برنامه نود؛ کنش احساسی یا عقلانی مخاطبان؟!

خبرگزاری فارس: محمد صادق غلامی کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی به بررسی جوانب تغییرات اعمال شده در برنامه نود شبکه سوم سیما پرداخت. متن یادداشت به شرح ذیل است: از دیروز که خبر جدایی قطعی آقای فروسی پور از برنامه نود توسط مدیران رسانه ملی اعلام شد واکنش‌های متفاوت توسط افراد مختلف از مشاور رئیس جمهور تا نماینده مجلس و هنرمند و ... دیدیم که با یک تحلیل منطقی می‌توان متوجه شد عمدتا این وکنش‌ها احساسی و سیاسی هست. حساسیت افکار عمومی البته از نوع غیر گزینشی نسبت به موضوعات مطرح شده در جامعه قابل تحسین است، لیکن ذکر چند نکته در این بین مهم به نظر می‌رسد: ۱. همه باید بپذیریم تغییری که منجر به تحول بشود حتما مفید و امید بخش است. آقای فردوسی پور حدود ۲۰ ساله برنامه نود را تهیه و پخش نموده است. قطعا هر چه توان فکری و عملی داشته را بکار گرفته و بعد از این همه سال جا دارد ضمن ارزیابی عملکرد ایشان، تغییراتی را لحاظ کرد. تغییراتی که تحول زا باشد و منجر به تاثیر گذاری بر ورزش پرمخاطب فوتبال شود. ۲. برنامه نود متعلق به رسانه ملی و مردم است. آقای فردوسی پور در بستر رسانه ملی توانسته این برنامه را تهیه و پخش کند. فرهنگ شخص محوری به ما در این ۴۰ ساله انقلاب ضربه زده است. ما مجبوریم از این فرهنگ شخص محوری به سمت برنامه محوری حرکت کنیم. همانطور که در بیان مدیران رسانه ملی هم هست این برنامه با تیم جدید و با قوت به کار خود ادامه می‌دهد. ۳. اگر بخواهیم به یکی از آسیب‌ها در حوزه فرهنگ عمومی در جامعه ایران اشاره داشته باشیم، می‌توان به بزرگ کردن بی حد و اندازه آدم‌ها بی مبنا ومنطق و یا براساس مبانی نادرست اشاره کرد. یک مثل معروفی هست شاید همه شنیده باشند که میگن پدری اسم بچه اش رو گذاشته بود رستم خودش میترسید صداش بزنه! حالا این هم داستان ما هست. برخی مواقع آدم‌ها این قدر بزرگ می‌شوند که دیگه نمیشه به آن‌ها چیزی گفت. مصداق همین مثل، آقای فردوسی پور است. وگرنه تغییر یک مجری برنامه در صدا و سیما نبایستی این قدر مهم باشد که مشاور رئیس جمهور به آن واکنش نشان دهد. مگر در این کشور کار‌های مهمتری در این شرایط سخت اقتصادی وجود ندارد که تغییر یک مجری برنامه می‌شود دغدغه اصلی فلان نماینده مجلس یا مقام مسئول؟! ۴. واژگانی در بین مخالفان باب شده بنام رسانه میلی! مثل این هم همان با دست پس زدن و با پا کشیدن است. اگر رسانه ملی، میلی و بی اهیمت است، طبیعتا تغییر مجری برنامه‌ای در همان رسانه به قول منتقدان میلی این همه سر و صدا ندارد. این تناقض در بیان و عمل را چگونه می‌شود حل کرد؟ ۵. یکی از آسیب‌های دیگر در فرهنگ عمومی جامعه ایران غلبه تصمیم‌ها و قضاوت‌های احساسی بر تصمیم‌های و قضاوت‌های عقلانی است. اگر بررسی دقیق ومیدانی صورت گیرد می‌بینیم در این مدت ۴۰ سال انقلاب کم از این کنش‌های احساسی آسیب نخوردیم. کسی منکر احساسات نیست، لیکن عقلانیت بر احساسات ترجیح دارد و قطعا عقلانیت غالب به همراه احساسات می‌تواند مطلوب باشد. مقام معظم رهبری در دیدار با دانشجویان در تاریخ ۱۶/۰۵/۱۳۹۱ می‌فرمایند: «تصمیمی که بر اساس یک احساس گرفته بشود، یک مطالعه‌ی دقیق، موشکافانه و عالمانه پشت سرش نباشد، آن تصمیم، لزوماً تصمیم درستی نیست. گاهی اوقات تصمیم، تصمیم غلطی است.» همگان مراقب باشیم در دام احساسات بی مبنا نیفتیم. ۶. بنظر لازم است پایشی از اثر بخشی برنامه نود در این سال‌ها صورت بگیرد. آنچه به عنوان هدف برنامه نود به نظر می‌رسد ارتقای علمی، عملی و فرهنگی جامعه فوتبال کشور در عرصه داخلی و بین المللی است. خوب است ما یک مقایسه از عملکرد فوتبال کشور در این سال‌ها، ارتقای فرهنگ و اخلاق ورزشی در بین فوتبالیست‌ها، کسب نتایج مطلوب در عرصه‌های بین المللی و منطقه‌ای داشته باشیم. آیا اخلاق حرفه‌ای در بین فوتبالیست‌های ما رشد کرده؟ آیا فرهنگ ورزش حرفه‌ای نهادینه شده؟ آیا استعداد یابی در فوتبال ما عادلانه شده و همه استعداد‌ها توانسته اند در بوته آزمایش برای انتخاب قرار بگیرند؟ آیا ورزش فوتبال توسعه کمی وکیفی در همه مناطق کشور داشته؟ آیا ما توانسته ایم در کنار پرورش بازیکنان حرفه‌ای، در سطح فوتبال ملی نتایج مطلوب در جهان و قاره کهن بگیریم؟ آیا باشگاه‌های ما توانستند در آسیا مقام قهرمانی کسب کنند؟ شاید کسی این مطالب را بخواند نقد وارد که کسب مقام و ... چه ربطی به برنامه نود دارد؟! اما همانطور که در اول این بند اشاره شد برنامه نود با همه سر و صدایی که داشت، در واقع رسالت رسانه ملی برای بسترسازی و توسعه ورزش قهرمانی و همگانی در رشته فوتبال همراه با اخلاق و فرهنگ بود و نیک می‌دانیم در بعد ورزش قهرمانی کسب مقام جایگاه اول را دارد.