نواصولگرایی در نسبت جدید با امام و رهبری
فاصله رهبری در ماجرای مدیریت برجام با اصولگراها چقدر بود؟ دقت کردیم که هربار رهبری سخنرانی داشتند، اصولگراها دچار تحیر و شگفتی می شدند؟ رهبری از نرمش قهرمانانه و مذاکرات، سیاست رشد اجتماعی را دنبال می کردند و ما رقابت سیاسی. جاهائی نیز بازی رهبری را بهم زدیم و رد شدیم.
سرویس سیاسی فردا؛ محسن مهدیان: اصولگرایی به دلائل مختلف در نسبت با گفتمان انقلاب دچار اختلال جدی است. پیش از هرگونه اصلاحی در حوزه مبانی باید رابطه خودشان را با گفتمان امام و رهبری اصلاح کند؛ برخلاف تصور رایج نقطه شروع جائیست که مدعی اند.
جریان اصولگرایی توسط کسانی سامان سیاسی یافته است که سالها مبانی علمی و اندیشه شان را از "طرح فلان" اندیشه ای و "دوره بهمان" سیاسی گرفتند نه نظام فکری امام و رهبری.
برای اینکه حرف کلی نزده باشیم چند مورد مثال می زنیم تا مساله روشن شود.
احتمالا کسانی که کتاب "طرح کلی نظام اندیشه اسلامی" رهبری را دیده باشند تائید می کنند که مباحث مطرح شده در این کتاب نگاهی جدید و متفاوت به انقلاب اسلامی است. تا آنجا که اخیرا دوره های مطالعاتی این کتاب در گروه های حزب اللهی پیشرو راه افتاده است.
آیا این خودآگاهی با یک جلد کتاب، آنهم در دهه سوم انقلاب عجیب و تاسف بار نیست؟ این کتاب بدون شک بسیاری از یافته ها و ساختارهای ذهنی انقلابی ما را جابجا می کند. مثلا فهم ما از ولایت یا نسبت دین اجتماعی با نظام سازی و مهدویت. یا فهم ما از مردمسالاری دینی. آیا در همین مورد اخیر تلقی ما از مردم، همان فهم امام و رهبری است؟ اصولگراها نیز حضور مردم را داخل در مشروعیت نظام می دانند؟ هنوز هم برای برخی چنین تعبیری غریب است و جرئت مخالفت با آن را ندارند.
یا اینکه به برخی "مواجهات راهبردی" رهبری توجه کنیم و ببینیم پیشتر چه نسبتی با آنها داشتیم. چرا برخی از آنها انقدر برای ما تازگی و بدیع بوده است و ما از آن غافل.
نمونه اش دوقطبی انقلابی و ضدانقلابی. ما هم مثل رهبری، اصلاح طلبی و اصولگرائی را در چارچوب انقلاب تحلیل می کردیم؟ تصور ما هم این بود که انقلابی گری تشکیکی و طیفی و انقدر موسع است که همه درون آن حفظ شوند؟
یا به برخی اختلافات فاحش مان با "سیاست ورزی" رهبری انقلاب رجوع کنیم. فراموش نکنیم در فتنه 88 سبک مدیریت صحنه رهبری انقلاب با ما اصولگراها، کاملا متفاوت بود. "عمار" را رهبری به جهت اختلال جریان اصولگرایی مطرح کردند که بجای تبیین و نشاندن غبار باطل از حق، تنها داد می زدند و هیاهو داشتند. اصولگراها نیز مخاطب ساکتین فتنه بودند.
نزدیک تر بیائیم؟ فاصله رهبری در ماجرای مدیریت برجام با اصولگراها چقدر بود؟ دقت کردیم که هربار رهبری سخنرانی داشتند، اصولگراها دچار تحیر و شگفتی می شدند؟ رهبری از نرمش قهرمانانه و مذاکرات، سیاست رشد اجتماعی را دنبال می کردند و ما رقابت سیاسی. جاهائی نیز بازی رهبری را بهم زدیم و رد شدیم.
بپذیریم که دستمان در دست امام و رهبری نیست. شاید در دست بزرگان دیگری است. خلاصه اولین اصلاح اینجاست.
دیدگاه تان را بنویسید