بازی دوسر باخت اعضای‌شورای‌شهر با اعتقادات
مراسم عزای اباعبدالله که عرصه ای به گستره ایران را به جنب و جوش و جوشش وامی دارد، برعکس تصورات خام اندیشانه خانم نوری، هیچ گاه کاملا «مردمی و خودجوش» نبوده و پای حکومت ها خود به خود به وسط می آمده است.
137 آنلاین:مراسم عزای اباعبدالله که عرصه ای به گستره ایران را به جنب و جوش و جوشش وامی دارد، برعکس تصورات خام اندیشانه خانم نوری، هیچ گاه کاملا «مردمی و خودجوش» نبوده و پای حکومت ها خود به خود به وسط می آمده است.
در روزهای اخیر، به فاصله ای کم، شاهد اظهارات شاذی از اعضای شورای شهر تهران بوده ایم. ظاهرا اعضای شورای تماما اصلاح طلب شورای شهر تهران، برای این که از یاران لیست امیدی مجلس خود، در جریان سازی های ژورنالیستی و موج سواری عقب نمانند، دست به کار شده اند.
خانم زهرا صدراعظم نوری، عضو شورای شهر تهران و رییس کمیسیون سلامت و محیط زیست شورا، در مصاحبه با ایلنا چنین گفت: " با وجود احترامی که برای همه تشکل‌ها و هیات‌های مذهبی قائل هستم، با این رویه اساساً مخالف بوده و اعتقاد دارم مردم تهران وقتی منابع درآمدی شهرداری را از طریق پرداخت عوارض تامین می‌کنند، مایل نیستند این عوارض به این نحو هزینه شود. وقتی مردم پولی برای عوارض می‌دهند نباید صرف خرج خرید برنج و روغن برای هیئت‌های مذهبی شود."
اما باید این سوال را از خانم نوری پرسید که چگونه و بر اساس کدام آمار و مستنداتی ایشان چنین قاطع نظر می دهند که مردم تهران "مایل نیستند" پول عوارض شهری خود را (بخش بسیار بسیار بسیار کوچکی از کل عوارض اخذ شده تجمیعی) " به این نحو" هزینه شود و بعد بر مبنای آن حکم می کنند که «نباید» عوارض مردم صرف خرید برنج و روغن برای هیات های مذهبی شود؟ آیا اخیرا در این زمینه نظرسنجی جامعی در سطح شهر تهران انجام گرفته است؟ آیا اصلا ایشان اطمینان دارند که این کمک هزینه ها که در قالب بن کارت به هیات های مذهبی داده می شد، از محل عوارض پرداختی مردم تهران است؟
تا زمانی که خانم نوری چنین آمارها و فکت هایی را ارایه نکنند، کل مبنای استدلال ایشان موهوم است و ایشان صرفا با قرار دادن حرف خود بر دهان «مردم تهران» دنبال بهره گیری سیاسی هستند(برای تسویه حساب با قالیباف و شورای چهارم). اصولا این چه تفکر و استدلالی است که هنوز از گرد راه نرسیده، تفکر خود را عین و آیینه تفکر «مردم» می داند؟
به لحاظ حقوقی و فقهی هم برگزاری مراسم اباعبدالله(ع) تا زمانی که در منازل شخصی و با جمع محدود باشد، طبق فرمایش ایشان، جنبه کاملا خودجوش و مردمی و شخصی دارد، ولی وقتی عزاداری از چاردیواری خانه ها و با جمع های محدود، خارج می شود و به مساجد و تکیه ها و خیابان ها می آید، لاجرم ابعاد حاکمیتی دارد و باید حاکمیت برای ساماندهی ورود کند. اتفاقا ساماندهی دسته ها و هیات های مذهبی در دهه اول محرم، تنظیم قواعد و مقررات و نظارت وظیفه مشخص حاکمیتی است و ارگان های مختلفی چون شهرداری، نیروی انتظامی... بالذاته در آن دخیل هستند. عزاداری در ابعاد گسترده، مثل هر رویداد گسترده دیگری جنبه های مختلف شهری، اداری، خدماتی و امنیتی دارد که دقیقا در چارچوب وظایف حاکمیتی قرار می گیرد و اظهارات عوامانه ای چون «کاملا مردمی» بودن عزاداری، تنها به درد کار ژورنالیستی از نوع زرد می خورد(که ظاهرا اصلاح طلبان در آن ید طولایی دارند!).
آیا باید منتظر بود که از دل این شورای شهر، فردا روز مثلا در مخالفت با یادمان های شهدا و تصاویر نقاشی شده در دفاع از فلسطین و یمن و لبنان، به بهانه «مایل نبودن» مردم تهران برای خرج عوارض پرداختی برای «گسترش خشونت و جنگ طلبی» را شاهد باشیم؟
علی ایّ حال، دم خروس این نگرانی اصلاح طلبان شورای شهر برای «مال مردم» هم بیرون آمد و همزمان با همین اظهارات شاذ، ماجرای خرید تبلت های ۵ میلیونی و پرشیای صفر، در همان آغاز به کار دوستان اصلاح طلب در شورا آشکار شد. به بیان دیگر، اگر بخش بسیار، بسیار، بسیار کوچکی از عوارض مردم تهران در دوره شورای قبلی و شهردار قبلی، صرف کمک و ساماندهی هیات های عزاداری اباعبدالله می شد، و (طبق ادعای خانم نوری)مردم تهران «مایل» نبودند، حال باید نظر همین مردم را درباره تبلت های حرفه ای ۵ میلیونی و پرشیای صفر هم جویا شد.
دیدگاه تان را بنویسید