جهانگیری؛ از گزینه پوششی تا سرلیستی مجلس

خبرگزاری مهر: وقتی نام اسحاق جهانگیری را می شنویم، یاد نقش بی بدیلش در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ در قامت یار پوششی می افتیم. اصلاح طلبان انگار خواب های دیگری برای معاون اول دیده اند.

اسحاق جهانگیری در دولت یازدهم، نخ تسبیح اقتصادی کابینه بود و نقشی به مراتب پر رنگ‌تر از آنچه اکنون در دولت دارد، به عهده داشت. این نقش به قدری چشمگیر بود که اصلاح طلبان و پس از آن حسن روحانی را - علی رغم مخالفت ابتدایی - به پوشاندن ردای گزینه پوششی به قامت وی در انتخابات اخیر، ترغیب و تشویق کرد. جهانگیری، پوششی شدن را پذیرفت و برای همین نقش، متحمل طعنه‌های بسیاری شد. شاید در وجهه استاندارِ دولت سازندگی و وزیر دولت اصلاحات بروز چندان خوبی نداشت که بخواهد گزینه پوششی شخصیتی شود که تنها مسئولیت مدیریتی اش در ۳۸ سال گذشته - به جز فاصله سال‌های ۹۲ تا ۹۶ - تنها و تنها در حوزه‌های امنیتی خلاصه می‌شد، اما حرکت در سایه روحانی، یک ضرورت و مصلحت پرهیزناپذیر برای موتلفین رئیس جمهور بود؛ اسحاق جهانگیری باید می‌بود تا تک رقیبان را با پاتک جواب بدهد! جهانگیری در مناظره‌های انتخاباتی امسال، نقشش را به خوبی ایفا کرد؛ شاید اگر جهانگیری در کنار حسن روحانی نبود، شیخ سرخه‌ای قادر نبود تک و تنها در مناظره ها، به رزم با سه نامزد جریان رقیب یعنی قالیباف، رئیسی و میرسلیم برود و از کارنامه نه چندان قابل دفاعش در قوه مجریه دفاع کند! جهانگیری این روزهایش را، اما با کم توجهی یا بی توجهی از سوی رئیس جمهور و قرارگرفتن زیر سایه سنگین معتمدین روحانی، می‌گذراند. صندلیِ اسحاقِ دولت تکان نخورده، اما دیگر مانند گذشته تاثیرگذار نیست؛ این را نه منتقدین بلکه هواداران دولت می‌گویند. جهانگیری در دولت یازدهم، معاون اول بود و در دولت مستقر هم معاون اول است؛ اما آن معاون اولی با این معاون اولی، زمین تا آسمان توفیر دارد! در همین باره، عبدالله ناصری از مشاورین ارشد محمد خاتمی روز گذشته یکشنبه در گفتگویی بلندبالا با روزنامه فرهیختگان موضوعات قابل توجهی را درباره معاون اول رئیس جمهور مطرح کرد. ناصری درباره قصد جهانگیری برای کناره گیری از دولت گفت: «آقای جهانگیری واقعا تمایل داشت از دولت بیرون بیاید چراکه احساس می‌کرد نقش دولت اول را ندارد. دوستان احزاب اصلاح‌طلب هم به ایشان توصیه کردند و ایشان استدلال‌ها را پذیرفت که آقای روحانی را در این شرایط تنها نگذارد.» وی درباره به محاق رفتن جهانگیری در دولت جدید هم اظهار کرد: «فداکاری‌ای که آقای جهانگیری برای آقای روحانی در انتخابات و در دولت اول کرد، بالاخره مناظرات برای تمام نامزد‌ها پرهزینه بود، آقای روحانی معادل آن از آقای جهانگیری قدرشناسی نکرد. به‌عنوان یک شهروند این سوال برای من وجود دارد که چرا یکباره نقش آقای جهانگیری در دولت دوم کمرنگ شد.» ناصری در بخشی از این گفتگو، از جهانگیری حتی به عنوان یکی از گزینه‌های مطرح برای سرلیستی در تهران برای انتخابات مجلس آینده یاد کرد و گفت: «بهترین سرلیست برای انتخابات سال ۹۸ مجلس شورای اسلامی آقای جهانگیری خواهد بود. آقای جهانگیری با توجه به موقعیتی که در دولت دوم آقای روحانی نسبت به دولت اول دارد و از سوی دیگر جزء یکی از کاندیدا‌های جدی اصلاح‌طلبان برای انتخابات ۱۴۰۰ خواهد بود، بهتر است از سکوی مجلس وارد حریم ریاست‌جمهوری شود.» اینکه به صرف اظهارات ناصری بخواهیم برای آینده سیاسی جهانگیری نسخه بپیچیم، درست نیست، اما نفس طرح سرلیستی معاون اول رئیس جمهور برای انتخابات مجلس آن هم از لسان مشاور محمد خاتمی خود این سوال را به ذهن متبادر می‌کند که آیا اصلاح طلبان برای جهانگیری خواب جدیدی دیده اند؟ آیا جهانگیری با توجه به شرایط بی رمق امروزش در دولت، حاضر می‌شود بار دیگر تحت لوای تاکتیک اصلاح طلبان حرکت کند؟