سرویس اجتماعی فردا: نگاهی اجمالی به وضعیت ترافیك در شهرهای مطرح جهان همچون استانبول، مسكو و مكزیكوسیتی متوجه می شویم كه یك مهندسی جامع تخصصی میان نهادهای مختلف برای بهبود ترافیك كلان شهرها شكل گرفته تا ابتدا علت اصلی ترافیك مشخص شده و سپس راه حل های متعاقب آن مشخص گردد. در حوزه های اجتماعی و جایی كه مساله اصلی سلامت و رفاه شهروندان بوده اگر رفتارهای علمی و همكاری نهادها جای خود را به درگیری های سیاسی و یا جناحی بدهد، شاهد كاسته شدن اعتماد عمومی مردم نسبت به مسئولین كشور خواهیم بود.
متاسفانه از ابتدای سال جاری به خصوص در فصل سرما شاهد یك نوع تسویه حساب سیاسی توسط دولت در ماجرای ترافیك هستیم، اتفاقی كه شاید در هیچ كجای دنیا مشابهش را نتوان یافت. وقتی اظهارنظرهای سیاسی و حزبی جایگزین نظرات علمی برای بهبود وضعیت ترافیك شود نه تنها درد مردم را درمان نكرده بلكه به دغدغده های آنها نیز خواهد افزود.
اظهارات برخی از اعضای شورای شهر و استفاده از هشتگ های اغوا كننده ای همچون #ترافیك_مصنوعی و همچنین بهره گیری احزاب از روزنامه های زنجیره ای برای موج سواری بر روی مساله ترافیك، خود بیانگر نوع نگاه جناحی به مهمترین مساله اجتماعی كشور است.
اگر بخواهیم از روی انصاف به مساله ترافیك در جای جای شهر تهران نگاه كنیم، علل و عوامل متعددی در شكل گیری این مساله وجود داشته است كه به اختصار شامل موارد ذیل بوده است.
الف) با توجه به اینكه ظرفیت شهر تهران برای تردد خودرو ها در حدود 1.5 میلیون خودرو بوده ولی در حال حاضر در حدود 4 میلیون خودرو تردد می نمایند. عدم اسقاط خودروهای فرسوده با وجود تولید روزافزون خودرو و ورودشان به خیابان های تهران خود منجر به افزایش ترافیك می گردد. سالها است که قانون ها، دستور العمل ها و آیین نامه های مربوط به اسقاط خودرو ها در مقابل ورود خودروهای داخلی و خارجی به معابر شهر اجرا نمی شود اما هر روز بر شمار خودرو ها و موتورسیکلت های شهر تهران اضافه می شود و معابر پایتخت هم بیش از این توان رقابت با تیراژ تولید خودروهای داخلی و خارجی را ندارد.
ب) تاكید و اصرار دولت به برگزاری هرگونه نمایشگاه پربازدید در داخل سطح شهر تهران با وجود راه اندازی شهرآفتاب مختص نمایشگاه های بین المللی خود به جولانگاهی برای ترافیك بزرگراه ها تبدیل شده است.
پ) عدم واریز 1.2 میلیارد دلار بدهی سالانه دولت به شهرداری تهران برای بهبود و توسعه مترو كه طبیعتا منجر به افزایش حجم سفرهای واگن های مترو شده و شاهد كاهش استفاده از خودروهای شخصی خواهیم بود.
ت) عدم فرهنگ صحیح ترافیكی در میان مردم كه نمونه بارزش را می توان در عدم تردد میان خطوط تعیین شده عنوان نمود. همانطور كه با فرهنگ سازی در كشور بستن كمربند ایمنی به ركن فراموش نشده رانندگان تبدیل شده می توان با همین شیوه به بهبود فرهنگ ترافیكی در پایتخت امیدوار بود.
ث) عدم پایبندی دولت به تحویل اتوبوس های شهری از سال 89 تا به امروز و نادیده گرفتن سهم 82.5 درصدی دولت برای بهبود ناوگان حمل و نقل عمومی كشور كه خود به افزایش تردد خودروهای شخصی می انجامد. موارد ذكر شده صرفا بخش كوچكی از عوامل موثر محیطی و محاطی بر ترافیك كلان شهری همچون تهران بوده كه اگر پیرامون هریك از موارد ذكر شده اقدامی صورت نگیرد، ترافیك تهران به صورت افسارگسیخته ادامه پیدا خواهد كرد. نگاه به مسائل اجتماعی مانند ترافیك با عینك سیاسی یكی از آسیب های جدی كشور بوده كه در سطح كلان حتی به نظام مقدس جمهوری اسلامی نیز ضربه خواهد زد. بازی های حزبی و جناحی باید در كارزارهای سیاسی و انتخاباتی دنبال گردد و ورود این مسائل به حوزه های اجرایی و اجتماعی نتیجه ای به جز افزون گشتن آسیب ها در حوزه های اجتماعی نخواهد داشت. شاید برای پاسخ به وضعیت كنونی ترافیك تهران یك جمله را بتوان نقل نمود و آن اینكه ترافیك فعلی تهران یك نوع ترافیك سیاسی است. ترافیك سیاسی به معنای آنكه هریك از اشخاص و مسئولین دخیل در این امر سعی می كنند تا با نگاه سیاسی خود به اتهام زنی و افترا پراكنی نسبت به رقبای خویش بپردازند. به امید آنكه اخلاق
سیاسی در هریك از مسئولین ما نهادینه شده و به تبع آن شاهد بهبود وضعیت فعلی ترافیك كشور باشیم.
دیدگاه تان را بنویسید