

این اتفاقات نامبارک بزرگترین صدمه را به این کلانشهر وارد کرده و اگرچه نمی‌توان به صورت دقیق محاسبه کرد که ظرف ۸ ماه گذشته چه میزان هزینه به شهرداری تهران و شهروندان بابت کم کاری و ناکارآمدی تحمیل شده، اما می‌توان تا حدودی حدس زد که آفت تعطیلی پروژه‌های شهری و بی ثباتی در اداره این کلانشهر چه هزینه‌های مضاعف و به اصطلاح گزافی را به کالبد و جسم و روح این کلانشهر تحمیل کرده است و به اعتقاد کارشناسان و صاحب نظران باید این روند مورد اصلاح و بازبینی قرار گیرد. تسریع در روند انتخاب شهردار هم مسئله‌ای اساسی است که نباید در حواشی و جار و جنجال‌های سیاسی به درازا بکشد.

آسیبی که متوجه شهر است ...

به اعتقاد اسماعیل دوستی، عضو سابق شورای شهر، «شورا باید جلسات فشرده بگذارد و ظرف ده روز شهردار کارآمدی برای شهر تهران انتخاب کند، بدون شک اگر بیشتر از این زمان طول بکشد، این عدم انتخاب به موقع شهردار به کار‌های خدماتی و عمرانی و اجتماعی آسیب می‌رساند».

ابوالفضل قناعتی، عضو سابق شورای شهر تهران هم معتقد است: «یک شهردار چهار سال فرصت دارد تا خدمت کند و همان طور که می‌دانید تهران یک شهر زنده است که نیاز به تغییر و تحول دارد و اگر عمر مدیریت شهری در این چهار سال بخواهد به تودیع و معارفه و مسائل این چنینی بگذرد چیزی برای مدیریت شهری باقی نمی‌ماند».

بی تردید تزلزل و ناپایداری مدیریت شهری از بن بست جریان اصلاحات حکایت دارد، جریانی که رسما با انتخاب نجفی به این بی ثباتی دامن زد و نشان داد که شورای شهر به دنبال شهرداری است که از خود قدرت تصمیم گیری نداشته باشد و بیش از همه تابع اوامر شورا و اصلاح طلبان باشد.

سرانجام شورای اول در عاقبت شورای پنجم

ارائه گزارش سیاه نمایی و تخریب قالیباف نمونه‌ای از دستورکار‌های ویژه نجفی بوده است که صرفا خود در ارائه آن نقشی نداشته و جریان اصلاحات در جمع آوری این گزارش کذب و اغراق آمیز سهم بسزایی داشته اند بنابراین با تداوم این روند هیچ شهرداری نخواهد توانست در طولانی مدت بر کرسی مدیریت شهری تهران تکیه بزند و شاید بی راه نباشد اگر بگوییم این مسئله می‌تواند کار شورای پنجم را نیز همانند شورای شهر اول به انحلال بکشاند.

البته با تغییر رویه و یا تغییر استراتژی می‌توان نسبت به اداره شهر تهران امیدوار بود، اما سوال اینجاست که تدبیر شورا برای زمان فعلی چیست؟ چه شهرداری انتخاب خواهند کرد با چه ویژگی هایی؟ آیا بازهم سیاست زدگی و دعوا میان اینکه چه کسی شهردار شود، جای مصلحت اندیشی و توجه به مطالبات مردم را خواهد گرفت؟ بی شک همین مسائل سبب شد تا نجفی انتخاب شود، کسی که باز‌ها مورد انتقاد اعضای شورا و حتی جریان اصلاحات بود و اعضای این حزب برای رفتن او از شهرداری لحظه شماری می‌کردند، زیرا بیشتر از هرکس دیگری می‌دانستند که او مرد این میدان نیست پس باید این بار شهرداری انتخاب کنند که فارغ از جناح بندی‌های سیاسی مرد این میدان باشد وگرنه دوباره شهر در بحران و ناپایداری با مشکلات بی شماری مواجه می‌شود.

بر این اساس پرویز سروری دیگر عضو سابق شورای شهر تهران گفته است: «افزایش نارضایتی شهروندان از سوء مدیریت و عملکرد ضعیف شهرداری منجر به اعلام نارضایتی و اعتراضات مردمی در فضای مجازی شد، زیرا کارنامه شهرداری تهران در این مدت فاقد گزینه‌های قابل قبولی در مدیریت هماهنگ، منسجم و خادم است. حوادث اضطراری اخیر نشان داد مدیریت شهر تهران چابک و فعال نیست بلکه به جای تمرکز بر فعالیت‌های مهم شهری، نگاهی ستادی به عرصه‌های عملیاتی و میدانی دارد در حالی که نگاه ستادی اساساً با نیاز‌های شهری به خصوص در زمان اضطرار همخوانی ندارد».

اگر اعضای شورا با همین روال پیش بروند، آنگاه دیگر نمی‌توان به عملکرد آنان در درازمدت خوشبین بود. اکنون کلانشهر تهران شهردار ندارد و فعلا حسین مکارم در کسوت سرپرست، اداره امور را بر عهده گرفته است، اما وقتی نجفی در قامت شهردار کار موثری در حوزه‌های مختلف شهری نکرد نباید انتظار داشت شخصی به عنوان سرپرست بتواند امور را رفع و رجوع کند و همین مسئله نیز تاییدی چند مرتبه‌ای بر لزوم انتخاب هر چه سریعتر شهرداری مقتدر و با صلاحیت برای پایتخت است.