سرویس اجتماعی فردا: یاسر فریادرس از مخاطبان فردا در مطلبی که برای ما ارسال کرده است نوشت: صدها اتوبوس جلوی آزادراه تهران-قم صف کشیدهاند. ساعت ۵ صبح، هشتم بهمن ماه ۱۳۹۶ است و یک ساعتی است که اتوبوسها یک متر هم جلو نرفته اند. آسمان شهر قم، کم کم رو به روشنایی میرود و زمینش با این که برف کمی به خود دیده است پر است از ماشینهای در راه مانده به علت کولاک راه تهران.
با سر زدن سپیده، جماعتی برای نماز کنار اتوبوسها در سرمای چند درجه زیر صفر، ایستاده اند و کمی بعد اتوبوسهایی که از شهرهای تقریبا نزدیک راهی تهران شده اند با اعلام این خبر که فعلا راه باز شدنی نیست با زحمت دور میزنند و مبدا را مقصد خود میکنند. اتوبوسهای دیگر هم مسافران خود را هر طوری که هست قانع میکنند تا حداقل بدون مسافر تکلیف روشن تری داشته باشند.
در این ساعات نه تنها از حجم اتوبوسهای تلمبار شده پشت آزاد راه کم نمیشود بلکه لحظه به لحظه صف اتوبوسها طولانیتر میشود و جالب اینجاست که راهداری یا پلیس راه به مشاهده وضعیت جادهها جلوی حرکت از مبدا را نمیگیرد و اتوبوسها با دریافت کرایه کامل مسافران را نیمه راه پیاده میکنند.
مسافران مانده در راه حالا وسط سرمای قم گیر افتاده اند. نزدیک به دو ساعت هیچ پیشنهادی از طرف هیچ ارگانی ارائه نمیشود و مردم سر در گم هر کدام به سویی می روند. نهایتا پلیس راه اعلام میکند مصلای قم آماده پذیرش مسافران برای استراحت است و بعد از آن اعلام میشود تنها راه غیر مسدود به سمت تهران فقط راه آهن است.
حجم عظیم مسافران اتوبوس از شهرهای مختلف به یکباره راهی راه آهن قم می¬شود و باجه خلوت بلیط فروشی راه آهن قم ناگهان با بحران مواجه میشود.
ساعت ۱۰:۳۰ دقیقه صبح است و تمام بلیطهای هشتم بهمن ماه به فروش رفته است و غرفه بلیط فروشی بلیطهای ۵ صبح نهم بهمن را کماکان با استقبال مشتریان به فروش می رساند. اولین سرویس قم به تهران همین ساعت قرار است حرکت کند. ازدحام جمعیت به حدی است که باجه کنترل نمیتواند بلیط افراد را چک کند و جمعیت به سمت قطار حمله ور میشود به حدی که راهروهای قطار هم پر از جمعیت است.
سرویس بعدی که بلیط آن همان صبح اول وقت تمام شده است، ساعت ۱۴:۳۰ است که خبر تاخیر سه ساعته آن اغلب مسافران را کلافه میکند. از تلویزیون اعلام میشود که چند قطار به صورت فوق العاده راهی این مسیر خواهند شد. جمعیت کمی آرامش میگیرد، هرچند خبری از قطار فوق العاده نمیشود.
ساعت ۱۷ و بالاخره قطار ساعت ۱۴:۳۰ وارد ایستگاه میشود. گفته میشود به دلیل شرایط موجود مسافران در راه مانده به صورت رایگان با این قطار و قطار بعدی راهی تهران خواهند شد. قطار ظرف چند دقیقه پر میشود.
تقریبا تمام کسانی که سوار قطار شدهاند مسافرانی هستند که از شب قبل در راه بودهاند؛ جماعتی خسته از شهرهای مختلف. قطار چند کیلومتری حرکت میکند و هنگامی که خاطر مسافران کمی آسوده میشود، قطار توقف میکند و ماموری علی رغم گفته قبلی که سفر رایگان است با کارت خوان وارد واگنها میشود و از افرادی که بلیط ندارند کرایه را دریافت میکند و چیزی راجع به بسته بودن مسیر نمیگوید.
ساعت حدود ۱۸:۳۰ است، کرایهها که جمع میشود، قطار هنوز متوقف است. بلندگوی سالنها اعلام میکند به علت نقص فنی ایستگاه تهران، قطاری که پیش از این ۳ ساعت تاخیر داشته است ۴ ساعت دیگر تاخیر خواهد داشت. در این ساعتها عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی در مصاحبهای با ایلنا میگوید: «هیچ مسافری در راه نمانده است!» همین موضوع کمی جو آرام مسافران در راه مانده را متشنج میکند و این موضوع با اطلاع یافتن از اینکه قطار ساعت ۱۰:۳۰ هنوز به مقصد نرسیده است تشدید میشود.
چرا با وجود اینکه قطار قبلی به مقصد نرسیده است، قطار جدید اقدام به پذیرش مسافر میکند و پول بلیط هم از آنان دریافت میکند؟ این سوالی است که غالب مسافران از مسئولین قطار میپرسند و بی جواب میماند.
ساعت به ۲۰:۳۰ میرسد و بلندگوی سالن اعلام میکند کسانی که تمایل دارند به قم بازگردند، قطاری به زودی وارد ایستگاه خواهد شد و آنها میتوانند به شهر قم برگردند.
توقف در ایستگاهی در میان راه تا ساعت ۲۲ ادامه مییابد و تقریبا هیچ دلیلی برای آن از سوی مسئولین قطار بیان نمیشود و سوالاتی مانند زمان رسیدن به مقصد بی پاسخ میماند!
قطاری هم که ساعت ۱۰:۳۰ صبح به سمت تهران حرکت کرده است، هنوز به مقصد نرسیده و اخباری مبنی بر در راه ماندن چند قطار از دیگر شهرها به سمت منتشر میشود که از قضا مسافر یکی از این قطارها نصرا.. پژمانفر، نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی است.
۴ ساعت تاخیر اعلام شده هم تمام میشود و کماکان بدون هیچ توضیحی مسافران بدون پذیرایی در واگنها حبس شده اند و گفته میشود عدهای که دچار بیماری هستند یا بانوان باردار در شرایط وخیمی اوضاع را سپری میکنند. ساعت ۱۲:۳۰ بامداد بالاخره قطار از ایستگاه نمکزار حرکت میکند و گفته میشود مشکل از ریلهای ورودی تهران بوده است که با حل شدن آن قطارهای در راه مانده یک به یک وارد ایستگاه میشوند.
بالاخره ساعت ۳ بامداد قطار ساعت ۲ بعد از ظهر به ایستگاه میرسد و مسافران تهرانی را در ایستگاه راه آهن بدون هیچ برنامه ریزی برای انتقال آنان با وسایل حمل و نقل عمومی رها میکند.
بدین ترتیب بارش برف نه تنها یکی از مهمترین محورهای موصلاتی کشور را از هر طریقی مسدود کرد بلکه این پدیده ثابت کرد علاوه بر نبود مدیریت بحران در کشور، برخی مسئولین در این مواقع حتی قصدی برای حل مشکل را ندارند. شاید با وجود برخی نمایندگانی که شاهد عینی دردهای مردم در روز هشتم بهمن ماه بودند، انگیزهای برای سوال از وزیر و مسئولان مربوطه باشد. شاید استیضاح!
دیدگاه تان را بنویسید