رکنا: روزگار غریبى شده ، تیرى در تاریکى در دنیاى مجازى و خیالى تا دنیاى واقعى رها می کنیم و هر جا رفت , رفت . میخوام فقط راجع به صاحب این عکس نکته اى رو بگم ، اینکه فضاى مجازى تا این حد نفوذ پذیرى پیدا کرده ظاهراً غیر قابل اجتناب اما میشه حداقل کمى فرهنگى تر با قضیه برخورد کرد ! چندى پیش ویدئو بامزه اى از امیر عباس منتشر شد که خوب جالب بود در نوع خودش ، قصه سازى ها شروع شد ، اول یکى از سایت ها ى ویدئویى رفت سراغش و مصاحبه اى رو در حد یک سوپر استار باهاش با سوالات سخیف ترتیب داد سوالاتى از قبیل قیمتت چنده ؟ چقدر میگیرى برنامه برى و ... یادمون باشه ما داریم با یک بچه حرف می زنیم ، بعد فیلم هاى بیشتر در فضاى مجازى از امیرعباس ، تیر خلاص رو برنامه ماه عسل زد که با آوردن امیر عباس به نظرم یک گاف رسانه اى داشت و از این بابت عمیقاً متاسفم ، اما نمیدونم کسى به فکر پیامدهای بعدى این دعوت ها و این گونه ارزش گذارى ها روى یک بچه ٥،٦ ساله هست ؟ امروز دیدم کلى فیلم ازش همه جا هست ، کچیلیک در امام رضا ، رقص کچلیک ، کچیلیک فلان ، کچیلیک .... ، بابا بسه دیگه ، به این طفل معصوم رحم کنید ، هر کسى یاد گرفته تا این بچه رو
میبینه دوربینش رو در میاره با حالتى تمسخر آمیز ازش سوال میپرسه که اون هم تو حالت بچگى جواب بده ، شمایى که معرفت توجهتون به هیچ کس به درازا نمیکشه ، شمایی که مادام سوژه ى جدیدترین پیدا کنید این رو یادتون میره از خودتون میپرسین که بچه و خانواده اى که این همه مرکز توجه بودن بعدش با بی توجهى دیگران دچار چه افسردگى و نا امیدى میشن؟ و اونوقت شاید دست به هر کارى بزنه که دوباره مرکز توجه قرار بگیره یا اگر فردا که بزرگ شد نخواد که هویت شناسایش فقط یک کچلیک باشه ، اون میتونه یک دکتر یا یک مهندس یا یک هنرمند بشه اما اینطورى فقط یاد میگیره مسخره بازى نون بیشترى داره ! یادبگیریم نباید از هر چیزى و از هر کسى سوژه ى تمسخر بسازیم.
دیدگاه تان را بنویسید