برای پر‌کردن شکاف طبقاتی، جامعه نیاز به «آداپتور» دارد!

باشگاه خبرنگاران جوان: ششم اسفند‌ماه امسال عزت الله ضرغامی تولد ۶۰ سالگی خود را جشن می‌گیرد. از این رو وی طی یک پست اینستاگرامی به مناسبت روز مهندس (۵ اسفند ماه) تولد خود را نیز یاد‍آور شده است.

ضرغامی که این پست را با هشتگ آداپتور آغاز کرده است در ادامه به توضیح مفهوم فیزیکی آداپتور می‌پردازد و از نقش آداپتور‌های اجتماعی سخن می‌گوید!

متن پست اینستاگرام ضرغامی به شرح زیر است:

"آداپتور! ۵ اسفند #روز_مهندس و ۶ اسفند روز تولد بعضی مهندس‌ها اجمالاً مبارک! به ویژه کسانی که وارد ۶۰ سالگی شده‌اند! واژگان مهندسی در درک صحیح مفاهیم کلی و عناوین علوم انسانی کاربرد مؤثر دارند.

آداپتور (Adaptor)، حلقه واسط دو محیط مختلف است که باید با هم کار کنند، ولی به هر علتی نمی‌توانند مستقیماً به هم وصل شوند. در تولید انبوه موشک ۱۰۷م. م. فجر یک، قطعه‌ی آداپتور آن نقش مهمی در اتصال موتور و سرجنگی داشت. از دقت و استحکام بالایی برخوردار بود و پروژه تولید آن، با رعایت همه‌ی تلورانس‌ها و فرامین کنترل دقیق از فراز‌های موفقیت این پروژه بود.

لوازم گران قیمت برقی مثل یخچال و تلویزیون را با آداپتور به برق وصل می‌کنند تا خطر شوک به دستگاه و اسقاط موتور آن از بین برود. محیط اطراف ما مشحون از آداپتور‌هایی است که اگر نباشند، کار به انجام نمی‌رسد.

*پی نوشت*

نقش #آداپتورهای_اجتماعی در پر کردن شکاف‌های جامعه، ویژه و حیاتی است. همانطور که «خان دایی» و «خان داداش»‌ها در حل منازعات اجتناب ناپذیر خانوادگی مؤثرند، وجود برخی افراد، طبقات و نهاد‌های مدنی برای حفظ وحدت و یکپارچگی جامعه نیز حیاتی و بی‌بدیل هستند.

از آسیب‌های دوره چهل ساله انقلاب، ضعف کلی مهندسی اجتماعی و سیاسی جامعه در طراحی و خلق این آداپتورها، حفظ حرمت و جایگاه آنان و بهره برداری صحیح از آنهاست. «آداپتور اجتماعی» مکمل راهبرد «مرزبندی» با دشمنان قسم خورده است. همانطور که دستگاه‌های امنیتی از طریق شیوخ و بزرگان قبائل مرزی، به دنبال میانجی‌گری و حل بدون خونریزی برخی معضلات، مانند آزادی گروگان‌ها از دست تروریست‌های محلی و منطقه‌ای هستند، دلسوزان انقلاب نیز باید با «مهندسی آداپتور‌های اجتماعی» زمینه وصل جریان‌های داخلی نظام را به درستی فراهم کنند.

تجربه سال‌های اخیر من حاکی از آن است که نتیجه‌ی برخی دشمنی‌های سنتی که دودش مستقیماً به چشم ملت می‌رود، ناشی از خلأ مفاهمه و گفتگوی ساده و سازنده بین جریان‌های سیاسی است. همانگونه که آداپتور فیزیکی برای انجام مأموریت خود باید واجد ویژگی‌هایی باشد، آداپتور‌های اجتماعی نیز باید از حداقل توانمندی و باور قلبی و قدرت ایستادگی در مقابل انواع هجمه‌ها برخوردار باشند. فاصله بین قرائت حاکمان با خوانش‌های مردمی به مرز نگران‌کننده‌ای رسیده است. آداپتور‌های سازنده را جایگزین «گُوِه»‌های نابود کننده کنیم تا قدرت یکپارچگی در خدمت منافع ملی قرار گیرد. "